Ο αγώνας ξεκίνησε με κόκκινη σημαία μετά τις πτώσεις των Bezzecchi, Vierge και Baldassarri στη δεύτερη στροφή της πίστας, όπου και υπήρξε διαρροή λαδιού.

Μετά τη διακοπή, ο αγώνας ξεκίνησε εκ νέου και θα είχε διάρκεια 16 γύρων, με τους οδηγούς να παίρνουν θέση βάσει των χτεσινών κατατακτηρίων.

Δυστυχώς για τον Marc Bezzecchi, οι μηχανικοί της VR46 δεν κατάφεραν να ετοιμάσουν τη μοτοσυκλέτα του στο προβλεπόμενο χρόνο κι έτσι ξεκίνησε τον αγώνα από το τέλος του grid.

Επιπλέον έλειπε από την pole position ο Simone Corsi, ο οποίος ξεκίνησε μεν το γύρο προθέρμανσης, αλλά αμέσως κατάλαβε ότι η μοτοσυκλέτα του είχε πρόβλημα και εγκατέλειψε.

Ο Remy Gardner ήθελε τρεις μόλις βαθμούς για να εξασφαλίσει τον τίτλο, ακόμα κι αν κέρδιζε τον αγώνα ο μεγάλος του αντίπαλος, ο Raul Fernandez.

Ο αγώνας ξεκίνησε με τον Fernandez να είναι στη δεύτερη θέση και μπροστά του είχε τον Augusto Fernandez, τον οποίο πέρασε με ευκολία για να αναλάβει τα ηνία του αγώνα.

Ο Remy Gardner από την άλλη ξεκίνησε προσεχτικά και ήταν ένατος, γνωρίζοντας ότι και αυτή η θέση του θα ήταν αρκετή για το πρωτάθλημα.

Μπροστά ο Raul Fernandez κρατούσε πίσω του τον Augusto, αλλά μετά από λίγο ήρθε ένας πολύ δυνατός Fabio di Giannantonio να τους περάσει και τους δύο.

Την ίδια ώρα, ο Remy Gardner έχανε την 9^η θέση από τον Jorge Navarro και δεχόταν την πίεση του Sam Lowes που ήταν πίσω του, στην 11^η θέση.

Οχτώ γύροι απέμεναν για το τέλος, με τον Gardner να παλεύει για την 11^η θέση απέναντι στον Tetsuta Nagashima που αντικαθιστούσε τον τραυματία Lorenzo Dalla Porta.

Μπροστά ο Fabio di Giannantonio είχε κάνει μια μικρή διαφορά από τους δύο Fernandez που τον ακολουθούσαν.

Στον 13^ο γύρο του αγώνα ο Di Giannantonio δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απέναντι στην επίθεση του Raul Fernandez, ο οποίος πήρε την πρώτη θέση ενώ ο Gardner είχε ανακάμψει και ήταν 10^ος.

Στους τελευταίους γύρους δεν άλλαξε κάτι και ο Raul Fernandez πήρε τη νίκη, έκανε δηλαδή αυτό που έπρεπε αλλά δεν ήταν αρκετό.

Ο Remy Gardner τερμάτισε στην 10^η θέση και 34 χρόνια μετά το πρωτάθλημα του πατέρα του (στη μεγάλη κατηγορία), στέφθηκε και αυτός παγκόσμιος πρωταθλητής!

Είναι μόλις η δεύτερη φορά στην ιστορία του θεσμού, μετά τον Kenny Roberts και τον Kenny Roberts Jr, που ένας πατέρας κι ένας γιος παίρνουν τον τίτλο του πρωταθλητή!