Κτισμένη στις όχθες του ποταμού Amur (ο συγκεκριμένος ποταμός εκτελεί χρέη συνοριακής γραμμής με την Κίνα για τουλάχιστον 1.500 χλμ.), η Khabarovsk αποδείχτηκε η ευχάριστη έκπληξη της Ανατολικής Σιβηρίας. Μιλάμε για ένα καταπράσινο αστικό κέντρο με εμβληματικά κτίσματα του 19ου αιώνα, μια πόλη ιδανική για περπάτημα και χαλάρωση. Η Khabarovsk ιδρύθηκε ως ένα προκεχωρημένο ρωσικό στρατιωτικό φυλάκιο από τον Κοζάκο εξερευνητή Yerofey Khabarov (1651), αλλά σταδιακά απέκτησε αστική υποδομή και αναπτύχθηκε γοργά χάρη στη παρουσία της πάνω στην τροχιά του Υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου.
Δεύτερη αλλαγή λαδιών
Πρωταρχική μέριμνά μου στη Khabarovsk ήταν μια αλλαγή λαδιών στην αειθαλή SYM NH-T 300 – η προηγούμενη είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη Omsk. Εδώ στην Khabarovsk, η αλλαγή λαδιών δεν έγιναν σε κάποιο συνεργείο μοτοσυκλετών της πόλης (όπως στην Omsk), αλλά στο συνεργείο αυτοκινήτων του νεαρού μηχανικού Σεργκέι. Καθότι μηχανόβιος (κάτοχος μιας HONDA CBR 600), ο Σεργκέι με «κέρασε» τις υπηρεσίες του και τις κρύες μπύρες που ήπιαμε μετά. Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου.
Ένα πράγμα που παρατήρησα επισταμένα στην Khabarovsk (αλλά και σε όλη την έκταση της Ανατολικής Σιβηρίας) ήταν το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν στους δρόμους της πόλης ήταν δεξιοτίμονα ιαπωνικά αυτοκίνητα παντός είδους. Η Ιαπωνία είναι πολύ κοντά και τα εμπορικά καράβια έφερναν στο λιμάνι του γειτονικού Vladivostok πληθώρα μεταχειρισμένων αυτοκινήτων από την Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου – από μικρά αυτοκίνητα πόλης μέχρι τετρακίνητα τζιπ μεγάλου κυβισμού. Best seller αποτελούσε το τεράστιο Toyota Land Cruiser.
Κι αφού βίωσα μερικά ακόμα στιγμιότυπα από την ήρεμη καθημερινότητα της Khabarovsk, πάτησα μίζα και έφυγα αξημέρωτα για Vladivostok. Μόλις 776 χλμ. νοτιότερα, στις ακτές του Ειρηνικού, άλλο ένα ταξιδιωτικό όνειρο θα άγγιζε την ολοκλήρωσή του κι εγώ –με την αύρα του ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου– θα φώναζα παθιασμένα «θάλαττα, θάλαττα».
Πανηγυρικό φινάλε
Πριν από 32 ημέρες, περίπου 14.100 χλμ. με χώριζαν από την πινακίδα “VLADIVOSTOK”. Σήμερα, καθ’ οδόν για την πόλη–λιμάνι του Ειρηνικού Ωκεανού, δε χόρταινα να φωτογραφίζω τα χιλιόμετρα που όλο και λιγόστευαν. Κάθε χιλιόμετρο που άφηνα πίσω μου, μ’ έφερνε όλο και πιο κοντά στο πανηγυρικό φινάλε του SYM SIBERIA. Μην με ρωτάτε για συναισθήματα, δύσκολα περιγράφονται:
«Έχω ακόμα 659 χλμ. για VLADIVOSTOK»…
«Μένουν μόνο 132 χλμ. για VLADIVOSTOK»…
«WELCOME ΤΟ VLADIVOSTOK»…
Μπορεί να ήταν μια συνηθισμένη ηλιόλουστη μέρα, όχι όμως για όλους! Για μένα ήταν μια μέρα γιορτινή, αφού η αλώβητη SYM NH-T 300 έβαζε ρόδα στο Vladivostok, έχοντας ολοκληρώσει μετά από 32 ημέρες πορείας τον ταξιδιωτικό άθλο SYM SIBERIA. Αντικρίζοντας τα νερά του Ειρηνικού ωκεανού, πανηγύριζα και τραγουδούσα μέσα από το κράνος μου μεθυσμένος από το νέκταρ της επιτυχίας. Ζούσα στιγμές μοναδικές, έντονες και συναρπαστικές, καθώς είχα καταφέρει να φτάσω κυριολεκτικά στην άλλη άκρη του κόσμου με την μικρή, λευκή μοτοσυκλέτα μου – δικαίως λοιπόν ο συναισθηματικός μου κόσμος βρισκόταν σε έξαψη!
Ο άρχοντας της Ανατολής
Στη γνωριμία μου με τον «Άρχοντα της Ανατολής» (όπως ετυμολογικά σημαίνει το Vladivostok) κατενθουσιάστηκα! Το Vladivostok, που ανασαίνει την αύρα του Ειρηνικού, είναι η πρώτη ρωσική πόλη που βλέπει τον ήλιο και ο τελευταίος σταθμός του θρυλικού Υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου. Κτισμένη αμφιθεατρικά πάνω σε λόφους, κατά μήκος των ακτών ενός στενόμακρου κόλπου, ήταν μια σύγχρονη, δυναμική πόλη που την χαρακτήριζε η ζωντάνια και ο πλουραλισμός ιδεών και παραστάσεων. Έντονη νυχτερινή ζωή, κοσμοπολίτικες γωνιές και πάμπολλες μοτοσυκλέτες στους δρόμους της, η θελκτική παραθαλάσσια πόλη του Far East ζει κυριολεκτικά στα «άκρα» και δεν έμοιαζε με καμία άλλη ρωσική πολιτεία.
Και μπορεί στο Vladivostok (γενέτειρα του αείμνηστου ηθοποιού Yul Brynner) να γράφτηκε ο επίλογος του διηπειρωτικού οδοιπορικού SYM SIBERIA και να σφραγίστηκε η γνωριμία μου με το σκηνικό μεγαλείο της Σιβηρίας, το ταξίδι όμως δεν είχε ακόμα τελειώσει. Εκκρεμούσε η επιστροφή μου στα πάτρια εδάφη, που αποδείχτηκε ένας δύσκολος γρίφος για δυνατούς λύτες.
Και μετά από πολύ τρέξιμο και διαπραγματεύσεις με τοπικές μεταφορικές εταιρίες, ο κύβος ερρίφθη: η μοτοσυκλέτα με τρένο (κι εγώ αεροπορικώς) μέχρι την Μόσχα και κατόπιν οδικώς ως την Ελλάδα. Υπολείπονταν άλλα 3.500 χλμ. για την ουσιαστική ολοκλήρωση του SYM SIBERIA. Και η επιστροφή ξεκινά…
