Ο Toprak Razgatlioglu έσκασε με πολύ θόρυβο στη μεγάλη κατηγορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Superbikes όταν βρέθηκε στη σέλα της εργοστασιακής Yamaha YZF-R1M το 2020, αποδεικνύοντας από την πρώτη στιγμή πως ήταν ένας πρωταγωνιστής εν τη γενέσει.
Τρία χρόνια και ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα μετά, με το συμβόλαιό του στη Yamaha να ολοκληρώνεται στο τέλος της φετινής σεζόν, οι συζητήσεις για το μέλλον του ήταν ένα κεντρικό θέμα συζήτησης στα paddocks του πρωταθλήματος εδώ και μήνες.
Εν τέλει ο ίδιος ο Τούρκος πήρε την απόφαση να αλλάξει στρατόπεδο ενόψει μετά τη λήξη της συνεργασίας του με την Pata Yamaha Prometeon WorldSBK, αναζητώντας μια νέα πρόκληση.
“Θέλω να ευχαριστήσω θερμά την οικογένεια της Yamaha για την αγάπη και τον σεβασμό που μου έχουν δείξει. Η κατάκτηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος ήταν το όνειρό μου όταν υπέγραψα με τη Yamaha και πετύχαμε μαζί αυτόν τον στόχο. Για την επόμενη χρονιά έχω ανάγκη μια νέα πρόκληση και, παρότι υπήρξε η ευκαιρία στο MotoGP, δεν ένιωσα την ίδια σύνδεση με τη μοτοσυκλέτα MotoGP όπως έχω με τη superbike. Αν όμως είναι να μείνω στο WorldSBK, τότε χρειάζομαι έναν νέο στόχο, μια νέα φιλοδοξία. Λυπάμαι που αφήνω τη Yamaha, τόσο την εταιρεία όσο και τους ανθρώπους, καθώς έχουμε μια πολύ καλή σχέση, όμως η αλλαγή είναι μέρος κάθε αθλήματος και φυσιολογική για κάθε επαγγελματία. Έτσι ευχαριστώ ξανά τη Yamaha Motor Company, τη Yamaha Motor Turkiye, την Pata Yamaha Prometeon WorldSBK και ειδικότερα την ομάδα μου που έχει δουλέψει τόσο σκληρά για μένα.”.
Ο Razgatlioglu δεν έκρυψε ποτέ την επιθυμία του να δοκιμάσει στο MotoGP, ωστόσο πέρυσι σε ανάλογες συζητήσεις με τη Yamaha προέκυψε αδιέξοδο, καθώς ο Τούρκος ξεκαθάριζε δημοσίως πως θα πάει μόνο σε εργοστασιακή μοτοσυκλέτα, όχι σε δορυφορική, έτσι στο τέλος απέρριψε πρόταση για μια θέση στην Petronas Yamaha το 2022.
Κρίνοντας από τα τραγικά αποτελέσματα της δορυφορικής Yamaha πέρυσι, μάλλον καλά έπραξε ο Razgatlioglu, αλλά από την άλλη ακούγεται αρκετά δύσκολο να του εμπιστευτούν οι Ιάπωνες μια εργοστασιακή Μ1 με το καλημέρα, χωρίς να έχει τριφτεί λίγο με τη δεύτερη ομάδα.
Προφανώς φέτος αυτή η διαπραγμάτευση έγινε ακόμη πιο σφικτή και δύσκολη, καθώς πλέον η Yamaha δεν έχει καν δορυφορική ομάδα, έτσι υπάρχει μόνο μια ενδεχομένως διαθέσιμη μοτοσυκλέτα και μόνο εφόσον η Yamaha αλλάξει τον Franco Morbidelli – κάτι που θα αποφασιστεί φέτος το Καλοκαίρι, ανάλογα με τις επιδόσεις του Ιταλού.
Η δε πληθώρα ταλαντούχων νεαρών αναβατών στη Moto2 που όλοι αναζητούν μια στέγη στη μεγάλη κατηγορία σαφώς και στενεύει τα διαθέσιμα περιθώρια για να χωρέσει κάπου ο 26χρονος Τούρκος.
Φέτος, ξαναδοκίμασε την Μ1 στις αρχές Απριλίου στη Jerez, μα φαίνεται πως ούτε αυτή η δοκιμή οδήγησε σε κάποια συμφωνία – χωρίς να είναι γνωστό ποιος ήθελε και ποιος όχι.
Κάπως έτσι φτάσαμε στον αποχαιρετισμό, ο οποίος προφανώς και θα ρίξει λάδι στη φωτιά της φημολογίας για το πού θα αγωνίζεται του χρόνου ο Razgatlioglu. Το ταλέντο του και η ικανότητά του στην πίστα είναι αδιαμφισβήτητα, ας μην ξεχνάμε πως αυτός ήταν ο πρώτος που έκοψε το σερί του Jonathan Rea πριν τον Alvaro Bautista, έτσι το ενδιαφέρον θα είναι σίγουρα πολύ μεγάλο για τους επίδοξους μνηστήρες της υπογραφής του.
Προς το παρόν το μυστήριο επεκτείνεται πέρα από το τι μάρκα μοτοσυκλέτας θα καβαλά, καθώς είναι δεδομένο πως ο μάνατζέρ του, Kenan Sofuoglu, ψάχνει δυνατά την αγορά του MotoGP για τον προστατευόμενό του, ενώ οπωσδήποτε στο paddock του WorldSBK οι ενδιαφερόμενοι θα ρίξουν χρυσάφι στα πόδια του, καθώς δείχνει ως ο μόνος που μπορεί να απειλήσει τον Bautista.
Αν θεωρήσουμε πως θα μείνει στο WorldSBK, πρόκληση και εργοστασιακή υποστήριξη μπορεί να σημαίνει Honda ή BMW, δύο εταιρείες που έχουν ρίξει άφθονο χρήμα τα τελευταία 2-3 χρόνια αναβαθμίζοντας τις ομάδες τους και προσελκύοντας δυνατούς αναβάτες, χωρίς όμως να έχουν δει ακόμη καρπούς από την προσπάθεια.
Αν όντως ψάχνει μια πρόκληση ο Razgatlioglu, αυτές οι δύο εταιρείες μπορούν να του την παράσχουν με χορταστική αμοιβή και δυνατή εργοστασιακή υποστήριξη.
Θα μπορούσε επίσης να είναι υποψήφιος διάδοχος του Jonathan Rea στην Kawasaki, ωστόσο υπάρχει ήδη ένα αρνητικό επεισόδιο μεταξύ των δύο πλευρών: ο Razgatlioglu ήταν αναβάτης της ιδιωτικής Kawasaki Puccetti Racing για δύο χρόνια καταφέροντας 15 βάθρα και μερικές νίκες που του άνοιξαν τον εργοστασιακό δρόμο. Το 2019, ενώ προαλειφόταν για την εργοστασιακή Kawasaki την επόμενη χρονιά, οι Ιάπωνες τον συμπεριέλαβαν στην ομάδα που θα έτρεχε στον αγώνα Endurance της Suzuka δίπλα στον Rea, αλλά στο τέλος δεν τον χρησιμοποίησαν ποτέ, κρατώντας τον στα πιτς ως αναπληρωματικό. Μετά από αυτό λέγεται πως ο Razgatlioglu έριξε πόρτα στην εργοστασιακή Kawasaki, υπέγραψε στη Yamaha και τα λοιπά είναι πλέον ιστορία.
Όσο για τη Ducati, θεωρητικά μπορεί να βρεθεί μια θέση για τον Razgatlioglu, αλλά η διαθέσιμη εργοστασιακή σέλα είναι μόνο μία, αυτή του Michael Rinaldi, την οποία ήδη εποφθαλμιά και ο Axel Bassani, ενώ υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο οι Ιταλοί να θέλουν οπωσδήποτε έναν συμπατριώτη τους στην εργοστασιακή ομάδα. Βέβαια, ένα ντουέτο Bautista-Razgatlioglu ακούγεται ως όπλο μαζικής καταστροφής στο ρόστερ του WorldSBK ως έχει σήμερα, κάτι που καμιά ομάδα δε θα σνόμπαρε εύκολα.
Όσο για το MotoGP, οι διαθέσιμες εργοστασιακές σέλες είναι μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού και πολύ δύσκολα θα βρεθεί χώρος για έναν αναβάτη που, όσο ξεχωριστός αν έχει αποδειχθεί στο WorldSBK, δεν προσφέρει καμιά εξασφάλιση πως θα είναι ανταγωνιστικός και με τα, τόσο διαφορετικά από μοτοσυκλέτες παραγωγής, αγωνιστικά πρωτότυπα.
Πηγή: WorldSBK
