Και τώρα τι κάνουμε; Το αρχικό σενάριο του Amazonas 2023 δεν έπαιζε πλέον – έπρεπε να καταστρώσω ένα άλλο, καινούριο ταξιδιωτικό πλάνο. Για να γίνει όμως αυτό, ήμουν υποχρεωμένος να επιστρέψω στη Manaus και να συζητήσω με τους ανθρώπους της εταιρείας #taginoadventuretour τις εναλλακτικές λύσεις που είχα στην διάθεσή μου. Αν και είχα στεναχωρηθεί, ενδόμυχα πίστευα πως «κάθε εμπόδιο για καλό»! Με θετική διάθεση και όρεξη για νέες διαδρομές, γύρισα τελικά την πλάτη μου στις συνοριακές εγκαταστάσεις της Γουιάνα και πάτησα μίζα! Μικρό το κακό, ευκαιρία να κάνω κάτι άλλο! Άλλωστε, η πορεία ενός ταξιδιού διαμορφώνεται κι από τις αναποδιές που συμβαίνουν καθοδόν!
Πριν όμως κατευθυνθώ στην πρωτεύουσα της Αμαζονίας, για δυο μέρες περιπλανήθηκα δίχως προορισμό στη περιοχή της βόρειο–ανατολικής Βραζιλίας. Αυτή η ανέμελη βόλτα μου μέσα από σκονισμένους επαρχιακούς δρόμους με μικρά χωριά και εγκάρδιους ντόπιους αποδείχθηκε τελικά η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Στη Manaus όλα τα εφικτά σενάρια “έπεσαν” στο τραπέζι, προκειμένου να αποφασίσω τα επόμενα ταξιδιωτικά βήματά μου. Το θετικό ήταν πως είχα στη διάθεσή μου μια μοτοσυκλέτα με την οποία μπορούσα να ταξιδέψω σε όλη την Βραζιλία. Ίδωμεν!
Ροζ δελφίνια και ιθαγενείς
Μέχρι καταλήξω στο plan B του Amazonas 2023, άδραξα την ευκαιρία και αφιέρωσα λίγο χρόνο στη γνωριμία με την Manaus. Η όγδοη σε πληθυσμό πόλη της Βραζιλίας (φιλοξενεί 2.100.000 κατοίκους) αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο τουριστικό κέντρο του αμαζονικού Δάσους και αποτελεί έναν δημοφιλή προορισμό (αλλά και βάση τροπικών εξερευνήσεων) για επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο. Το εμβληματικό Amazon Theater, ένα λαμπρό αρχιτεκτόνημα του 1896, ήταν η απόδειξη της μεγάλης οικονομικής ευημερίας και ανάπτυξης που γνώρισε (χάρη στην τεράστια παραγωγή καουτσούκ) στις αρχές του 20ου αιώνα η πρωτεύουσα της Αμαζονίας, στην οποία δόθηκε το προσωνύμιο «Παρίσι των Τροπικών».
Θέλοντας να πάρω μια μικρή γεύση από τον τροπικό κόσμο του Αμαζονίου, πραγματοποίησα (όπως και την προηγούμενη φορά) μια μονοήμερη εκδρομή μ’ ένα τουριστικό πλοιάριο στις αντιπροσωπευτικότερες ατραξιόν της ευρύτερης περιοχής της Μanaus: γνωριμία με τα μοναδικά ροζ δελφίνια του Αμαζονίου, επίσκεψη σε παραδοσιακό οικισμό ιθαγενών, σύντομη περιήγηση στην πυκνή ζούγκλα και μετάβαση στο σημείο όπου ενώνονται ο ποταμός Αμαζόνιος με τον ποταμό Rio Negro! Το τροπικό όνειρο της Αμαζονίας ήταν πράγματι σαγηνευτικό και καταγράφηκε για πάντα στο «σκληρό δίσκο» του μυαλού μου!
Στο νότο της Αμαζονίας
Στη περίπτωση του Amazonas 2023 , το απόφθεγμα “σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός” συναντούσε την απόλυτη ταύτιση. Στην Manaus, αφού παρέδωσα την Honda XRE 300 Rally στους ανθρώπους της #taginoadveturestour, μετέβηκα κατόπιν αεροπορικώς στην πόλη Porto Velho, όπου με υποδέχθηκε στις εγκαταστάσεις της εταιρίας #taginoadveturestour ο εγκάρδιος ιδιοκτήτης της Joao Tagino. Σύμφωνα με το plan B, στο οποίο καταλήξαμε από κοινού με τον Joao Tagino, με ορμητήριο την Porto Velho και όχημα περιπέτειας μια άλλη Honda XRE 300 Rally, θα εξερευνούσα τις επαρχίες Rondonia και Acre, που εκτείνονταν νότια του Αμαζονίου ποταμού. Έτσι λοιπόν –και σε συνδυασμό με το δίτροχο ταξίδι του Αμαζονίου που πραγματοποίησα το 2021– θα ολοκλήρωνα την γνωριμία μου με τον τροπικό κόσμο της Αμαζονίας.
Ξεκίνησα το οδοιπορικό μου στη νότια Αμαζονία από την επαρχία Acre. Αρχικά κινήθηκα δυτικά της Porto Velho, ως την πόλη Rio Branco (550 χλμ. μακριά), ρολάροντας πάνω σε μια αραιοκατοικημένη διαδρομή, με μέτρια άσφαλτο (και κάποια κομμάτια χωματόδρομων) και δίχως αρκετές εξυπηρετήσεις καθοδόν. Στο μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής χρειάστηκε να οδηγήσω κάτω από υγρές καιρικές συνθήκες, αφού ήταν εποχή βροχών στα νότια της Αμαζονίας – ευτυχώς ήταν στο τελείωμά της! Σε αρκετές περιπτώσεις χρειάστηκε να διακόψω την πορεία μου εξαιτίας του τεράστιου όγκου της σύντομης τροπικής βροχής, οι χωματόδρομοι είχαν μετατραπεί σε «λασποπαγίδες» και οι αμέτρητες πλημμυρισμένες λακκούβες του δρόμου παραμόνευαν να με “καταπιούν”!
Αποζημιώθηκα όμως από την επαφή με την καθημερινότητα της βραζιλιάνικης επαρχίας. Στις κωμοπόλεις Extrema, Capixaba και Brazileia όπου διανυκτέρευσα, οι αυθόρμητοι και εξυπηρετικοί ντόπιοι μού πρόσφεραν μόνο καλοσύνη και διάπλατα χαμόγελα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν αισθάνθηκα φόβο ή απειλή. Αυτό ήταν το πρόσωπο μιας άλλης, υπέροχης Βραζιλίας, που τόσο μου άρεσε και με κέρδισε ολοκληρωτικά.
