Αν δούμε το πράγμα καθαρά μαθηματικά, τότε ναι. Σαφώς και υπάρχουν σενάρια σύμφωνα με τα οποία ο Quartararo χάνει τον τίτλο φέτος. Άλλωστε έχουμε 10 ακόμα αγώνες μπροστά μας με 250 διαθέσιμους βαθμούς, οπότε θεωρητικά όλοι οι οδηγοί είναι ακόμα στη μάχη.
Η διαφορά των 34β. του Γάλλου θα μπορούσε να εξαλειφθεί αν ο άλλος Γάλλος της κατηγορίας, ο Johann Zarco, καταφέρει να κερδίζει τέσσερεις βαθμούς ανά αγώνα επί του συμπατριώτη του.
Και στην περίπτωση που ο Zarco κερδίσει τον πρώτο αγώνα στην Αυστρία, ενώ ο Fabio Quartararo κάνει λάθος και πέσει, τότε η διαφορά θα μειωθεί σε μονοψήφιο νούμερο. Είναι φανερό ότι όλα είναι ανοιχτά, όπως λέει και ο Quartararo. Αλλά σπάνια αυτό είναι αληθές!
Αν κοιτάξει κανείς την πρόσφατη ιστορία της κατηγορίας, από το 1999 και μετά, θα δει ότι πολύ πολύ σπάνια ο «καλοκαιρινός πρωταθλητής» δεν έπαιρνε στο τέλος τον τίτλο. Πέρυσι ήταν ιδιαίτερη περίπτωση λόγω του Covid-19.
Το καλοκαιρινό διάλειμμα ήταν μικρό και ήρθε μετά από μόλις πέντε αγώνες. Μέχρι τότε ο Quartararo είχε μια μικρή διαφορά τριών βαθμών. Στο τέλος τον τίτλο τον πήρε ο Joan Mir, αλλά το δεύτερο μισό της σεζόν ήταν δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το πρώτο.
Αν βγάλουμε εκτός της «περίεργη» περσινή σεζόν, θα δούμε ότι κατά μέσο όρο κάθε «καλοκαιρινός πρωταθλητής» είχε μια διαφορά 41 βαθμών στο καλοκαιρινό διάλειμμα. Οι 34β. του Quartararo φέτος δεν απέχουν πολύ από αυτό.
Επιπλέον, κανείς από τους πιλότους που ήταν μπροστά στο πρώτο μισό της χρονιάς δεν «έδωσε» 34 βαθμούς στους αντιπάλους του στο δεύτερο μισό. Μόνο ο αείμνηστος Nicky Hayden, το 2006, παραλίγο να χάσει τόσους βαθμούς στο δεύτερο μισό.
Ήταν 34 βαθμούς μπροστά από τον Dani Pedrosa μετά από 11 αγώνες εκείνη τη χρονιά και βρέθηκε να παίρνει τον τίτλο με διαφορά μόλις 5β. επί του Valentino Rossi στο τέλος εκείνης της σεζόν.
Βέβαια εκείνη η σεζόν ήταν τρομερά δραματική και ίσως αξίζει το δικό της άρθρο-flashback για τους νεότερους. Τότε ο Valentino ήρθε από πίσω και κάλυψε μια διαφορά 50β. για να περάσει πρώτος στη βαθμολογία, όταν ο Pedrosa έριξε τον Hayden στο Estoril. Μετά όμως ήρθε η πτώση του Rossi στην Valencia που έδωσε τον τίτλο στον Αμερικανό.
Από το 1999 και μετά, ο οδηγός που είχε ένα σημαντικό προβάδισμα στη βαθμολογία στο καλοκαιρινό διάλειμμα, αποτελεί και το σημείο αναφοράς της κατηγορίας. Φέτος, αυτός είναι ο Fabio Quartararo χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.
«Είμαι σε μια από τις καλύτερες περιόδους της καριέρας μου», έλεγε στο Assen. «Αν βγάλουμε εκτός τους δύο αγώνες που δεν είχαμε την τύχη με το μέρος μας, στην Jerez και στη Βαρκελώνη, τα πάμε περίφημα».
«Με την ομάδα είμαστε πολύ ήρεμοι. Ακόμα και στο Sachsenring που η μοτοσυκλέτα δεν δούλευε και τόσο καλά, τερματίσαμε τρίτοι. Είμαστε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση κι έτσι πρέπει να συνεχίσουμε».
Ο Quartararo δεν έχει καταφέρει να πάρει πολλούς βαθμούς κατά μέσο όρο ανά αγώνα. Αν εξαιρέσουμε το 2020, έχει 17.3 που από το 1999 και μετά κερδίζει μόνο τους Kenny Roberts Jr. Και Marc Marquez (2017). Οι δυο αυτοί – να σημειώσουμε – αύξαναν συνεχώς το προβάδισμά τους μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα.
Κι εδώ πρέπει να πούμε ότι όπως είπε και ο ίδιος ο Quartararo, φέτος έχει χάσει βαθμούς από ατυχίες (ή πρόβλημα φυσικής κατάστασης), οπότε στη θεωρία το προβάδισμά του θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο.
Αλλά και οι 34 βαθμοί είναι αρκετοί για να στεφθεί στο τέλος της σεζόν ο Fabio Quartararo παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP για το 2021.
