Απόβαση στην Τρινακρία
Το δίτροχο οδοιπορικό της Σικελίας ξεκίνησε από το λιμάνι της Πάτρας με το υδάτινο δρομολόγιο Patra–Bari. Ένα σύγχρονο πλοίο της Superfast Ferries με μετέφερε με άνεση και ασφάλεια στην αντίπερα ιταλική ακτογραμμή, απ’ όπου ξεκίνησε η κατά νότο πορεία μου. Διατρέχοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες την διαδρομή Bari–Taranto–Villa San Giovanni (446 km), η γαλάζια Suzuki GSX-S 1000 GT (ευγενική παραχώρηση της Suzuki Σφακιανάκης Α.Ε.) με οδήγησε με γρήγορους –και αρκετά ξεκούραστους– ταξιδιωτικούς ρυθμούς στο πορθμό της Messina. Εκεί, ένα άλλο πλεούμενο ανέλαβε να μεταφέρει κατόπιν μοτοσυκλέτα και αναβάτη στις απέναντι ακτές της Σικελίας – διάρκεια ταξιδιού περίπου 25’ της ώρας και κόστος εισιτηρίου 15,40 Ευρώ.
Ο μεγάλος “πονοκέφαλος” του ταξιδιού στη Σικελία ήταν η επιλογή των προορισμών – λίγος ο διαθέσιμος χρόνος, πάμπολλα τα εξαιρετικά θέλγητρα του νησιού! Η ηλιόλουστη Τρινακρία –το νησί με τις τρεις άκρες, κατά τους αρχαίους– διαθέτει μια ποικιλόμορφη πολιτιστική ταυτότητα, της οποίας τα επιμέρους χαρακτηριστικά καθορίζονται άμεσα από τις γεωγραφικές συντεταγμένες του χώρου. Κάθε τμήμα του νησιού διαθέτει τη δική του Ιστορία και ατμόσφαιρα: στο ανατολικό τμήμα είναι εμφανείς οι αρχαιοελληνικές πολιτιστικές επιρροές, στο δυτικό μέρος υπερισχύουν οι αντίστοιχες αραβικές, ενώ στο βόρειο τμήμα οι ιταλικές. Ωστόσο, αρκετά συχνό είναι το φαινόμενο της συνύπαρξης διαφορετικών πολιτιστικών στοιχείων στον ίδιο χώρο.
Από τη Naxos στην Catania
Κι επειδή προτεραιότητά μου είχαν οι αρχαιοελληνικές μαρτυρίες της Σικελίας, κατευθύνθηκα αμέσως στη πόλη Giadrini–Naxos. Η παραθαλάσσια Giadrini–Naxos είναι η αρχαιότερη ελληνική αποικία της Σικελίας, καθώς κτίστηκε το 734 π.Χ. και στον αποικισμό της έλαβαν μέρος Χαλκιδείς, Μεγαρείς και Νάξιοι. Σε ένδειξη σεβασμού για το αρχαίο παρελθόν της Giadrini, οι Αρχές πρόσθεσαν την λέξη “Νάξος” στην σύγχρονη ονομασία της πόλης και έδωσαν στην κύρια παραλιακή λεωφόρο της Giadrini το όνομα Via Calcida Eubea (Οδός Χαλκίδα της Εύβοιας).
Και φυσικά, αντικρίζοντας το λιτό μνημείο που ήταν αφιερωμένο στους Έλληνες ιδρυτές της πόλης, ένιωσα εθνικά περήφανος για την εξερευνητική διάθεση και την δυναμική εξάπλωση που χαρακτήριζαν τους αρχαίους προγόνους μας, οι οποίοι όργωναν κάποτε τις θάλασσες, φτάνοντας στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου.
Μόλις 45 χλμ. νοτιότερα με καρτερούσε η Catania (Κατάνια), η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σικελίας, που συνιστά την επιτομή του μπαρόκ στυλ καθώς τα περισσότερα δημόσια κτίρια και οι εκκλησίες της έχουν κτιστεί μ’ αυτό τον αρχιτεκτονικό ρυθμό. Απλωμένη στη σκιά της Αίτνας, με αυθεντικούς μεσογειακούς κατοίκους, η Catania ήταν μια πόλη δυναμική, που διέθετε παλμό και ζωντάνια και με “έβαλε” κατευθείαν στο πνεύμα της Σικελίας…
Στις Συρακούσες του Αρχιμήδη
Μετά την Catania, σειρά είχε η πατρίδα του Αρχιμήδη να με καλωσορίσει. Οι Συρακούσες ιδρύθηκαν το 734 π.Χ. από Κορίνθιους αποίκους και ήταν η πλουσιότερη αποικία της Μεγάλης Ελλάδας – κατά το Ρωμαίο ρήτορα Κικέρωνα ήταν, όχι μόνο η μέγιστη, αλλά και η ωραιότερη ελληνική αποικία.
«Μη μου τους κύκλους τάραττε». Τα λόγια του μαθηματικού Αρχιμήδη, τα ύστατα που ειπώθηκαν από τον μεγάλο Συρακούσιο επιστήμονα πριν πέσει νεκρός από το σπαθί ενός Ρωμαίου στρατιώτη κατά την κατάληψη των Συρακουσών (212 π.Χ.), ηχούσαν οικεία όσο ποτέ όταν βρέθηκα στον αρχαιολογικό χώρο των Συρακουσών. Οι Συρακούσες είναι σήμερα ένα από τα πιο πολυσύχναστα αρχαιολογικά κέντρα της Σικελίας, ενώ σημείο αναφοράς του εκτεταμένου αρχαιολογικού χώρου των Συρακουσών (που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το βωμό του Ιέρωνα Β΄, το «Αυτί του Διονύσου» και πλήθος υπόγειων κατακομβών) αποτελεί το καλοδιατηρημένο ελληνικό θέατρο, ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά δείγματα αρχαίου θεάτρου σ’ όλο τον κόσμο. Παρεμπιπτόντως, στο χώρο του συγκεκριμένου θεάτρου αναβιώνουν από το 1914 παραστάσεις αρχαίων τραγωδιών, οι οποίες πρωτοπαίχτηκαν εδώ πριν από περίπου 2.500 χρόνια.
Τα λάφυρα της Ορτυγίας
Αφού περιηγήθηκα στον εκτεταμένο αρχαιολογικό χώρο των Συρακουσών, η γαλάζια Suzuki GSX-S 1000 GT κατευθύνθηκε κατόπιν στο νησί Ορτυγία, που αποτελεί τμήμα της παλαιάς πόλης των Συρακουσών και συνδέεται με την μικρή γέφυρα Ουμπερτίνι. Το νησάκι Ορτυγία κρύβει μια πλούσια ιστορία, η οποία μπερδεύεται γλυκά και ακαθόριστα με τη μυθολογία, καθώς, σύμφωνα με το ομηρικό έπος της Οδύσσειας, στο νησί αυτό παρέμεινε φυλακισμένος για επτά χρόνια ο Οδυσσέας στα χέρια της Καλυψούς.
Αφού παρκάρισα σ’ ένα υπαίθριο πάρκινγκ την μοτοσυκλέτα, ξεκίνησα περπατώντας τη γνωριμία με το κόσμημα των Συρακουσών: επιβλητικά μεσαιωνικά κτίσματα, μπαρόκ θρησκευτικοί ναοί (Καθεδρικός ναός), πλατείες με περίτεχνα σιντριβάνια και ερείπια αρχαιοελληνικών ναών αποτέλεσαν τα «λάφυρα» που κούρσεψα από την ονειρική Ορτυγία. Κάθε σοκάκι, κάθε γωνιά, κάθε πλατεία και μνημείο που άγγιζε το βλέμμα μου, εξιστορούσε την πορεία της σαγηνευτικής Ορτυγίας μέσα στο χρόνο και στην Ιστορία. Και μόνο όταν ο ήλιος βούτηξε στα νερά της Μεσογείου, ανέβηκα στη σέλα της μοτοσυκλέτας και επέστεψα στη πεζή πραγματικότητα της σύγχρονης πόλης…
