Οποιαδήποτε ομάδα έχει στις δύο μοτοσυκλέτες της τους κ.κ. John McGuinness και Michael Rutter, προφανώς και θεωρείται δυνατό φαβορί. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το TT Zero, όπου η Mugen είναι η μόνη σοβαρή ομάδα με ικανή υποστήριξη και τη γνωστή συγγένεια με τη Honda.
Απέναντί της είχε να αντιμετωπίσει τρεις πανεπιστημιακές ομάδες – Bath, Brunel και Nottingham – και δύο ιδιωτικές ομάδες με τρεις συνολικά μοτοσυκλέτες.
Ήρθε και ο πρόωρος χαμός του Daley Mathison, ο οποίος ήταν στο βάθρο του TT Zero τις τελευταίες τρεις χρονιές με τη μοτοσυκλέτα του πανεπιστημίου του Nottingham, και η εικόνα έδειχνε ολοένα και περισσότερο ως “η Mugen και οι άλλοι”.
Μετά τις χρονομετρημένες δοκιμές, δεν ήταν πια ούτε εικόνα, ούτε εικασία. Η Mugen ζούσε σε έναν άλλο πλανήτη, έμοιαζε να έχει φέρει ένα εργοστασιακό MotoGP σε αγώνα Supersport 300.
Στο τέλος ήταν ο Michael Rutter που κέρδισε με άνεση τον αγώνα, διαλύοντας και το δικό του ρεκόρ γύρου από τον περσινό του θρίαμβο. Δεύτερος ήρθε ο John McGuinness (που μετά την επιστροφή του στη δράση από τραυματισμούς δεν είναι εξίσου ανταγωνιστικός με πριν) και το βάθρο συμπλήρωσε ο Ian Lougher της Team Mirai.
Το ρεκόρ του Rutter ήταν 121.909 mph, δηλαδή 196.194 km/h. Αυτό μεταφράζεται σε έναν γύρο στο Νησί περίπου ένα δευτερόλεπτο πιο γρήγορο από τον περσινό του Rutter, ενώ θα αρκούσε για να του δώσει τη νίκη στη Lightweight κατηγορία. Στη Supersport θα τον έβαζε με άνεση μέσα στην πρώτη 20άδα.
Η σύγκριση αυτή δεν είναι βέβαια απολύτως δόκιμη, καθώς οι αγώνες αυτοί δεν έχουν διάρκεια μόνο ενός γύρου.
