Όταν οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν το 15 π.Χ. ένα κάστρο στις όχθες του ποταμού Limmat, φυσικά και δεν γνώρισαν πως είχαν θεμελιώσει το σημαντικότερο οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της Ελβετίας κι ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου.
Μπορεί λοιπόν η Ζυρίχη να είναι σήμερα μια χρηματιστηριακή «Μέκκα», είναι όμως παράλληλα και μια πόλη αρκετά προσιτή και φιλική με τους επισκέπτες της.
Ζυρίχη, η πλούσια κυρία
Αυτό το πρόσωπο της Ζυρίχης φρόντισε να μου παρουσιάσει ο Λάκωνας φίλος Στέλιος Ρασσιάς και η αξιολάτρευτη οικογένειά του, που μου πρόσφεραν την ζεστή φιλοξενία τους. Ο γερμανομαθής Στέλιος μού γνωστοποίησε ότι η ονομασία Zurich (zu-reich) σημαίνει «Πάρα πολύ πλούσια», πράγμα που διαπίστωσα ιδίοις όμμασι, περπατώντας μαζί του στην πολυσύχναστη εμπορική λεωφόρο Bahnhofstrasse και στη περιοχή της Παλαιάς πόλης (Altstadt).
Όπως κάθε ευρωπαϊκή μητρόπολη που σέβεται τον εαυτό της (αλλά και τους κατοίκους της), έτσι και η Ζυρίχη διέθετε μια πανέμορφη, ατμοσφαιρική παλαιά πόλη με παραδοσιακές κατοικίες, λιθόστρωτα σοκάκια, γραφικά εστιατόρια και κομψά μικρομάγαζα. Η πλούσια, διαχρονική αρχιτεκτονική κληρονομιά της Ζυρίχης απλωνόταν στην δυτική όχθη του ποταμού Limmat και με προσκάλεσε σε ανέμελες βόλτες. Σε μας πάντως τους θερμόαιμους «Μεσόγειους», οι ήρεμοι ρυθμοί ζωής που χαρακτήριζαν την καθημερινότητα της Ζυρίχης, πιθανόν την κάνουν (θεωρητικά πάντα) μια βαρετή ή ακόμα χωρίς ενδιαφέρον πόλη. Ήταν όμως έτσι τα πράγματα; Μάλλον όχι!
Ανάβαση στο Fluela Pass
Κι αφού έκανα ψηφιακές αναμνήσεις τα σημαντικότερα αξιοθέατα της «Πλούσιας Κυρίας», η BMW R18 Classic ετοιμάστηκε να αναχωρήσει για τα ιταλικά σύνορα. Όχι όμως μόνη της, αφού μέχρι την Ιταλία θα συνταξίδευε με την BMW R 1200 GS του σύντροχου Στέλιου, ο οποίος με ανείπωτη χαρά προσφέρθηκε να γίνει ο συνοδοιπόρος μου μέσα στην Ελβετία.
Την ελβετική διαδρομή του Ride the Classic Way ανέλαβε να την σχεδιάσει ο ίδιος ο Στέλιος, αφού εδώ και μια δεκαετία έχει οργώσει τα βουνά και τα λαγκάδια της Ελβετίας με την δική του BMW R 1200 GS. Μαζί θα ταξιδεύαμε μέχρι τα ιταλικά σύνορα, οδηγώντας τις δυο BMW πάνω σε μια αρκετά απαιτητική διαδρομή 230 χλμ., σκαρφαλώνοντας σε 4 αλπικά περάσματα άνω των 2.000 μ. (Fluela Pass / 2.383 μ., Fuorn Pass/ 2.149 μ., Umbrail Pass / 2.503 μ., Passo Dello Stelvio / 2.757 μ.).
Αποχαιρετήσαμε την Ζυρίχη με συννεφιασμένο ουρανό και μέχρι το Davos (150 χλμ.) μάς “φλερτάριζε” ένα εκνευριστικό ψιλόβροχο. Ευτυχώς, μόλις ξεκίνησε η ανάβαση στο πέρασμα Fluela Pass, τα σύννεφα άρχισαν να ανοίγουν κι ένας χλωμός ήλιος ανέλαβε να μάς οδηγεί στην κορυφή του πρώτου πάσο. Με μήκος περίπου 25,4 χλμ., ο δρόμος του περάσματος (Flüela Pass Route) κατασκευάστηκε το 1867 και ένωνε το Davos με την κωμόπολη Susch του καντονιού Graubünden. Φτάνοντας στα 2.383 μ., παρκάραμε στις όχθες της μικρής αλπικής λίμνης Schottensee, τραβήξαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες και ορμήξαμε κατόπιν για τον δεύτερο προορισμό μας, το ορεινό πέρασμα Fuorn Pass, ρολάροντας μέσα στον πράσινο παράδεισο της γενναιόδωρης αλπικής φύσης,
Ρόδα στο πέρασμα Fuorn Pass
Ο ελικοειδής δρόμος “Route 28” (μήκος 31,5 χλμ.) με τις κλειστές στροφές και τις πάμπολλες φουρκέτες ήταν ο «ξεναγός» μας καθ’ οδόν για την κορυφή του περάσματος Fuorn Pass. Αυτή η σφικτή διαδρομή σίγουρα δεν ήταν ιδανική για τις δυνατότητες της BMW R 18 Classic και με δυσκόλεψε στην οδήγηση. Παρόλο αυτά, η μαύρη Cruiser δεν άργησε να σκαρφαλώσει στα 2.149 μ., εκεί όπου η ταμπέλα «Fuorn Pass / 2.149 m.» μάς καλοσώριζε στο δεύτερο πάσο της διαδρομής μας…
Το αλπικό πέρασμα Fuorn Pass (Ofen Pass ή Pass dal Fuorn) βρίσκεται στην περιοχή του καντονιού Graubünden, διασχίζει το Εθνικό Πάρκο «Swiss National Park» και συνδέει την κωμόπολη Zernez με την κωμόπολη Val Müstair. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Στέλιου, το πέρασμα Fuorn Pass πήρε το όνομά του από τους φούρνους που χρησιμοποιούνταν στα σιδηρουργεία της περιοχής.
Τα δυο επόμενα ορεινά περάσματα (Umbrail Pass & Passo dello Stelvio) ήταν πλέον σε απόσταση αναπνοής, όπως και η Ιταλία άλλωστε! Το Umbrail Pass ήταν το συνοριακό πέρασμα που θα σφράγιζε την είσοδό μας στην Ιταλία, εκεί που θα μας υποδεχόταν το διάσημο –και πιο θεαματικό ίσως ορεινό πέρασμα της Ευρώπης– Passo dello Stelvio. Πάμε Στέλιο στο Stelvio…
