«Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως αν θέλεις να κάνει κάτι παρόμοιο με αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω, αν δεν έχεις δεχτεί πως πιθανώς να πεθάνεις την ώρα που το κάνεις, καλύτερα να μην το κάνεις.»

O Martin δεν είναι χτεσινός όσον αφορά στον κίνδυνο, καθώς έχει ιστορικά ατυχήματα στο Isle of Man TT, με σπασμένους σπονδύλους, σπασμένα πλευρά, σπασμένα χέρια, τρυπημένους πνεύμονες, και άλλα πολλά.

«Όταν πρωτοξεκίνησα τους αγώνες, τους αγαπούσα τόσο, που μπορούσα να πεθάνω αγωνιζόμενος. Μετά από 4-5 χρόνια, συνέχιζα να αγωνίζομαι, για τον ανταγωνισμό, αλλά δεν θεωρούσα πια πως άξιζε να πεθάνω για αυτούς. Το Isle of Man TT συνεχίζει να είναι ιδιαίτερα ακραίο, αλλά είναι πάντα η ίδια ‘πίστα’, και η ίδια ρουτίνα κάθε χρόνο. Και μετά σκέφτηκα πως ότι και να κάνω από εδώ και πέρα, πρέπει να είμαι πρόθυμος να πεθάνω χάρη του.»

Το 2018, ο Guy αγόρασε ένα Suzuki Hayabusa σε original κατάσταση, ταλαιπωρημένο μάλιστα. Του κόστισε 5.000 λίρες, και είχε 20.000 μίλια στο κοντέρ. Την πρώτη φορά που ο Guy δοκίμασε την τελική του, έπιασε 183 μίλια την ώρα, ήτοι 294 χλμ/ώρα.

Τρία χρόνια μετά, το ίδιο Hayabusa είναι αγνώριστο. Πέρα από την αλλαγμένη εμφάνιση, ο κινητήρας έχει βελτιωθεί όσο δεν πάει, ενώ με τη βοήθεια ενός συστήματος turbo αποδίδει 830 hp!

Τον Μάιο του 2020, ο Guy πέτυχε 442 χλμ/ώρα καβάλα στη μοτοσυκλέτα, και έγινε ανεπίσημα ο ταχύτερος άνθρωπος στη Βρετανία, καβάλα σε μια συμβατική μοτοσυκλέτα.

Στα τέλη της ίδιας χρονιάς βελτίωσε κι άλλο την επίδοση του, γράφοντας 453 χλμ/ώρα, ενώ του λείπουν ακόμα 12 μίλια (19 χλμ/ώρα), για να πετύχει τον στόχο που έχει θέσει, για τα 300 μίλια την ώρα.

«Προχώρησα σε μικρές αλλαγές για να καταφέρω να πιάσω τα 300. Μεταξύ άλλων θα έχω έναν διαφορετικό τροχό που έφτιαξα στις Η.Π.Α., και θέλω να δω πόσα μίλια θα μου δώσουν. Μπορεί 2, μπορεί και 10.»

Για την επίτευξη του ρεκόρ ο Guy φορά μια στολή της Dainese ειδικά φτιαγμένη για αυτόν, με πολύ πιο παχύ δέρμα, διαθέτοντας και αερόσακο.
Παρόλα αυτά, ο Guy δεν βιάζεται.

«Κάνω ηλίθια επικίνδυνα πράγματα για πολύ καιρό τώρα, και ο λόγος που βρίσκομαι ακόμα εδώ είναι επειδή ξέρω πότε είναι η σωστή ώρα για να σπρώξω τα πράγματα –χτύπα ξύλο.»

“Το πρόβλημα με το να έχω πιάσει 280 μίλια την ώρα είναι πως… πρέπει να πάω ακόμα πιο γρήγορα. Θέλω να το ξανακάνω. Δεν μπορώ να περιμένω. Όλη η επιτάχυνση διαρκεί μόλις 16 δευτερόλεπτα. ΔΕΚΑΕΞΙ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ. Σφίγγω τα δόνται και προσπαθώ να κουμαντάρω το τέρας στην ευθεία του ενός μιλίου. Είναι τρέλα, είναι ένας αγώνας πάλης από κάθε άποψη, σωματικά, ψυχικά, από κάθε άποψη.»

«Αν πεθάνω προσπαθώντας να πιάσω τα 300, και πουν… τουλάχιστον προσπάθησε… δεν με καλύπτει ιδιαίτερα. Αν κάποιος πει ‘αυτός ο άνθρωπος τα κατάφερνε’, ναι, έτσι θέλω να με θυμούνται. Ως έναν ‘doer΄, κάποιον που κατάφερε πράγματα. Αυτή η έκφραση είναι ξεχωριστή, την φυλάω για ειδικές περιπτώσεις.»

Όταν έρθει η ώρα για την επόμενη προσπάθεια να πιάσει τα 300, ο Guy θα στείλει ένα μήνυμα στη μητέρα του για να μάθει αν ο πατέρας του (που έχει τα καθήκοντα του κύριου… παρασκευαστή τσαγιού και… θερμαστή ελαστικών), είναι ελεύθερος.

«Έχουμε μια ρουτίνα, ξέρουμε τι κάνουμε. Αγαπά τη ρουτίνα αυτή, αγαπά το πάθος μου. Θα μπούμε στο βαν, θα πάμε στον αεροδιάδρομο, θα τα ετοιμάσουμε όλα, θα πιούμε ένα φλυτζάνι τσάι, θα βγάλω τον ανεμοδείκτη μου, θα δω τον αέρα, θα πω ‘ναι, ο καιρός είναι οκ’, και θα κάνουμε μια ακόμα προσπάθεια. Εγώ, ο μπαμπας μου, το κομπιούτερ, η μοτοσυκλέτα και τα δεδομένα. Αυτό είναι.»

Καλά να περνάς Guy και καλή τύχη με τα 300. Στην καρδιά μας θα είσαι για πάντα ένας «doer»!