Τα tilting three wheelers, τα τρίκυκλα δηλαδή που έχουν τη δυνατότητα να πάρουν κλίση στις στροφές, και συγκεκριμένα αυτά που έχουν δύο εμπρός τροχούς, έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας χάρη στα αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματά τους, ειδικά στο τομέα της ασφάλειας.

Η μόδα ξεκίνησε φυσικά με την Piaggio και τη παρουσίαση των ευρείας παραγωγής MP3 πριν από 12 χρόνια (πώς πέρασε ο καιρός!). Ωστόσο η Piaggio μπορούσε να το κάνει αυτό άλλα 22 χρόνια πριν (!), χάρη στον χαρισματικό γερμανό εφευρέτη Δρ. Wolfgang Trautwein και τις… “ανησυχίες” του με τις μοτοσυκλέτες! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή γνωρίζοντας λίγο καλύτερα τον Trautwein.

Ο Trautwein και οι πρώτες του απόπειρες

Γεννημένος στις 7 Ιουνίου του 1932 στην Στουτγκάρδη της Γερμανίας ο Wolfgang Trautwein έβαλε από νωρίς τις μοτοσυκλέτες στη ζωή του παρουσιάζοντας παράλληλα μια φυσική κλίση προς την μηχανολογία. Ήταν λάτρης των δύο τροχών, την ίδια στιγμή όμως θεωρούσε πως πάνω στη σέλα τους ο κίνδυνος ήταν μεγάλος. Έτσι βάλθηκε να τις βελτιώσει καταλήγοντας πως ο καλύτερος τρόπος ήταν η προσθήκη ενός τρίτου τροχού στο εμπρός μέρος, για έξτρα πρόσφυση, χωρίς όμως να επηρεαστούν τα υπόλοιπα δυναμικά χαρακτηριστικά των μοτοσυκλετών που προσφέρουν χαρά στον αναβάτη τους, όπως είναι οι κλίσεις που παίρνουν στις στροφές για να στρίψουν.

Ο εορτασμός των 20ών γενεθλίων του σηματοδότησε και την αποφοίτηση του Trautwein από το γυμνάσιο Schickhardt και οι σπουδές του συνεχίστηκαν μετέπειτα στην IMB Γερμανίας όπου μαθήτευσε ως κατασκευαστής εργαλείων.

Πρώτη του απόπειρα στην κατασκευή τρίκυκλης μοτοσυκλέτας έγινε πριν από την αποφοίτησή του, χρησιμοποιώντας ως… πειραματόζωο μια Norton 500 CS. Το πρώτο λειτουργικό μοντέλο ήταν έτοιμο κάποια στιγμή μεταξύ 1955-56, περισσότερο από έξι δεκαετίες δηλαδή πριν από την παρουσίαση του εκπληκτικού Yamaha Niken. Η δημιουργία του Trautwein βέβαια μοιάζει περισσότερο με… τρακτέρ με ρόδες μοτοσυκλέτας αλλά περί ορέξεως ουδείς λόγος… Είπαμε ο άνθρωπος ήταν εφευρέτης όχι σχεδιαστής και πάλι καλά δηλαδή!

Εκείνη τη χρονιά (1955) ήταν που ο Trautwein ξεκίνησε την φοίτησή του στο Πολυτεχνείο της Στουτγκάρδης ως φοιτητής μηχανολογίας και αεροδιαστημικής μηχανικής από όπου και αποφοίτησε το 1960.

Η 1^η εκδήλωση ενδιαφέροντος

Εκδήλωση ενδιαφέροντος για την εφεύρεση του Trautwein είχαμε για πρώτη φορά από την NSU το 1956, που εξακολουθούσε να κατασκευάζει μοτοσυκλέτες εκείνη την περίοδο, με την εταιρία να αγοράζει τα δικαιώματα από τον Γερμανό. Ωστόσο στη συνέχεια δεν προχώρησε στην παραγωγή κάποιο μοντέλου με αυτή την τεχνολογία, ίσως φοβούμενη τον ριζοσπαστικό του χαρακτήρα και την απόρριψή του από το κοινό.

Το 1965 ο Trautwein πέρασε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού καθώς βρήκε δουλειά στην Lockheed συμμετέχοντας στην εξέλιξη διαφόρων project της αμερικάνικης εταιρίας όπως ήταν ο σχεδιασμός των σεληνιακών οχημάτων (LVR) ενώ έλαβε μέρος και στη εξέλιξη συστημάτων ελέγχου που μετέπειτα τοποθετήθηκαν σε δορυφόρους και πυραύλους.

Μπορεί η δουλειά του Trautwein να ήταν άκρως ενδιαφέρουσα και απαιτητική, αυτή όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στο όνειρο του για τρίκυκλη μοτοσυκλέτα το οποίο και συνέχισε να κυνηγά. Απόδειξη για αυτό το Harley-Aermacchi των 350 κ.εκ.  που δημιούργησε το 1983 (φωτό πάνω) αλλά και το Honda CX500 που κατασκεύασε το 1984 (φωτό κάτω).

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα δεν μπορούμε να διασταυρώσουμε αν υπήρχε επίσημη συνεργασία μεταξύ Trautwein και των δύο εταιριών. Αν δεν είναι έτσι βέβαια το εγχείρημα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό καθώς οι δύο πρωτότυπες μοτοσυκλέτες είναι πλήρως λειτουργικές και ολοκληρωμένες σε μεγάλο βαθμό, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες.

H Piaggio στο προσκήνιο

Κάπου εκεί σχεδόν ταυτόχρονα εμφανίστηκε και η Piaggio στο προσκήνιο με τον Γερμανό να κατασκευάζει για λογαριασμό του ιταλικού εργοστασίου τουλάχιστον δύο τρίκυκλες Vespa, οι οποίες μάλιστα αξιοποιούσαν όλον αυτόν τον εμπρός όγκο, σαν αποθηκευτικό χώρο! Άλλη μία καινοτομία που έγινε φυσικά στάνταρ εξοπλισμός στις Vespa το… 1996, 12 χρόνια μετά, ήταν τα υδραυλικά δισκόφρενα, ένα σε κάθε τροχό.

Ωστόσο ούτε η ιταλική εταιρία το θάρρος να βάλει την δημιουργία του Trautwein στην παραγωγή, έναν άσο που κράτησε στο μανίκι της μέχρι και το 2006 με την παρουσίαση του MP3. Τα υπόλοιπα πλέον είναι γνωστά.

Το τέλος του Trautwein και η τραγική ειρωνεία

Ως άνθρωπος που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του, ο Trautwein δεν ευτύχησε ποτέ να δει το δημιούργημά του να μπαίνει σε μαζική παραγωγή αλλά και την υποδοχή που του επιφύλαξε το κοινό. Ο μεγάλος Γερμανός εφευρέτης άφησε την τελευταία του πνοή πολύ νωρίς, το 1988, όντας μόλις 56 ετών, έχοντας παράλληλα στην κατοχή του 25 διπλώματα ευρεσιτεχνίας τόσο στην γενέτειράτου Γερμανία όσο και στο εξωτερικό. Η κληρονομιά που άφησε βέβαια είναι στις μέρες μας πιο ζωντανή από ποτέ και έχουμε βάσιμες αποδείξεις ότι θα είναι κοντά μας και στο μέλλον. Danke Dr. Trautwein.

Φωτογραφίες