Από τότε που θεσπίστηκε ως θεσμός η περιοδεία ενός φορτηγού γεμάτου με όλα τα τρέχοντα μοντέλα της Harley-Davidson, το Demo Truck Tour έχει γίνει μια αγαπημένη και πολύ ξεχωριστή συνήθεια τόσο για το κοινό που έχει την ευκαιρία να τεστάρει από πρώτο χέρι τις μοτοσυκλέτες της εταιρείας, όσο και για τους δημοσιογράφους του ειδικού Τύπου που έχουν τη δική τους αποκλειστική μέρα με τις δικύλινδρες Αμερικανίδες.
Αυτό το ετήσιο ραντεβού δόθηκε τη Δευτέρα 13 Οκτωβρίου στις νέες εγκαταστάσεις της Harley-Davidson Athens στο Κορωπί (Λεωφόρος Ευελπίδων και Ηφαίστου 2), με ωραιότατο ηλιόλουστο καιρό και μια παρέλαση ολοκαίνουργιων γυαλιστερών μοτοσυκλετών να μας καλωσορίζει στο νέο σπίτι της εταιρείας στην Αττική.
Λίγη ώρα αργότερα είχαμε πάρει τους δρόμους με κατεύθυνση το Λαύριο και φέτος ήταν μια πραγματικά ξεχωριστή περίσταση για κάποιους εξ ημών, όπως για τον υπογράφοντα. Από το 2021 που είχε παρουσιαστεί η πρώτη adventure μοτοσυκλέτα της Harley-Davidson, Pan America 1250, δεν είχα βρει ποτέ την ευκαιρία να την οδηγήσω. Αυτή η "ξηρασία" έληξε στο Κορωπί όπου μας περίμεναν όλες οι διαθέσιμες εκδόσεις της μοτοσυκλέτας με τον δικύλινδρο Revolution Max κινητήρα των 1252 cc.
Αυτές περιλαμβάνουν τρεις εκδόσεις:
- CVO Pan America, η κορυφαία έκδοση με τροχούς 19 ιντσών μπροστά και 17 πίσω, πλουσιότατο εξοπλισμό, ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες ημιενεργές αναρτήσεις Showa και αποκλειστικό χρωματισμό Carbon Blue, με την υπογραφή του τμήματος Harley-Davidson Custom Vehicle Operations (CVO)
- Pan America 1250 Special, με ημιενεργές αναρτήσεις Showa και τροχούς 19-17 ιντσών
- Pan America 1250 ST, με μηχανικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις Showa και τροχούς 17 ιντσών.
Pan America
Η σύντομη αυτή βόλτα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πλήρης δοκιμή, ήταν ωστόσο μια πολύ γευστική εμπειρία που επιβεβαίωσε τις θετικότατες πληροφορίες και γνώμες που είχα ακούσει και διαβάσει.
Πρόκειται για μια τυπικότατη adventure μοτοσυκλέτα με τη φυσική εργονομία που περιμένεις για άνεση στο ταξίδι και άριστο έλεγχο στις στροφές, αλλά και πολύ καλή αεροδυναμική προστασία - ακόμη και με την κοντύτερη ζελατίνα που φορά η ασφάλτινη έκδοση ST. Άριστη εντύπωση μου έκανε η σέλα της, η οποία στον χρόνο που οδηγήσαμε φάνηκε εξαιρετικά άνετη και φιλόξενη τόσο στη στάνταρ μορφή της στα Special και ST μοντέλα, όσο και στην αναβαθμισμένη εκδοχή που φορά η CVO.
Φυσικά πρωταγωνιστής είναι o υγρόψυκτος V-Twin Revolution Max, με περιεχόμενη γωνία κυλίνδρων 60 μοιρών για 1,252 cc με μέγιστη ονομαστική απόδοση 150 hp στις 9,500 rpm και 13 kgm στις 6,750 rpm. Πρόκειται για έναν δικύλινδρο που εκ φύσεως και μεγέθους ξεχειλίζει από ροπή, αλλά δεν είναι μόνο η κορύφωση των 13 χιλιογραμμόμετρων που προκαλεί εντύπωση. Η καμπύλη της ροπής είναι γεμάτη παντού και ένας εξίσου πρωταγωνιστικός λόγος γι' αυτό είναι το υδραυλικό (και αυτορυθμιζόμενο) σύστημα μεταβλητού χρονισμού βαλβίδων VVT που διαθέτει.
Στις λίγες στροφές που συναντήσαμε στην πορεία μας το Pan America Special έδειξε ικανότατο να ακολουθήσει γρήγορους ρυθμούς, προσφέροντας μια αίσθηση ουδετερότητας και ισορροπίας στις αλλαγές κατεύθυνσης παρά τη μεγάλη μάζα που το χαρακτηρίζει. Ο μπροστινός τροχός των 19 ιντσών προσφέρει μια οικεία αίσθηση στην είσοδο της στροφής, καθώς αυτή η μοτοσυκλέτα οδηγεί την αμερικανική εταιρεία σε νέα μονοπάτια.
Μετά την πρώτη επαφή, το Pan America 1250 Special δείχνει εξίσου πολυτάλαντο όσο κάθε adventure, ικανό να προσφέρει υπηρεσίες σε κάθε πεδίο χρήσης. Δεν οδηγήσαμε ούτε σε μποτιλιάρισμα, ούτε εκτός δρόμου, πάντως από τα δείγματα γραφής που εισπράξαμε στη βόλτα αυτή η εικόνα είναι σαφής: έχουμε στα χέρια μας μια πλήρως ανταγωνιστική adventure σε εργονομία, πρακτικότητα και δυναμικά χαρακτηριστικά στην άσφαλτο, με άφθονη δύναμη και ροπή, άριστες αναρτήσεις και φρένα. Ακόμη και η πλοήγηση στα μενού και τις ρυθμίσεις της μοτοσυκλέτας ήταν εύκολες, παρότι αυτή ήταν η πρώτη μου - εντελώς απροετοίμαστη - επαφή με το συγκεκριμένο λογισμικό.
Ανάλογη εικόνα εκπέμπει και η πολυτελέστερη CVO Pan America, η έκδοση που πρώτα απ' όλα ξεχωρίζει χάρη στον πολύ προσεγμένο χρωματισμό της. Ειλικρινά οι φωτογραφίες δεν δικαιώνουν την πραγματικότητα, καθώς από κοντά το φινίρισμα και η ζωντάνια των γραφικών είναι απολαυστικότατη και το έντονα βαμμένο πλαίσιο δένει αρμονικά με το σύνολο.
Η έκδοση αυτή είναι αναμενόμενα η πολυτελέστερη όλων, εξοπλισμένη με αλουμινένιες βαλίτσες της SW-Motech σε μαύρο χρώμα, προβολέα Daymaker με φώτα στροφής, ημιενεργές αναρτήσεις καθώς και πολλά στοιχεία εξοπλισμού επιπλέον της Special.
Την οδήγησα με όλον τον εξοπλισμό της, συμπεριλαμβανομένων και των βαλιτσών, για ένα σύνολο που δηλώνεται στα 299 υγρά κιλά και, παρόλα αυτά, το χειρισμός της δεν απείχε και πολύ από τη Special έκδοση που δηλώνει 41 ολόκληρα κιλά ελαφρύτερη. Αν μη τι άλλο, είναι μια απόδειξη του πόσο καλοζυγισμένη και καλοστημένη είναι η μοτοσυκλέτα, τόσο που πραγματικά εξεπλάγην όταν εκ των υστέρων ανακάλυψα στα τεχνικά χαρακτηριστικά τις διαφορές των δύο μοντέλων στη ζυγαριά.
Το τρίτο μέλος της οικογένειας Pan America ονομάζεται ST και είναι το μόνο που διαθέτει παραδοσιακές χειροκίνητα ρυθμιζόμενες αναρτήσεις καθώς και τροχούς 17 ιντσών μπροστά και πίσω. Με τις αναρτήσεις να έχουν μικρότερες διαδρομές εδώ, η θέση οδήγησης του ST μοντέλου είναι αισθητά πιο χαμηλά, ενώ από την πρώτη φορά που επιχείρησα να μπω σε στροφή η μοτοσυκλέτα έδειχνε τη διάθεσή της να πλαγιάσει πιο γρήγορα.
Θυμούμενος τώρα τη βόλτα με τις τρεις παραλλαγές Harley-Davidson Pan America, αυτό που πρωταγωνιστεί είναι ο κινητήρας τους. Ο Revolution Max είναι εύστροφος, φιλικός χάρη στην ελαστικότητά του αλλά και πανάλαφρος σε αίσθηση συγκριτικά με τους παραδοσιακούς V2 κινητήρες με τους οποίους έχουμε συνδέσει τη Harley-Davidson τόσα χρόνια. Η ύπαρξή του και μόνο φανερώνει τη διάθεση των Αμερικανών να προχωρήσουν τη γκάμα τους ένα βήμα παραπέρα και, αν αυτή είναι η πρώτη τους προσπάθεια, δεν βλέπω την ώρα για τις επόμενες.
Την προηγούμενη φορά που δοκίμασαν αυτό το παιχνίδι ήταν με τη V-Rod και τον υγρόψυκτο V2 που είχε εξελίξει σε συνεργασία με την Porsche. Εκείνη η μοτοσυκλέτα, όσο ικανότατη και καλοφτιαγμένη κι αν ήταν, έπρεπε να ανταγωνιστεί τον κεντρικό πυρήνα της Harley-Davidson, τις cruiser μοτοσυκλέτες της. Αυτή τη φορά το νέο υγρόψυκτο βήμα των Αμερικανών πατά σε μια νέα κατηγορία και δη τη δημοφιλέστερη της παγκόσμιας αγοράς αυτήν την εποχή. Ως adventure όποια έκδοση Pan America κι αν διαλέξω δεν δείχνει να έχει τίποτε να ζηλέψει από τον ανταγωνισμό της, καθώς στέκεται στο ύψος της σε όλα τα επίπεδα: δύναμη, επιδόσεις, περιφερειακά, εξοπλισμός.
Nightster
Άπαξ και βρήκα ευκαιρία να ξεστρατίσω από τον στόλο των Pan America, είχα μια μεγάλη προσωπική περιέργεια να ικανοποιήσω για το Nightster και πιο συγκεκριμένα για τον κινητήρα του. Ο Revolution Max 975T είναι η μικρότερου κυβισμού εκδοχή του Revolution Max 1250, με 975 cc, 90 hp και 9.7 kgm και ίσως να θυμάστε πως αρκετά χρόνια πριν, όταν αυτοί οι δύο κινητήρες ήταν ακόμη υπό εξέλιξη, η Harley-Davidson τον είχε πρωτοδείξει σε ένα γυμνό μοντέλο ονόματι Bronx.
Αυτή η μοτοσυκλέτα δεν ήρθε ποτέ στην παραγωγή (ως τώρα;), αλλά ο μικρός Revolution Max 975T βρήκε τον δρόμο του προς το νέο Nightster. Αν και σε μια μοτοσυκλέτα με γεωμετρία και οδηγική λογική που δεν έχει τις ίδιες χάρες στο στρίψιμο με το Pan America, ο έντονα υπερτετράγωνος κινηρήρας (97 x 66 mm) έχει κάθε καλή διάθεση να στροφάρει γρήγορα και να βγάλει τη δύναμη του άμεσα στον δρόμο.
Η Harley-Davidson εξοπλίζει και αυτήν την εκδοχή Revolution Max με σύστημα μεταβλητού χρονισμού βαλβίδων, με μια βασική διαφορά: εδώ το υδραυλικό σύστημα επιδρά μόνο στον εκκεντροφόρο εισαγωγής, ενώ στο 1250 ρυθμίζει και τους δύο άξονες στην κεφαλή, εισαγωγής και εξαγωγής.
Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι ένας V2 με αισθητά σπορ γονίδια που μετατρέπει κάθε γενναίο άνοιγμα του γκαζιού σε γεννήτρια απόλαυσης, ανεξαρτήτως στροφών ή σχέσης στο κιβώτιο. Αν το αποτέλεσμα είναι τόσο ευχάριστο όσο μου φάνηκε στα πολύ λίγα χιλιόμετρα που έκανα με το Nightster Special, ένα μοντέλο που εντάσσεται στην οικογένεια Sportster, πραγματικά θα ήθελα να το δω σε μια πιο σπορτίφ κατασκευή.
Ευχαριστώ πολύ τη Harley-Davidson Athens για την όμορφη και άρτια διοργάνωση, για τη ζεστή της φιλοξενία και φυσικά για την ευκαιρία να καβαλήσω τέσσερεις μοτοσυκλέτες που μέχρι τώρα είχα δει μόνο σε εκθέσεις και φωτογραφίες. Πάνω απ' όλα όμως, αυτό που μου μένει στο μυαλό μετά τη φετινή επίσκεψη του Demo Truck είναι πως αυτή ήταν μια προσωπική πρώτη γεύση από το μέλλον της Harley-Davidson. Διότι ένας τόσο καλός κινητήρας σε δύο εκδοχές κυβισμού είναι κρίμα να μην τροφοδοτήσει κι άλλα νέα μοντέλα.
Διαβάστε ακόμη: Harley-Davidson Γκάμα 2025 – Αποστολή στη Βουλγαρία
