Μία ευχάριστη έκπληξη περίμενε τους δημοσιογράφους που συμμετείχαμε στην παρουσίαση της σειράς Softail της Harley-Davidson για το 2020 στην Ισπανία. Η Αμερικανική εταιρεία, που ουσιαστικά παρουσίαζε νέα χρώματα και απλά μας σύστηνε εκ νέου τις μοτοσυκλέτες της, είχε φροντίσει να βρει τρόπους να περάσουμε καλά. Και ένας εξ αυτών ήταν ο διαγωνισμός ανάβασης σε λόφο, σε χρονομετρημένη διαδρομή, με την ονομασία King of the Hill.

Μην πάει ο νους σας σε κάνα βουνό από αυτά που βλέπουμε στα video: ούτε ανάβαση τεράστια, ούτε κλίση 30 μοιρών, ούτε βράχια και δυσκολίες που ''σπάνε'' τις μοτοσυκλέτες και τους αναβάτες, ούτε θεατές με ''μαγκούρες'' να περιμένουν να ''ψαρέψουν'' κάποια μοτοσυκλέτα για να μην φύγει πίσω, πάρει τούμπες και διαλύσει τελείως.

Απλά πράγματα. Χαλαρά, με μουσική και φιλικό ύφος.

Όμως ένας διαγωνισμός είναι πάντα ένας διαγωνισμός και, ανεξάρτητα από την δυσκολία του, έχει ένα βασικό στοιχείο που παραμένει πάντα συγκρίσιμο σε ίδιες συνθήκες: Τον χρόνο.

Ναι, η δοκιμασία είχε χρονόμετρο, με χρονομέτρη και πίνακα όπου εμφανιζόταν ο χρόνος αμέσως με το τελείωμα της ανάβασης.

Η ανάβαση; Μία ευθεία μικρότερη από 100 μέτρα, ανηφορική, τίποτα το συγκλονιστικό, όμως με ένα σαμάρι αμέσως μετά την εκκίνηση, λίγο γλιστερή λόγω του ποτίσματος, με κάποιες πέτρες διάσπαρτες, με λούκι και σαθρό έδαφος στο σημείο εκκίνησης. Τώρα, αυτά θα μπορούσαν να είναι αστεία με μοτοσυκλέτες enduro ή motocross, με ανάλογο στήσιμο, χειριστήρια, ελαστικά. Ακόμη και ''μαμά''.

Όμως, στην περίπτωση των τροποποιημένων Harley-Davidson 750 Street που οδηγήσαμε, αποτελούσαν μία δοκιμασία από μόνα τους!

Οι μοτοσυκλέτες της Harley-Davidson είχαν αλλαγές οπτικά: Μπροστινό φτερό και number plate από motocross μοτοσυκλέτα, καθώς και χούφτες, σε λευκό χρώμα, ελαστικά με τακούνια μπροστά και πίσω, βγαλμένα φλας, φώτα κλπ από μπροστά και πίσω, βαμμένα σε λευκό χρώμα ρεζερβουάρ, πλαϊνά καπάκια και πίσω φτερό, άλλα αμορτισέρ. Και για την θέση οδήγησης, ένα τιμόνι motocross της Renthal και φαρδιά μαρσπιέ με "δόντια", για να γραπώνουν τα μποτάκια. Η κομμένη εξάτμιση, απλά για τον θόρυβο. Καμία άλλη αλλαγή.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε τέσσερις δοκιμαστικές εκκινήσεις / χρονομετρήσεις, και δύο χρονομετρημένες από τις οποίες η καλύτερη θα μετρούσε στην τελική βαθμολογία.

Σε δουλειά να βρισκόμαστε!

Ανεβαίνω πάνω στην μοτοσυκλέτα, έτοιμος να ''ξεχυθώ'' στην ανηφόρα για να κάνω χρόνο: Άντε να βολευτείς εδώ πάνω! Το τιμόνι σαν μονάδα είναι καλό, αλλά είναι χαμηλά, αρκετά μπροστά, και τα μαρσπιέ πολύ ψηλά και μπροστά! Δύσκολο να συνδυάσεις αυτά τα δύο, αφού για να κάνεις εκκίνηση και να βάλεις τα πόδια στα μαρσπιέ, χρειάζεται αρκετός χρόνος. Καμία σχέση με off road μοτοσυκλέτα δηλαδή!

Ο κινητήρας όμως λυσσάει! Τέρμα γκάζι στην εκκίνηση, αφήνω συμπλέκτη και ''σπάω'' την πρώτη, η οποία μου δίνει μία εκπληκτική εκκίνηση, βάζω δεύτερη και πλακώνομαι στα φρένα για να στρίψω - το χρονόμετρο σταματάει πάνω στην στροφή.

"Γράφω" 8.10'', όταν ο αναβάτης της Harley-Davidson που μπήκε να μας δείξει γραμμές και πώς να το κάνουμε, έκανε 8.80''!

Ωπ! Παθαίνουν πλάκα όλοι, εγώ βέβαια δεν έχω πει ακόμη ότι είμαι πρώην αγωνιζόμενος και πρωταθλητής. Έχω την ''μπάκα'' για προκάλυψη, κι έτσι αρχίζουν όλοι να σκέφτονται από πού βγήκε αυτός ο χρόνος!

Προσπαθώ ξανά, η μοτοσυκλέτα είναι πραγματικά δύσκολο να ''κάτσει'' κάτω, αφού το έδαφος γλιστράει, το λεβιέ δύσκολα αλλάζει ταχύτητα, δεν μπορώ να σηκωθώ όρθιος με τα μαρσπιέ τόσο μπροστά τοποθετημένα.

Επιλέγω να κάνω εκκίνηση από στρωμένο χώμα και να ''σπάσω'' μόνο την 1η σχέση, χωρίς να κάνω αλλαγή, διατηρώντας έτσι περισσότερη ώρα ανοιχτό γκάζι. Ο χρόνος είναι λίγος, και η αλλαγή σχέσης, σε συνδυασμό με τα περισσότερα φρένα που θέλει μετά για να στρίψω, επιβαρύνουν τον χρόνο.

Ανοίγω την 1η, κρατάω τέρμα το γκάζι μέχρι τελευταία στιγμή, ανοίγομαι και ρίχνω και μια συμπλεκτιά πάνω στην στροφή και γράφω 7.10''!

Παθαίνουν σοκ όλοι εκεί, ακόμη δεν έχουμε μπει στα επίσημα χρονομετρημένα και κανείς δεν μπορεί μέχρι στιγμής να κατεβάσει κάτω από 10''.

Μπαίνω χαλαρός στον ''τελικό'', γνωρίζοντας ότι έχω το 7, και λέω ότι θα προσπαθήσω για "κάτι" που να ξεκινάει από 6.

Όμως η μοτοσυκλέτα μου έχει άλλη άποψη, αφού στο τέρμα γκάζι κόβει, μπουκώνει, και κάνω χρόνο 7,87''.

Αλλάζω μοτοσυκλέτα, πιέζω λιγότερο, μιας και βλέπω ότι ο ''συναγωνισμός'' παίζει στο 8 και κάτι, και πετυχαίνω 7,70'', τον καλύτερο χρόνο του event.

Βγαίνω ''King of the Hill'', κερδίζοντας ένα κύπελλο - έχω αρκετά πρωταθληματικά, οπότε δεν μου λέει κάτι.

Είναι όμως η χαρά της νίκης, άσχετα με το επίπεδο των διαγωνιζομένων, άσχετα με το βραβείο, άσχετα με τη μοτοσυκλέτα ή τη δυσκολία.

Είναι αυτή η τρέλα όταν είσαι χρόνια αγωνιζόμενος και μπλέκεις πάλι σε "κάτι". Η αρρώστια να κερδίσεις, δεν σταματάει ποτέ!

Ένα τρελό διάλειμμα, που έδωσε σε μας την ευκαιρία να περάσουμε καλά, να θυμηθούμε στιγμές, να κοντραριστούμε, να κάνουμε την πλάκα μας, δείχνοντας μας ότι με μεταποιημένες custom μοτοσυκλέτες, μπορείς να κάνεις απίστευτο γέλιο!