Ρετρό μοτοσυκλέτα: Το φαινόμενο
Όποιος παρακολουθεί τα μοτοσυκλετιστικά δρώμενα, παρακολουθεί και την έκρηξη του ρετρό στις σχεδιαστικές τάσεις των τελευταίων ετών. Πρακτικά όλες οι μάρκες που σέβονται τον εαυτό τους, έχουν τουλάχιστον μια σειρά ρετρό μοντέλων στην γκάμα τους, ενώ κάποιες παράγουν αποκλειστικά τέτοιου ύφους μοτοσυκλέτες. Το ρετρό είναι πραγματικότητα και είναι παντού; Γιατί, όμως;
Πριν φτάσουμε να απαντήσουμε σε κάτι τέτοιο, αξίζει να δούμε επιδερμικά, σημεία από την ιστορία της μοτοσυκλέτας. Στις δεκαετίες του 50 και του 60, η μοτοσυκλέτα αποτελούσε μέσο έκφρασης της άγριας νεολαίας της εποχής, συνδέθηκε με την άνθηση της μουσικής ροκ και της κουλτούρας της, αλλά και με τα πρώτα ψήγματα της custom κουλτούρας. Τότε, οι νέοι μαζεύονταν σε cafes, άκουγαν την σκανδαλώδη για την εποχή rock n roll μουσική, έτρεχαν παράνομους αγώνες και «πείραζαν» μόνοι τους τις μοτοσυκλέτες τους. Η δημιουργία εντυπώσεων ήταν εξίσου σημαντικός παράγοντας όπως και σήμερα. Η προσέλκυση της προσοχής ήταν και είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου!
Τι είναι ρετρό;
Πως μπορεί να οριστεί το ρετρό, όμως; Ο Steve Sargent της Triumph, δίνει μια απάντηση σε αυτό, λέγοντας: «Ας ρίξουμε μια ματιά στις μοτοσυκλέτες που λογίζονται ως κλασικές, Modern classics ή ρετρό. Κάποιες από αυτές εμπνέονται από την δεκαετία του 60, άλλες αναφέρονται στην δεκαετία του 70, άλλες όπως οι Kawasaki εμπνέονται από το 80. Δηλαδή είναι πολύ δύσκολο να ορίσεις μια συγκεκριμένη χρονολογία, ως ρετρό. Αναφέρεσαι σε κάτι που ήταν σημαντικό για την εποχή και έχει ιστορική σημασία. Δεν παίζει τόσο ρόλο η χρονολογία, αλλά το ότι κάτι θεωρείται ως έμβλημα της εποχής». Αμέσως αμέσως, ο κ. Sargent της Triumph μας δίνει, λοιπόν, ένα από τα στοιχεία της επιτυχίας του ρετρό.
Γιατί και σε ποιους αρέσει το ρετρό;
Τελικά, γιατί τόση μανία με τα ρετρό; Οι λόγοι είναι πολλοί και εύκολα συζητήσιμοι από όλους. Αρχικά, όπως ανέφερε και ο κ. Sargent, η ρετρό μοτοσυκλέτα αναφέρεται σε ένα έμβλημα του παρελθόντος, στιλιστικά, τεχνολογικά ή και τα δύο. Στο επίπεδο της εμφάνισης, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι η σχεδίαση πολλών μοτοσυκλετών του παρελθόντος κέρδισε δικαιωματικά την διαχρονικότητα, άρα και επιστρέφει στο παρόν. Πολλοί από τους σημερινούς μοτοσυκλετιστές απλά δεν συμφωνούν με τις υπερμοντέρνες, ακραίες σε πολλές περιπτώσεις σχεδιαστικές απόψεις του σήμερα, με αποτέλεσμα να αναζητούν κάτι άλλο.
Τελειώνει εδώ η κουβέντα; Όχι. Καθώς η μοτοσυκλέτα δεν αποτελεί πλέον το μέσο έκφρασης και «αντίδρασης» του νέου, αλλά η επιλογή αναψυχής του μεσήλικα (και πιθανότατα, ευκατάστατου) πολίτη, οι αγοραστές επιθυμούν κάτι που να τους θυμίζει τα νιάτα και την εποχή τους. Και φυσικά, το πληρώνουν! Κάπου εδώ, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης, στον κόσμο της μοτοσυκλέτας. Ξαφνικά, όταν τα… χρήματα τελείωσαν και τα δάνεια δια πάσαν νόσον δεν ήταν πλέον επιλογή, πολλοί θυμήθηκαν τις «φλορέτες», τις Vespa και άλλα ξεχασμένα διαμάντια στο γκαράζ και στις αποθήκες τους και τους έδωσαν ξανά ζωή.
Θα συνεχιστεί το trend;
Σύμφωνα με τον Steve Sargent, η ρετρό τάση στις μοτοσυκλέτες δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη: «Η αγορά δείχνει ότι κάποια ρετρό μοντέλα πάνε καλά, κάποια όχι και τόσο. Εξαρτάται και από τον κατασκευστή. Πιστεύω ότι σαν τάση, είναι αρκετά σταθερή. Για παράδειγμα, τα Bonneville μας είναι το 30% των πωλήσεων μας, εδώ και χρόνια».
