Για 14 ημέρες, ο Βασίλης Μπούδρος «έγραψε» αμέτρητες ώρες στη σέλα της Husqvarna του, οδήγησε για ατέλειωτα χιλιόμετρα σε τερέν όλων των ειδών, πάλεψε στους αμμόλοφους της Σαουδικής Αραβίας και βρέθηκε αντιμέτωπος με ακραίες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας. Παρά την απίστευτη δυσκολία του αγώνα, κατάφερε να φτάσει στον τερματισμό και έτσι έγινε μόλις ο τρίτος Έλληνας αναβάτης που το καταφέρνει στα 43 χρόνια ιστορίας του θρυλικού αγώνα. Δες εδώ τι δεν θα ξεχάσει από αυτή την περιπέτεια του:
01 - Οι καλύτερες στιγμές
Μπορεί στο Rally Dakar να πηγαίνεις για την οδήγηση ωστόσο όπως μας λέει ο Βασίλης, ο αγώνας ήταν για τον ίδιο και μια καλή ευκαιρία για να ξαναβρεθεί με φίλους. «Από τις πιο ευχάριστες στιγμές ήταν το καλαμπούρι που κάναμε μεταξύ μας με τους ανθρώπους της ομάδας πριν την εκκίνηση της ημέρας, και με τους υπόλοιπους οδηγούς πριν την εκκίνηση της ειδικής. Παρά το κρύο και μερικές φορές το σκοτάδι (δεν είχε ξημερώσει ακόμα) όλοι ήμασταν χαμογελαστοί και πάντα ορεξάτοι για την καινούργια μέρα που ξεκίναγε. Από την άλλη, δυστυχώς υπήρχε η διάχυτη αίσθηση της αβεβαιότητας για το ποιους θα δεις ξανά στον τερματισμό, αργότερα το απόγευμα.»
02 - Δίπλα στους Παγκόσμιους
«Υπήρχαν πολλές φορές που κάποιοι πρωτοκλασάτοι αναβάτες είχαν κατρακυλήσει στις πιο πίσω θέσεις με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα να ξεκινάνε κοντά με μας. Φυσικά τα πειράγματα από τους υπόλοιπους αναβάτες δίναν και παίρναν. Τη μέρα που ο Toby Price βρέθηκε στις πιο πίσω θέσεις ρίξαμε πολύ γέλιο, άκουσε πολλές ατάκες του στυλ «μπα, πώς κι εδώ πίσω;» και φυσικά σχεδόν κανείς δεν έχασε την ευκαιρία για μια selfie μαζί του,» μας λέει ο αναβάτης από τη Ραφήνα. «Πολύ γέλιο είχε κι ο Petrucci που στην πρώτη του συμμετοχή φάνηκε να μην έχει ιδέα από πλοήγηση. Ήταν πολύ χαρακτηριστική στιγμή που σε μία από τις απλές διαδρομές, μετά από έναν ανεφοδιασμό έφυγε σε εντελώς λάθος κατεύθυνση και τον πρόλαβε ο Walkner κορνάροντας για να γυρίσει πίσω. Δυστυχώς όλες τις υπόλοιπες ώρες οι περισσότεροι πρωτοκλασάτοι αναβάτες ήταν εξαφανισμένοι και δεν ερχόντουσαν σε επαφή με τους «απλούς» αναβάτες. Ο Petrucci ήταν από τους ελάχιστους που το έκανε.»
03 - Η τελευταία μέρα κι ο τερματισμός
«Η διαδρομή της τελευταίας μέρας ήταν πολύ απολαυστική, ίσως η καλύτερη του αγώνα. Πολύ τεχνική, με απαιτήσεις προσανατολισμού και απολαυστικά περάσματα από όχθες ποταμού. Δεν σκεφτόμουν τίποτα, οδηγούσα μαζί με τη Sandra Gomez (αδερφή του Alfredo) και πηγαίναμε τέρμα γκάζι σαν να οδηγούμε motocross. Την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Ο τερματισμός ήταν μιας μικρής διάρκειας γιορτή. Ελάχιστης διάρκειας για μας τους άσημους, αλλά με ωραίο σκηνικό λόγω και της αμμοθύελλας που είχε εκείνη την ώρα. Αυτή ήταν και η μοναδική στιγμή που τα παρευρισκόμενα μέσα ασχολήθηκαν με μας τους ερασιτέχνες, όλος ο υπόλοιπος αγώνας ήταν κυρίως για τους εργοστασιακούς.»
04 - Η ονειρική «μέρα ξεκούρασης»
«Την προηγούμενη μέρα από τη “rest day” η οργάνωση διέκοψε την ειδική (stage 6) αρκετά νωρίτερα από το προγραμματισμένο για λόγους ασφάλειας. Καθώς γυρίσαμε πιο νωρίς στο bivouac ολοκληρώσαμε τις απαραίτητες εργασίες την ίδια μέρα κι έτσι μας έμεινε ελεύθερη σχεδόν ολόκληρη η επόμενη. Αυτό σήμαινε επιτέλους ένας καλός ύπνος σε ξενοδοχείο, καλό πρωινό, μπάνιο, γεύμα με τον Έλληνα πρέσβη και πολύ περπάτημα για χαλάρωση και χάζι στο bivouac.»
05 - Οι ώρες της απλή διαδρομής
«Για μένα ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι του αγώνα. Είτε είχες κάνει όλη την προσπάθεια σου στην ειδική διαδρομή και μετά είχες τουλάχιστον 2-3 ώρες οδήγησης στην απλή διαδρομή για να γυρίσεις πίσω στο bivouac, είτε ξεκίναγες την ημέρα με αρκετό κρύο και θερμοκρασία κοντά στους 3-4 °C πριν φτάσεις στην ειδική. Και φυσικά δεν μπορούσες να πας όσο ήθελες, υπήρχε όριο ταχύτητας στα 130 km/h και εκνευριστική ηχητική προειδοποίηση στα 125. Έτσι προσάρμοζα την ταχύτητα μου περίπου στα 120 km/h και σκεφτόμουν πως πάω μια βόλτα για καφέ στην Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη ή το Ξυλόκαστρο, ανάλογα την απόσταση που έπρεπε να διανύσουμε.»
06 - Τέρμα γκάζι με το καλημέρα
«Ξεκινώντας την ειδική διαδρομή δεν είχες περιθώριο να πας χαλαρά. Στη δική μας ζώνη (γκρουπ αναβατών) η διαφορά μας στην εκκίνηση ήταν μόλις 30” και αν δεν ξεκίναγες δυνατά θα σε πέρναγαν όλοι. Κάθε αναβάτης που σε πέρναγε σήμαινε πολλή σκόνη κι αυτό σε ανάγκαζε να βγεις εκτός της διαδρομής του road book και άρα εκτός της πεπατημένης. Κι αυτό συνήθως έκρυβε παγίδες.»
07 - Οι πτώσεις
«Είχα αρκετές, αλλά οι περισσότερες ήταν χωρίς προβλήματα. Είχα μία καλή, την τρίτη μέρα στους αμμόλοφους, όπου είχα ένα low side ενώ ήμουν σχεδόν ευθεία και βρέθηκα ανάποδα στο έδαφος, έχοντας χτυπήσει στο πίσω μέρος το κεφάλι μου. Είχα μια ζαλάδα για μια ώρα, αλλά ευτυχώς τίποτα περισσότερο. Η δεύτερη καλή ήταν την προ-προτελευταία μέρα όπου χτύπησα το τιμόνι σε κάτι ψηλούς θάμνους κι άλλαξε κατεύθυνση η μοτοσυκλέτα ενώ πηγαίναμε πολύ γρήγορα. Έπεσα πάνω σε μια ανωμαλία - κάτι σαν σαμάρι - και έφυγα πάνω από το μηχανάκι. Κουτρουβάλησα αρκετά και ώσπου να ανοίξω τα μάτια μου, να συνέλθω και να δω πως δεν έχω χτυπήσει, πραγματικά τα χρειάστηκα.»
Η συνέχεια για το 2022
Ο Βασίλης Μπούδρος τερμάτισε το Rally Dakar του 2022 στην 70η θέση έχοντας συνεχώς ανοδική πορεία και πετυχαίνοντας την καλύτερη του επίδοση στη δέκατη ειδική (53ος). Με αυτό το αποτέλεσμα κατάφερε να βαθμολογηθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο FIM Cross-Country Rallies World Cup της FIM (κατηγορία Rally2) και το 2022 ίσως τον δούμε και στον τρίτο αγώνα του θεσμού, στο Rally Kazakhstan. Στα πλάνα του είναι, επίσης, η συμμετοχή του στο extreme hard enduro rallye Red Bull Romaniacs και πιθανότατα το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Enduro.
Πηγή: Red Bull
