Γεμίζοντας το κενό

Το 2017 ήταν η χρονιά που το CBR600RR εξαφανίστηκε από την Ευρώπη, μετά από μια ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα. Όμως οι καιροί άλλαζαν και απλά δεν υπήρχε πλέον ζήτηση για ένα υψηλόστροφο supersport 600 κ.εκ. Τώρα όμως, 7 χρόνια μετά, οι Ιάπωνες αρχίζουν να έχουν ξανά... φαγούρα. Η γκάμα της Honda είναι τεράστια, από ελαφριά σκούτερ μέχρι όλων των ειδών τις μοτοσυκλέτες σε κάθε κατηγορία. Ο sport κλάδος της Honda είναι επίσης αρκετά εκτεταμένος, με ελαφριά CBR για αρχάριους μέχρι το απόλυτο CBR1000RR-R Fireblade. Αλλά το χάσμα μεταξύ αυτού του Fireblade και του «δεύτερου στη σειρά» CBR650R είναι πολύ μεγάλο. Τόσο μεγάλο που το CBR600RR έχει εξαιρετικό δικαίωμα ύπαρξης, σύμφωνα με τη Honda. Και μερικές φορές μπορεί να είναι τόσο απλό. Ή μήπως η εικόνα και το να θέλεις να είσαι μέρος κάθε τμήματος παίζει μεγαλύτερο ρόλο; Δεν θα μάθουμε ποτέ και ειλικρινά δε μας νοιάζει. Το CBR600RR επέστρεψε και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία.

 Εξέλιξη του μοντέλου 2017

Η βάση του μοντέλου του 2017 ήταν καλή και μάλιστα σε κάθε σημείο, οπότε η Honda δεν την έχει αλλάξει πάρα πολύ. Φυσικά υπάρχει ένα νέο φέρινγκ για να κάνει την εμφάνιση λίγο πιο μοντέρνα, αλλά η γενική βάση του κινητήρα και του πλαισίου έχει σε μεγάλο βαθμό μεταφερθεί αυτούσια. Πριν κλείσετε αυτό το τεστ και αρχίσετε αμέσως να ψάχνετε σε ιστότοπους με μεταχειρισμένα και για ένα μοντέλο του 2017, περιμένετε λίγο και διαβάστε. Υπάρχουν πολλές άλλες σημαντικές καινοτομίες που έρχονται. Η επιστροφή στον κινητήρα και στο πλαίσιο έγινε, γιατί έχουν γίνει πολλές μικρές ρυθμίσεις και βελτιώσεις. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας αποκτά νέο χρονισμό βαλβίδων, ελαφρύτερο εκκεντροφόρο, ελαφρύτερα ελατήρια βαλβίδων και καλύτερη εισαγωγή αέρα. Για να φτάσει δε σε συμμόρφωση με το Euro5+, χρειάστηκαν περίπου 50 πρωτότυπα της εξάτμισης, η οποία εξακολουθεί να είναι έξυπνα κρυμμένη κάτω από την ουρά. Οι μηχανικοί πέρασαν μήνες παίζοντας με τον καταλύτη, διαφορετικές οπές και διάφορα πάχη υλικού για να περάσουν το CBR600RR μέσω της αυστηρής ευρωπαϊκής επιθεώρησης. Και στο τέλος τα κατάφεραν. Το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι μια μοτοσυκλέτα που έχει γίνει 3 κιλά ελαφρύτερη και έχει επίσης 5 χλστ. μικρότερο μεταξόνιο από το μοντέλο του 2017.

Ηλεκτρονικά από Fireblade

Το μεγαλύτερο νέο από όλα όμως είναι η προσθήκη μιας IMU 6 αξόνων, που προέρχεται κατευθείαν από το Fireblade. Το IMU διασφαλίζει ότι σχεδόν όλα τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν το CBR600RR όσο το δυνατόν πιο σίγουρο στην πίστα. Για παράδειγμα, το traction control μπορεί να ρυθμιστεί σε 9 επίπεδα, υπάρχει συμπλέκτης slip & assist, quickshifter και στα ανέβα και στα κατέβα των ταχυτήτων, cornering ABS, έλεγχος ανύψωσης πίσω για να κρατά τον πίσω τροχό στο έδαφος κατά το δυνατό φρενάρισμα, ηλεκτρονικό stabilisater τιμονιού κλπ. Τα προαναφερθέντα κάνουν το CBR600RR ένα απίστευτα πλήρες πακέτο που μπορεί επίσης να ρυθμιστεί με κάθε δυνατό τρόπο σε δεκάδες διαφορετικές επιλογές λειτουργίας. Και μπορούμε να το δοκιμάσουμε στο Portimao. Στη… ΟΧΙ… βροχή. Βέβαια, η βροχή είναι μια δοκιμασία. Ή όχι…? Ρίχνει καρεκλοπόδαρα εδώ και μέρες κατευθείαν από τον σκοτεινό συννεφιασμένο ουρανό, ακόμη και την ημέρα που προσγειωνόμαστε στην Πορτογαλία. Αλλά… ο καιρός την ημέρα της οδήγησής μας είναι ηλιόλουστος. Τουλάχιστον, αυτό λένε οι περισσότερες εφαρμογές καιρού. Η οδήγηση στη βροχή δεν είναι τόσο άσχημη από μόνη της, αλλά δεν είναι καθόλου βολικό να δοκιμάσεις μια νέα μοτοσυκλέτα που δεν την γνωρίζεις καθόλου και πρέπει να τη δοκιμάσεις στα άκρα. Πόσο μάλλον σε μια πίστα όπου οδήγησες τελευταία φορά πριν από 7 χρόνια. Οι εφαρμογές καιρού ήταν τελικά σωστές και ο ήλιος έλαμπε πάνω από τους πορτογαλικούς λόφους ξανά για πολύ καιρό. Υπήρχε επίσης ένας ισχυρός άνεμος που έπνεε μέσα από την κοιλάδα, οπότε θεωρητικά η άσφαλτος θα έπρεπε να στεγνώσει γρήγορα. Δυστυχώς δεν είναι αρκετά γρήγορα για τα δοκιμαστικά μας sessions στο CBR600RR. Ο καιρός ήταν καλός, το σιρκουί όμως ήταν ακόμα μούσκεμα. Λάστιχα βροχής λοιπόν. Κρίμα, αλλά έτσι είναι. Λίγες ώρες αργότερα ήμασταν χαρούμενοι που μπορούσαμε να οδηγήσουμε σε βρεγμένη πίστα. Αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό αργότερα.

Περί... άνεσης

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τα CBR ζεσταίνονται στο pit box, βγάζουμε τα άνετα μας ρούχα για να φορέσουμε ξανά τα αγωνιστικά μας κοστούμια. Και χρειάζεστε αυτή την άνεση, γιατί δεν υπάρχει πολύς χώρος σε ένα τόσο μικρό 600άρι. Οκ, στο 1,90 μου δεν είμαι ο μέσος αναβάτης, αλλά στις περισσότερες σπορ μοτοσυκλέτες μπορώ ακόμα να το αντέξω. Ωστόσο, στο CBR600RR πρέπει να ξεκινήσω το πρώτο session αρκετά... διπλωμένος. Η πίστα είναι πλήρως καλυμμένη με νερό, οπότε ανεβάζω το ρυθμό σταδιακά. Δεν αισθάνομαι καθόλου την έλλειψη άνεσης τώρα, γιατί όλη η συγκέντρωση πηγαίνει στις σωστές γραμμές οδήγησης στο Portimao. Και στο CBR; Βασικά, όχι ακριβώς. Το Honda οδηγείται τόσο εύκολα και ομαλά που χρειάζεται πολύ λίγη προσπάθεια για να χτιστεί ένας δεσμός εμπιστοσύνης. Η απόκριση του γκαζιού είναι απαλή, το quickshifter λειτουργεί πολύ εκλεπτυσμένα, το φρενάρισμα γίνεται με ευκολία, στρίβοντας σαν να ήταν... παπί. Τι ευχαρίστηση να οδηγείς σε βρεγμένη πίστα με αυτό. Και ναι, γνωρίζουμε ότι τα λάστιχα βροχής συγχωρούν πολλά και φιλτράρουν τα λάθη του οδηγού, αλλά η Honda συμπεριφέρεται υπέροχα κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Η πίστα στεγνώνει τώρα γρήγορα και το γκάζι πηγαίνει επίσης πιο ομαλά. Αναζητώ την ιδανική περιοχή εργασίας του μικρού τετρακύλινδρου. Δεν συνιστάται να αλλάζεις ταχύτητες πολύ ψηλά μετά από μια σφιχτή στροφή, γιατί εάν δεν είσαι συνεχώς πάνω από τις 10.000 σ.α.λ., ουσιαστικά δεν συμβαίνει τίποτα. Μόλις έβαλα την τρίτη ταχύτητα για να οδηγήσω στην ανηφόρα, εκεί που θα έπρεπε να ήταν δεύτερα, και ακόμη και με τέρμα το γκάζι τα πράγματα παραμένουν ζωηρά. Το κλειδί λοιπόν είναι να ανεβάζεις στροφές και να διατηρείς τον κινητήρα μεταξύ 10.000 και 14.500 σ.α.λ. Τελικά, έχεις ακόμα ένα εύρος εργασίας 4.500 σ.α.λ., το οποίο θα πρέπει να είναι υπεραρκετό.

Αυτός ο χαρακτήρας των υψηλών στροφών μπορεί να θεωρείται γελοίος σε πολλούς αναβάτες δικύλινδρων, αλλά σε μια πίστα είναι τόσο ικανοποιητικός που γίνεται εθισμός. Όχι μόνο η ευχαρίστηση να διατηρείς τις στροφές και να ξέρεις ότι αποσπάς όλη την ισχύ από αυτές, αλλά και την ακουστική απόλαυση ενός μικρού τετρακύλινδρου που ουρλιάζει ακριβώς κάτω από τον κ#λο σου. Αυτό είναι το υπέροχο με το CBR600RR. Ακούγεται τρομερά επιθετικό, αλλά είναι γλυκό με τον δικό του τρόπο όταν το οδηγείς. Για να μην αναφέρουμε εκείνα τα χαριτωμένα φτερά που έχουν πλέον κολλήσει εμπρός του. Μικρές προεξοχές που δύσκολα βλέπεις και σίγουρα δεν γίνονται αντιληπτές. Έτσι μας αρέσει.

Πέφτοντας σε δίχτυ ασφαλείας

Η πορτογαλική άσφαλτος στεγνώνει τώρα γρήγορα καθώς ξεκινάμε το τελευταίο session της ημέρας. Το CBR ήδη ανταποκρινόταν ομαλά στο βρεγμένο, αλλά τώρα το χειρίζεται ένα βήμα καλύτερα. Εστιάζεις τα μάτια σου εκεί που θέλεις και αυτό ακολουθείς με ακρίβεια εκατοστού. Το τιμόνι και η ακρίβειά του είναι φανταστικά. Τα φρένα λειτουργούν επίσης πολύ καλά. Τόσο καλά που το βοήθημα ανύψωσης του πίσω τροχού πρέπει να ενεργοποιείται τακτικά για να διατηρείται σταθερά ο πίσω τροχός στο έδαφος. Αλλά όχι επιθετικά. Ποτέ επιθετικά. Μόνο ο ήχος. Κατά τα άλλα, το CBR600RR σε κάνει να νιώθεις πόσο εύκολα μπορείς να οδηγήσεις γρήγορα ένα supersport. Αν όλα πάνε λίγο... πολύ γρήγορα, πέφτεις σε ένα ηλεκτρονικό δίχτυ ασφαλείας στο μέγεθος ενός από αυτά τα δίχτυα στα οποία πυροβολούν μια ανθρώπινη... οβίδα. Όταν προσγειώνεσαι, φαίνεται πάντα τόσο απαλό. Το ίδιο και το CBR. Μαζεύει σχεδόν ανεπαίσθητα τα λάθη σου και τα προσαρμόζει για να τα λύσεις πιο γρήγορα.

Συμπέρασμα

Την επόμενη μέρα της δοκιμής ξαφνικά σκεφτήκαμε: αυτός θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός κινητήρας για πίστες με βροχή. Η ομαλότητα του γκαζιού, των φρένων και του quickshifter σε συνδυασμό με την ακρίβεια του τιμονιού κάνουν το CBR600RR ιδιαίτερα εύκολο και κυρίως, εθιστικό στο παιχνίδι. Απλά πρέπει να ταιριάξεις καλά από άποψη σωματικής διάπλασης. Εάν θέλεις να το οδηγήσεις σε δημόσιους δρόμους, πρέπει να είσαι λάτρης του... μαζοχισμού. Δεν υπάρχει τίποτα άνετο σε αυτό, αλλά ένα σαδομαζοχιστή δεν το νοιάζει. Στην πραγματικότητα, του αρέσει περισσότερο. Ακριβώς όπως το CBR600RR λατρεύει να ανεβάζει συνεχώς υψηλές στροφές και να πονάει. Όπως και εσείς ξέρετε και αναβάτες που απολαμβάνουν να υποφέρουν στη βροχή. Όλα μαζί. Ίσως η Honda θα έπρεπε να το ονομάσει CBR600SM.

Τεχνικά χαρακτηριστικά