Το έργο των φρένων των αγωνιστικών μοτοσυκλετών δυσκολεύει και πάει όσο περνάνε τα χρόνια, με τις ταχύτητες να ανεβαίνουν συνεχώς. Το θέμα είναι πως φτιάχνεις ένα σύστημα που θα μπορεί να διαχειριστεί τις θερμοκρασίες και τις δυνάμεις που υπάρχουν πχ από τα 350χλμ/ώρα της ευθείας εκκίνησης/τερματισμού μέχρι τα 60χλμ/ώρα της πρώτης στροφής.
Εν αρχή οι δίσκοι, των οποίων τα υλικά πλέον είναι είτε κεραμικής φύσης είτε ανθρακόνημα, με το υλικό να παίζει ρόλο στην αντοχή, το βάρος και την επαγωγή της θερμότητας. Σημαντική παράμετρος είναι και η διάμετρος, που είναι στα 320, 340 και 355 χιλιοστά παίζοντας και πάλι ρόλο στα παραπάνω. Τέλος στα περί του δίσκου, σημασία έχει και η επιφάνεια, της οποίας το εμβαδόν επηρεάζει σαφώς τη μάζα και φυσικά τη θερμοκρασία, η οποία στον αγώνα φτάνει τους 800C!
Η μάζα και η επιφάνεια είναι οι παράμετροι που αφορούν πολύ και τα τακάκια, τα οποία με τη σειρά τους είναι από παρόμοιο συνδυασμό υλικών, ώστε να αντέχουν τις εξωφρενικές τριβές που αναπτύσσονται. Η τριβή που λέμε συνεχώς και η αντίστοιχη θερμοκρασία, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια στο υγρό των φρένων, το οποίο πρέπει να έχει τέτοια σύνθεση που να διατηρεί τις υδραυλικές ιδιότητες του, δίχως να ξεπερνά το σημείο βρασμού του, κάτι που θα δημιουργούσε φυσαλίδες στο κύκλωμα, κάνοντας την πέδηση ανύπαρκτη.
Το όλο υδραυλικό σύστημα ξεκινά από τις τρόμπες, στις οποίες ασκούνται συνεχώς δυνάμεις πολλών κιλών στη μανέτα του δεξιού χεριού, του ποδόφρενου αλλά και του «νέου» βοηθητικού συστήματος με τη μικρή μανέτα κάτω από εκείνη του συμπλέκτη που ασκεί πίεση στο πίσω φρένο. Πιέσεις που καταλήγουν σε δαγκάνες με έμβολα, των οποίων η αντοχή και η διαχείριση είναι και πάλι τα μείζονα θέματα.
Όλα τα παραπάνω, μας εξηγούνται από τον Andrea Pellegrini, αγωνιστικό διευθυντή της Brembo, σε ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό video του MotoGP που μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ.
