Από το 1974, στην οικογένεια της Yamaha είχε προστεθεί ο Giacomo Agostini ενώ η ιαπωνική εταιρία παρουσίασε δύο νέες εργοστασιακές μοτοσυκλέτες: την YZR500 (0W20) που υιοθέτησε αναρτήσεις με σύστημα μοχλισμού τύπου Monocross και την YZR350 (0W16), βασισμένη στην TZ350. Ο Agostini, αν και δεν κατάφερε καλύτερη θέση από την 4η στην κατηγορία των 500cc, εντούτοις απέδειξε την αξία του με ευκολία, κατακτώντας τον τίτλο στα 350cc. Κι εκτός αυτού, το 1975 ο Agostini κέρδισε το πρωτάθλημα με την YZR500 (0W23), η οποία εν τω μεταξύ υπεβλήθηκε σε επανασχεδιασμό. Ο Hideo Kanaya κατέκτησε την πρώτη του νίκη στην κατηγορία των 500cc και την 3η θέση στην κατάταξη. Αλλά και ο Johnny Cecotto συνεισέφερε στον ενθουσιασμό για την 20η επέτειο της Yamaha από την πρώτη της ενασχόληση με τους αγώνες, αποσπώντας τον τίτλο στα 350cc.

Η Yamaha κερδίζει τον τίτλο αναβάτη και κατασκευαστή

To 1975, ο Giacomo Agostini με την ομάδα της Yamaha βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα και απωθεί τους αντιπάλους του, Phil Read (MV Agusta), Teuvo Lasivuori (Suzuki), και Barry Sheene (Suzuki). Από τους 10 αγώνες που έλαβε μέρος, απέσπασε 4 νίκες και 2 δεύτερες θέσεις, συλλέγοντας έτσι αρκετούς πόντους στη βαθμολογία, για να επανακτήσει τον τίτλο του αναβάτη μετά από δύο χρόνια και παράλληλα τον πρώτο τίτλο αναβάτη για τη Yamaha στην κατηγορία των 500cc. Ταυτόχρονα όμως, της χάρισε και τον τίτλο του κατασκευαστή, για την ίδια κατηγορία.

Ο Agostini κέρδισε τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος στη Γαλλία. Ο Hideo Kanaya, επίσης αναβάτης της Yamaha με YZR500, κέρδισε τον επόμενο γύρο στο Salzburg και στις δύο κατηγορίες όπου συμμετείχε, στα 500 και στα 350cc. Ο Agostini απέσπασε τη νίκη στους δύο επόμενους γύρους που ακολούθησαν, στη Δ. Γερμανία και Ιταλία. Μετά τον αγώνα στο Isle of Man, όπου πολλοί από τους βασικούς αντιπάλους επέλεξαν να μην συμμετάσχουν, οι Agostini, Sheene και Read κονταροχτυπήθηκαν για τη νίκη στον έκτο γύρο, στην Ολλανδία. Τελικά τη νίκη πήρε ο Sheene, που ήταν η πρώτη του στα 500cc. O Agostini πέρασε τη γραμμή του τερματισμού δεύτερος, με διαφορά κλάσματος δευτερολέπτου. Ο Read επανήλθε δριμύτερος στο δεύτερο μισό της σεζόν κι έτσι το πρωτάθλημα θα κρινόταν στον τελευταίο αγώνα στην Τσεχοσλοβακία.

Στον κρίσιμο αυτό αγώνα, ο Agostini που ήδη προηγείτο στη βαθμολογία, το μόνο που χρειαζόταν ήταν να τερματίσει στην επτάδα, ακόμη κι αν ο Read κέρδιζε αυτό τον αγώνα των 17 γύρων. Οι Sheen και Lasivuori με Suzuki ρίχτηκαν επίσης στη μάχη που ξεκίνησε νωρίς και οι δύο όμως αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κάποια στιγμή. Ο Agostini επέλεξε να μην αναμετρηθεί με τον Read, ο οποίος προηγείτο και αρκέστηκε στη δεύτερη θέση, κλειδώνοντας τον τίτλο του πρωταθλήματος. Η Yamaha απέκτησε έτσι τον πρώτο της τίτλο αναβάτη στην κορυφαία αυτή κατηγορία των αγώνων ταχύτητας, δεν ήταν όμως ο μόνος της για εκείνη τη σεζόν, καθώς απέσπασε και τον τίτλο του κατασκευαστή. Ο Hideo Kanaya, ο οποίος επίσης βρισκόταν υψηλά στη βαθμολογία εκείνη τη χρονιά, δεν συμμετείχε σε κανένα αγώνα στο δεύτερο μισό της σεζόν.

Johnny Cecotto

Γεννημένος τον Ιανουάριο του 1956, ξεκίνησε την καριέρα του στους αγώνες ταχύτητας το 1972, σε ηλικία 16 ετών. Το 1973 τερμάτισε 3ος στο Interlagos 500, τον αγώνα της Βραζιλίας των 500 μιλίων, ενώ επίσης κέρδισε στην open class στο πρωτάθλημα της Βενεζουέλας. Το 1974 κέρδισε το Interlagos 500 ενώ επανέλαβε τη νίκη του στο πρωτάθλημα της Βενεζουέλας και ανακηρύχτηκε κορυφαίος αναβάτης της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Το 1975 τερμάτισε 3ος στο Daytona 200 και συμμετείχε για πρώτη φορά σε παγκόσμιο GP. Σε ηλικία μόλις 19 ετών και όντας ο νεότερος σε ηλικία αναβάτης της εποχής, κατέκτησε τον τίτλο στα GP350 και την τέταρτη θέση στα GP250. Το 1976 κατέκτησε και τη νίκη στο Daytona 200.
To 1977 εισήλθε στην εργοστασιακή ομάδα της Yamaha. Το 1978 κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα F750 και κατατάχθηκε 3ος στο παγκόσμιο GP στην κατηγορία των 500cc. Μαζί με τη Yamaha κατέγραψε μια εκπληκτική πορεία μέχρι και το 1980, οπότε μεταπήδησε στους αγώνες αυτοκινήτου και επέδειξε τις μοναδικές ικανότητές του σε μια σειρά κορυφαίων διοργανώσεων, όπως στην Ευρωπαϊκή F2, την F1 GP και την touring car racing.

Patrick Pons

Γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1952. Το 1979 κατέκτησε με την Yamaha ΤΖ750 το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula 750 και έγινε ο πρώτος Γάλλος νικητής του παγκόσμιου τίτλου. Ο Pons, ο οποίος οδηγούσε μοτοσυκλέτες Yamaha ήδη από το 1973 και συμμετείχε στα GP250 και GP350, το 1974 κατέκτησε την 3η θέση στα 250cc. Την ίδια χρονιά συμμετείχε και στην F750. Από το 1977, οπότε η Formula 750 απέκτησε το status ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος, ο Pons επικεντρώθηκε στην F750. To 1979 που ήταν η τρίτη του χρονιά όπου συμμετείχε στους αγώνες, κατάφερε συνολικά 11 θέσεις στο πόντιουμ (εκ των οποίων οι τέσσερεις στην πρώτη θέση) από τους συνολικά 10 αγώνες και 20 προκριματικούς. Τη χρονιά που ακολούθησε, το 1980, οδήγησε την ΤΖ750 του στη νίκη της Daytona 200, καταγράφοντας για τη Yamaha την 9η συνεχόμενη νίκη της στον συγκεκριμένο αγώνα. Δυστυχώς όμως, ένα τραγικό δυστύχημα την ίδια χρονιά σε αγώνα GP του στέρησε τη ζωή.

Αποτελέσματα

Πρωτάθλημα αναβατών

Κατηγορία	Αναβάτης	Μοτοσυκλέτα
500cc	Giacomo Agostini	YZR500(0W23)
500cc	Hideo Kanaya	YZR500(0W23)

Κατάταξη	Κατηγορία	Αναβάτης	Κατασκευαστής	Βαθμολογία
1	500cc	G. Agostini	Yamaha	84
2	500cc	P. Read	MV Agusta	76(96)
3	500cc	H. Kanaya	Yamaha	45
4	500cc	T. Lansivuori	Suzuki	40
5	500cc	J. Williams	Yamaha	32
6	500cc	B. Sheene	Suzuki	30

 

Πρωτάθλημα κατασκευστών

Κατάταξη	Κατασκευαστής	Βαθμολογία
1	Yamaha	87(131)
2	MV Agusta	78(98)
3	Suzuki	76(86)
4	König	20
5	Kawasaki	15
6	Danfay Yamaha	10

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•