Μιλάμε για την απόλυτη κορυφή σε όλα και η κορυφή αυτή, κοστίζει. Επίσης η κορυφή αυτή, πολλές φορές τυγχάνει να σέρνεται στην άσφαλτο της πίστας καταλήγοντας στις αμμοπαγίδες και στα προστατευτικά, να φέρνει τούμπες ή να συγκρούεται σφοδρά με άλλες πανάκριβες... κορυφές.

Ναι, οι πτώσεις είναι μέσα στο παιχνίδι των αγώνων, έχετε όμως σκεφτεί πόσο μπορούν να κοστίζουν σε μια ομάδα; Το GP One μίλησε με τον Cristophe Bourgouignon, τεχνικό της ομάδας LCR Honda, που “κουράρει” τις μοτοσυκλέτες του Cal Crutchlow και ο Cristophe πρέπει να είναι ένας από τους καταλληλότερους ανθρώπους για να μας ενημερώσει σχετικά, αφού ο Crutchlow, πέρα από οδηγάρα, είναι και από τους μεγαλύτερους “βρόντακες” που έχουν περάσει από την μεγάλη κατηγορία των GP.

“Η παραμικρή πτώση, κοστίζει πολλά, ζημίες της τάξεως των 2.000 ευρώ για παράδειγμα, απλά δεν υφίστανται στον κόσμο των MotoGP. Mια πτώση μπορεί να κοστίσει από 15.000 μέχρι και 100.000 ευρώ. Οι πολύ υψηλές ταχύτητες έχουν φυσικά ως αποτέλεσμα και μεγάλη έκταση ζημιών, ωστόσο ακόμα και σε μια πτώση που συμβαίνει με λίγα χιλιόμετρα, όπως για παράδειγμα ένα lowside σε κλειστή στροφή, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα χρειαστούν αλλαγή τμήματα του fairing, το clipon και πολλά αλλά μικρά κομμάτια τα οποία είναι πανάκριβα.

Αν είμαστε τυχεροί, οι ζημιές περιορίζονται μόνο σε τμήματα που έχουμε σχετικά μεγάλο stock. Ανταλλακτικά όπως το ρεζερβουάρ, το ψυγείο και οι εξατμίσεις, είναι απόλυτα εργοστασιακής κατασκευής και προέλευσης και μας τα προμηθεύουν σε περιορισμένο αριθμό. Στην περίπτωση που οι πτώσεις ενός αναβάτη ξεκινήσουν από τα τα δοκιμαστικά, μπορεί να δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα. Για παράδειγμα έχουμε μόνο 5 ρεζερβουάρ σε απόθεμα και για να μας παραδοθεί μια νέα παρτίδα μπορεί να χρειαστούν και έξι εβδομάδες.

Από την άλλη, δεν μπορείς να κάνεις και “εκπτώσεις” στην ασφάλεια, πολλά πράγματα αλλάζονται προληπτικά,μετά από μια πτώση, ακόμα και αν δεν εμφανίζουν κάποιο πρόβλημα. Ένας set από carbon δισκόπλακες κοστίζει 10.000 ευρώ και τις αλλάζουμε σχεδόν πάντα μετά από μια πτώση. Απλά δεν γίνεται να στείλεις ξανά κάποιον στην πίστα για να φρενάρει από τα 300+, ρισκάροντας αστοχία στο σύστημα πέδησης. Το ίδιο ισχύει και για τις ζάντες μαγνησίου που κοστίζουν 4.000 ευρώ, πάντα τις αλλάζουμε.

Από εκεί και έπειτα άλλα εξαρτήματα και στοιχεία που χρειάζονται συχνά αντικατάσταση μετά από πτώση, είναι το ψυγείο (10.000 ευρώ), ο πίνακας οργάνων (2.500 ευρώ), καθώς και οι αισθητήρες και ο επεξεργαστής τους (10.000 – 15.000 ευρώ). Εδικά σε ότι αφορά στα ηλεκτρονικά, δεν υπάρχει ούτε ένα τμήμα αυτών που να κοστίζει κάτω από 1.000 ευρώ.

Τώρα αν μιλήσουμε για δομικά στοιχεία όπως πλαίσιο και ψαλίδι, πραγματικά δεν μπορώ να δώσω μια τιμή κόστους, τα τμήματα αυτά, είναι σχεδόν... ανεκτίμητα!

Ευτυχώς βέβαια, υπάρχουν και ορισμένα τμήματα που δεν είναι τόσο εύθραυστα και σπάνια τα αλλάζουμε μετά από πτώσεις, οι δαγκάνες των φρένων για παράδειγμα αλλά και οι κινητήρες. Δεν θυμάμαι να έχω αλλάξει ποτέ κινητήρα μετά από πτώση και πάλι καλά, γιατί μιλάμε για ένα από τα πλέον ακριβά στοιχεία σε μια μοτοσυκλέτα GP. Aκόμα και μετά από πολύ άσχημες πτώσεις, όπου αλλάξαμε το 90% μιας μοτοσυκλέτας, ο κινητήρας ήταν ανέπαφος.”

Και πως καταφέρνουν και τα αλλάζουν όλα αυτά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;

“Μας είναι πολύ εύκολο, δουλεύουμε αποκλειστικά στις συγκεκριμένες μοτοσυκλέτες καθ όλη την διάρκεια της σεζόν και τις γνωρίζουμε απ έξω και ανακατωτά. Μπορούμε να αλλάξουμε έναν κινητήρα σε μιάμιση ώρα, χωρίς πίεση, χαλαρά. Ρωτήσετε τον μηχανικό σας, αν μπορεί να κάνει το ίδιο σε μια πολιτική μοτοσυκλέτα, απλά θα σας πει ότι είστε τρελοί! Αλλά όπως είπα, εμείς δουλεύουμε αποκλειστικά πάνω σε μια μοτοσυκλέτα και την ξέρουμε με κλειστά μάτια.”