Από την Nouakchott ως τα σύνορα της Σενεγάλης (236 χλμ.), η έρημος συνέχισε να πρωταγωνιστεί στο οπτικό μου πεδίο, αρκετά στρατιωτικά μπλόκα υπήρχαν στη διαδρομή, ενώ μικροί διάσπαρτοι οικισμοί παρεμβάλλονταν στην πορεία μου. Ούτε λόγος για πρατήρια καυσίμων, αφού το λόγο του ανεφοδιασμού φρόντιζαν τα παρατεταγμένα κάνιστρα βενζίνης που αντίκριζα σε κάποια χωριά καθ’ οδόν.

Συνοριακή υπέρβαση

Για την είσοδό μου στην Σενεγάλη είχα δυο επιλογές: η πρώτη ήταν η συνοριακή είσοδος Roso, όπου είχα να διαπλεύσω το ποταμό Senegal μ’ ένα μικρό πλοιάριο. Και η δεύτερη ήταν η συνοριακή είσοδος Diama, όπου θα έπρεπε να διασχίσω ένα δύσκολο χωματόδρομο μήκους 60 χλμ., περνώντας μέσα από τα όρια του Εθνικού Πάρκου Diawling National Park. Τελικά επέλεξα την δεύτερη συνοριακή είσοδο.

Το χωμάτινο κομμάτι που κλήθηκα να ξεπεράσω ήταν μια σκέτη ταλαιπωρία για τον αναβάτη και την μαύρη μοτοσυκλέτα. Πολύ κοκκινόχωμα, τρελή λακκούβα και μια κομμένη πινακίδα κυκλοφορίας φρόντισε να με «κεράσει» ο χωματόδρομος, ο οποίος με οδήγησε τελικά στις μεθοριακές εγκαταστάσεις Μαυριτανίας-Σενεγάλης, στις όχθες του ποταμού Senegal – εδώ παρεμπιπτόντως υπήρχε γέφυρα που συνέδεε τις δυο χώρες. Οι συνοριακές διαδικασίες παραδόξως ήταν γρήγορες εκατέρωθεν της νεκρής ζώνης και μετά από περίπου μια ώρα ξεκίνησα ανυπόμονος για το Dakar (290 χλμ.), «φτωχότερος» όμως κατά 70 Ευρώ.

Το άγγιγμα του ονείρου

Αν και η κατάσταση του οδικού άξονα ήταν ικανοποιητική, χρειάστηκα κάτι λιγότερο από 5 ώρες για να αγγίξω το όνειρο. Ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή και εγρήγορση απαιτούσε ο δρόμος, τόσο για τους απρόβλεπτα επικίνδυνους συνοδοιπόρους με τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά, όσο και για τα ζώα και τους πεζούς που διέσχιζαν αιφνιδιαστικά τον δρόμο. Ένας μικρός πανικός σηματοδοτούσε το πέρασμά μου μέσα από τους δεκάδες οικισμούς της διαδρομής

Το κοντέρ της απροβλημάτιστης Daytona Rockstar 500 έγραφε 4.250 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού και εγώ -με συναισθήματα που δεν περιγράφονται- αντίκριζα τα πρώτα σπίτια της σενεγαλέζικης πρωτεύουσας. Ο τερματισμός στο δικό μου ταξιδιωτικό rally Dakar ήταν πλέον γεγονός. Το ανατρεπτικό ταξιδιωτικό σενάριο “Daytona Dakar” είχε πια μετουσιωθεί σε μια ρεαλιστική ταινία δρόμου…

Dakar κι επιστροφή

Το πολύβουο Dakar με ξενάγησε και με ξεκούρασε στην αστική του αγκαλιά τις δυο επόμενες μέρες. Μπορεί να γνώρισα τα πιο εμβληματικά αξιοθέατα της πόλης (τζαμί Mosque of the Divinity, μνημείο African Renaissance Monument, πολιτιστικός πολυχώρος Place du Souvenir Africain), δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα να επισκεφθώ το κοντινό Νησί των Σκλάβων (νήσος Gore). Και φυσικά, υπόσχεση ζωής ήταν ο περίπατος στην φημισμένη αμμουδερή παραλία Yoff, το σημείο που κάποτε τερμάτιζε το φημισμένο rally Paris-Dakar.

Κι όταν ικανοποιήθηκαν οι ανησυχίες και οι αναζητήσεις μου εδώ στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης, μοτοσυκλέτα και αναβάτης ετοιμαστήκαμε για το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής: “Daytona Dakar - Athens”. Ο γυρισμός στα πάτρια εδάφη προβλεπόταν εξίσου συναρπαστικός όσο και το ταξίδι που είχα ολοκληρώσει μέχρι το Dakar.