Από το 2009 μέχρι σήμερα, στους αγώνες Grand Prix, έχουν χάσει την ζωή τους 4 αναβάτες, άρα κάθε 3,5 χρόνια περίπου, σκοτώνεται και ένας αγωνιζόμενος παγκοσμίου βεληνεκούς. Αυτό το στατιστικό δεν είναι και τόσο καλό, αν σκεφτεί κανείς ότι από το 1990 μέχρι το 2009, συνέβη μόλις ένας θάνατος. Αυτό είναι μόλις ένα από τα παραδείγματα, που φέρνει ο γνωστός δημοσιογράφος Mat Oxley, αναλύοντας τα στατιστικά ατυχημάτων των MotoGP και προειδοποιεί για πολύ σοβαρές συνέπειες, αν δεν γίνουν αλλαγές.
Ακόμα ένα ανησυχητικό στατιστικό, είναι το πόσοι αναβάτες τραυματίζονται ή αναγκάζονται να χάσουν αγώνα/αγώνες: Σχεδόν σε κάθε αγώνα, έχουμε έναν αναβάτη που μένει εκτός δράσης, ενώ το ποσοστό συγκρούσεων είναι αυξημένο ήδη κατά 15% από το 2022, αλλά και πάνω από 45% σε σχέση με την περασμένη δεκαετία.
Ο Mat Oxley σημειώνει ότι υπάρχουν κάποιοι παράγοντες-κλειδιά για αυτές τις εξελίξεις, από τους οποίους ο σημαντικότερος είναι ίσως η αεροδυναμική. Μετά την επανάσταση του 2016, τα αεροδυναμικά βοηθήματα έχουν φέρει μαζί τους πολλά προβλήματα, τα οποία δεν βγάζει ο Oxley ή κανένας δημοσιογράφος από το κεφάλι του, αλλά αναφέρουν διαρκώς οι αναβάτες: ο «βρώμικος» αέρας από τις προπορευόμενες μοτοσυκλέτες, το slipstream και η υπερφόρτιση του εμπρός ελαστικού, προκαλούν σημαντικά προβλήματα ασφάλειας, αφού σε πολλές περιπτώσεις οι αναβάτες δεν μπορούν να ελέγξουν ή να φρενάρουν τις μοτοσυκλέτες τους.
Επιπλέον, γνωρίζουμε πολύ καλά πλέον την «σφαγή» που γίνεται στην πρώτη στροφή, σε κάθε αγώνα. Οι λόγοι; Το ότι οι προσπεράσεις είναι πλέον πολύ δύσκολες μέσα στον αγώνα και οι αναβάτες προσπαθούν να κερδίζουν κάθε δυνατό χιλιοστό, στην πρώτη στροφή. Επίσης, ο μηχανισμός χαμηλώματος των αναρτήσεων στις εκκινήσεις, που χρειάζεται δυνατό φρενάρισμα ώστε να απασφαλίσει. Αποτέλεσμα; Πολύ μεγαλύτερο ρίσκο ατυχημάτων.
Να βάλουμε κι άλλους παράγοντες στην εξίσωση; Το πιο έντονο από ποτέ, πρόγραμμα αγώνων του 2023, σημαίνει ότι όχι μόνο οι αναβάτες, αλλά και προσωπικό του MotoGP όπως οι μηχανικοί, εργάζονται υπό ανεπανάληπτες συνθήκες χρονικής πίεσης και στρες. Η υιοθέτηση, δε, του Sprint Race σε ΚΑΘΕ Grand Prix, έχει κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι του MotoGP, ειδικά αυτοί που είναι στο επίκεντρο της δράσης, εργάζονται επικίνδυνα πιεσμένοι.
Θα πει κανείς, υπάρχει η παραδοχή ότι οι αγώνες MotoGP και μοτοσυκλέτας εν γένει, είναι εξ ορισμού επικίνδυνοι, οι αναβάτες γνωρίζουν σε τι κίνδυνο βρίσκονται και το να παίρνεις ρίσκα, είναι μέρος της «μαγείας» του αθλήματος. Όμως, όπως πάρα πολύ σωστά σημείωσε ο Mat Oxley, «το θέμα είναι όχι να παίρνεις τα ρίσκα, αλλά να μπορείς να ξεφύγεις από τον κίνδυνο». Αυτή είναι η μαγεία: Να παίζεις στα όρια και να γλιτώνεις. Αλλιώς, δεν έχει κάποιο νόημα. Όλοι μπορούν να πάρουν ρίσκα και να υποστούν τις συνέπειες, λέει επίσης ο Oxley.
Με λίγα λόγια; Οι αναβάτες έχουν ήδη επισημάνει, ότι το MotoGP γίνεται πιο επικίνδυνο και «μόνο αυτούς πρέπει να ακούμε, σε θέματα ασφάλειας», σημειώνει ο Oxley. O δημοσιογράφος ανησυχεί ότι κάποια στιγμή, «όλες οι συγκυρίες θα συναντήσουν η μία την άλλη, με καταστροφικές συνέπειες». Μετά από δεκαετίες συνεχούς βελτίωσης στο θέμα της ασφάλειας, τώρα βλέπουμε πισωπατήματα. Οι κανόνες χρειάζονται άμεση αναθεώρηση με γνώμονα την ασφάλεια και, μάλιστα, ο Oxley φτάνει στο σημείο να σχολίασει δηκτικά, λέγοντας: «Αισθάνομαι ότι σήμερα, οι αναβάτες αναγκάζονται να κάνουν πράγματα που δεν θα έπρεπε να κάνουν. Είναι καιρός να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που ρισκάρουν την ζωή τους και την σωματική τους ακεραιότητα, για να πλουτίζουν οι επικεφαλής του αθλήματος. Χρειαζόμαστε μια νέα, επαναστατική πρωτοβουλία».
