Εικονική πραγματικότητα, επαυξημένη πραγματικότητα, απίστευτες επαφικές οθόνες υψηλότατης ανάλυσης και εκπληκτικής ευκρίνειας, γραφίδες και πενάκια ψηφιακού ίχνους, λογισμικά που κάνουν… “παπάδες”.

Η “χρυσή εποχή”, για όσους ασχολούνται με το σχέδιο σωστά; Ναι, αλλά σε ότι αφορά στηv τρισδιάστατη απεικόνιση, τίποτα από όλα αυτά τα hi-tech καλούδια, δεν μπορεί να αντικαταστήσεις τον… πηλό!

Ακούγεται αστείο αλλά αυτή η “αργιλώδης λάσπη” εξακολουθεί να αποτελεί το αγαπημένο “εργαλείο” των σχεδιαστών σε ότι αφορά στην μοντελοποίηση σε 1:1 κλίμακα. Όπως  αναφέρει ο Tim Huntzinger, καθηγητής στο τμήμα Τεχνών και Σχεδίου του πανεπιστημίου της Pasadena στην Kαλιφόρνια των HΠΑ:

“Όσο και αν έχουν εξελιχθεί τα ψηφιακά 2D συστήματα απεικόνισης, δεν μπορούν να αποδώσουν ένα απόλυτα ρεαλιστικό, σε ότι αφορά στις αναλογίες, αποτέλεσμα. Πάντα όταν κατασκευάζουμε ένα 3D μοντέλο και το συγκρίνουμε με αυτό του Η/Υ, υπάρχουν διαφορές.



Με τον πηλό είναι διαφορετικά όμως. Τα περισσότερα εργαλεία μορφοποίησης που χρησιμοποιούμε είναι τα ίδια εδώ και έναν αιώνα. Φυσικά πλέον έχουμε συνθετικούς πηλούς, που παραμένουν σταθεροί σε θερμοκρασίες δωματίου και δεν ξεραίνονται. Επίσης, ορισμένα κοψίματα και περίεργες γωνίες, γίνονται με την χρήση ειδικού μηχανήματος, κάτι σαν CNC πηλού, προκειμένου να υπάρχει ακρίβεια και συμμετρία.

Από εκεί και έπειτα όμως, δουλεύουμε με τα χέρια, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτή την αίσθηση αλλά και την αμεσότητα. Στα μοντέλα από πηλό, μικρή προσθήκη ή αφαίρεση υλικού, ελάχιστα χιλιοστά, έχουν τεράστια επίδραση στο αποτέλεσμα, κάτι που ψηφιακά δεν μπορεί να αποδοθεί ως εντύπωση.

Νομίζω ότι το αντικείμενο μας, έχει να κάνει με ένα συνδυασμό τεχνολογίας και χειροτεχνίας. Η προετοιμασία είναι ψηφιακή αλλά το κύριο μέρος της δουλειάς, περνάει από τα χέρια μας.”