Με συντεταγμένες την ιστορική γνώση και μνήμη, θα ταξίδευα στην ευλογημένη γη της Μικρασίας για να καταγράψω τις εναπομείναντες μαρτυρίες της μακραίωνης παρουσίας του προγονικού μας πολιτισμού. Πάνω στη σέλα μιας DAYTONA MAVERICK 500, ήθελα να περιηγηθώ σε ένδοξες αρχαιοελληνικές πολιτείες, σε ρωμαίικα αρχοντικά με σφαλισμένες πόρτες και σε πλακόστρωτες γειτονιές που κάποτε αντηχούσαν από ελληνικές φωνές.
Μεταβαίνοντας κατόπιν στη ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής, θα αναζητούσα ίχνη ελληνικά χαμένα στα βάθη των αιώνων. Επιδίωξή μου ήταν να επισκεφθώ διαχρονικά μνημεία και ιστορικούς τόπους που σχετίζονται άμεσα με το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Έτσι, λίγο πριν μας αποχαιρετήσει το 2021, φόρεσα το κράνος, φόρτωσα τις αποσκευές, πάτησα την μίζα και ξεκίνησα την ανατολική πορεία του “DAYTONA EAST”.
ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΓΗ
Όταν σχεδίαζα το “DAYTONA EAST”, γνώριζα ότι οι καιρικές συνθήκες στην διάρκεια του ταξιδιού θα ήταν αρκετά… κρύες – τόσο στην Ελλάδα, όσο (κυρίως) στην Κεντρική Τουρκία. Παρόλο αυτά, αποφάσισα να δοκιμάσω τις αντοχές μου στην κατάψυξη, κι έτσι προετοιμάστηκα ψυχολογικά (και ενδυματολογικά) και εντέλει ξεκίνησα, με μόνιμο συνεπιβάτη μου την παγωνιά.
Η προσέγγιση της ελληνο-τουρκικής μεθορίου (Κήποι) έγινε αυθημερόν, με τον υδράργυρο να φλερτάρει μονοψήφια νούμερα κοντά στο μηδέν, σε όλη την διάρκεια της διαδρομής. Πιο πολλές ήταν οι στάσεις που έκανα για έναν ζεστό καφέ, παρά για ανεφοδιασμό σε καύσιμα.
Στα 860 χλμ. που οδήγησα μέχρι τα ελληνο-τουρκικά σύνορα, η μαύρη DAYTONA MAVERICK 500, χάρη στα υψηλά επίπεδα απόδοσης του δικύλινδρου compact κινητήρας της και την εκπληκτική άνεσή της, με αιφνιδίασε ευχάριστα με τις αρετές του sport/touring χαρακτήρας της.
Φορτωμένη με 1 tank bag και 3 βαλίτσες (2 σαμάρια & dry bag 90 lt), με το ανάλογο πρόγραμμα ταξιδιού (safe) και μέση ωριαία ταχύτητα τα 130 χλμ., η ελληνική διαδρομή του “DAYTONA EAST” αποτέλεσε μια ξεκούραστη, όσο και άνετη οδηγική εμπειρία. Το πρώτο τεστ με την DAYTONA MAVERICK 500 μού πρόσφερε μόνο χαμόγελα, καθώς η μαύρη μοτοσυκλέτα της DAYTONA ανταποκρινόταν απόλυτα στις συνθήκες και τις απαιτήσεις του ταξιδιού μου.
Σύντομες οι συνοριακές διαδικασίες και νυχτερινή είσοδος στην Τουρκία – πρώτη διανυκτέρευση στη συνοριακή κωμόπολη Kesan. Ένα ζεστό μπάνιο και μετά ακολούθησε η απαραίτητη γαστρονομική εξόρμηση για κεμπάπ και κιουνεφέ. Αυτή την στιγμή την περίμενα όλη μέρα.
Στην Τουρκία είχα να διανύσω περίπου 1.200 χλμ., οδηγώντας την DAYTONA MAVERICK 500 πάνω στην διαδρομή Kesan-Gelibolu-Bursa-Afyon-Konya-Karaman-Tasucu. Το ευχάριστο νέο για την τσέπη μου ήταν το γεγονός πως η τιμή της βενζίνης είχε κατρακυλήσει στα 0.80 Euro/lt, λόγω της «σφαλιάρας» που έχει δεχτεί το τελευταίο διάστημα η τουρκική λίρα. Με την ισοτιμία Ευρώ-Τουρκική Λίρα να αγγίζει το 1 προς 12, δικαίως ένιωθα ένας μικρός κροίσος μέσα στην κρίση!
Η διαδρομή της επομένης (Kesan-Gelibolu-Bursa-Kutahya-Afyon) άγγιζε τα 600 χλμ. κι είχε ως σημείο αναφοράς το σύντομο ακτοπλοϊκό πέρασμα των Στενών των Δαρδανελλίων (Ελλήσποντος). Αποβιβαζόμενος πλέον στην ασιατική ακτή της Τουρκίας, ήξερα πως πατούσα στα χώματα της μικρασιατικής γης, σ’ έναν τόπο ευλογημένο που αγαπήθηκε πολύ, τόσο από Έλληνες όσο και Τούρκους. Πάντα νιώθω εδώ ένα σφίξιμο στην καρδιά, μια θλίψη, μια πικρία.
Αργά το ίδιο απόγευμα, τα πρώτα χιόνια με υποδέχτηκαν στη διαδρομή Kutahya-Afyon. Το πάλλευκο σκηνικό πρόσφερε στην ματιά μου μια ξεχωριστή εικόνα, ενισχύοντας την εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΟ
Το ταξίδι στην… εποχή των παγετώνων της Ανατολικής Μικρασίας συνεχίστηκε στην διαδρομή Afyon-Konya (240 χλμ.), με αποκορύφωμα μια σύντομη -αλλά σφοδρή- χιονοθύελλα στην είσοδο της Konya. Αναγκάστηκα να διακόψω και να βρω καταφύγιο σ’ ένα βενζινάδικο για περίπου μισή ώρα. Εντάξει, είπαμε να χιονίσει για να δω μια άσπρη μέρα, αλλά όχι κι έτσι.
Αφού η κατάσταση ηρέμησε, κατευθύνθηκα στο κέντρο της πόλης, και συγκεκριμένα στο Μουσείο–Μαυσωλείο του φιλόσοφου-ποιητή Mevlana Rumi, τον ιδρυτή του περιστροφικού χορού των Δερβίσηδων. Ήταν μια αρκετά εντυπωσιακή ξενάγηση και τα στοιχεία που αποκόμισα ήταν πραγματικά ενδιαφέροντα.
Η πόλη του Ικονίου, με συνολικό χριστιανικό πληθυσμό περίπου 53.225 κατοίκους (εκ των οποίων 3.000 ελληνορθόδοξοι), υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Μικρασιατικού Ελληνισμού πριν την μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Αποτελούσε πόλη με ιδιαίτερο χαρακτήρα, ενώ οι κύριες επαγγελματικές δραστηριότητες των Ελλήνων του Ικονίου ήταν η ταπητουργία, η παραγωγή πυρίτιδας και η επεξεργασία δερμάτων.
Η διαδρομή Konya-Karaman-Tasucu (260 χλμ.) ήταν το τελευταίο ετάπ στην τουρκική ενδοχώρα. Αντικρίζοντας την γαλάζια εικόνα της Ανατολικής Μεσογείου δικαίως φώναξα παθιασμένα «Θάλαττα, Θάλαττα»! Χιονοθύελλα και -2 C στην Konya, λιακάδα και 17 C στην παραλία – μέσα σε μια μέρα είχα βιώσει μια διαφορά 19 βαθμών.
Από το λιμάνι της Tasucu, η μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 θα συνέχιζε ακτοπλοϊκώς το ταξίδι της με προορισμό την Μέση Ανατολή, αποβιβαζόμενος στην Τρίπολη του Λιβάνου. Μέσα σε μισή μέρα κατάφερα να βγάλω εισιτήρια και να κάνω παράλληλα το απαραίτητο PCR TEST στο τοπικό νοσοκομείο. Κι όταν σηκώθηκε η άγκυρα (με 6 ώρες καθυστέρηση), ήταν περασμένα μεσάνυχτα και στο πλοίο υπήρχαν 65 νταλίκες, ένα επιβατικό αυτοκίνητο και μια μοτοσυκλέτα. Πάμε για άλλους τόπους…
