Του Αλέξη Γλυνιαδάκη

Γύρω στο 2012 κυκλοφόρησαν και στην Ελλάδα επεισόδια από το σίριαλ Sons of Anarchy, που αναφέρεται σε μια συμμορία-motorcycle club και τις περιπέτειές της.
Το σίριαλ αυτό είχε ήδη κάνει θραύση στην Αμερική και δημιούργησε fan club και στη χώρα μας. Όλοι οι πρωταγωνιστές του φυσικά κυκλοφορούν με Harley, Αμερική γαρ.
Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι τα μοντέλα που χρησιμοποιούν περισσότερο, είναι συγκεκριμένα: Ανήκουν στην οικογένεια Dyna. Υπάρχει άραγε λόγος γι αυτό;

Gangster Big Twins

Οι μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούν όσοι έχουν συχνές επαφές τρίτου τύπου με το νόμο, δεν είναι μόνο για show, αλλά και για go, όπως συνηθίζεται να λένε. Οι λόγοι είναι προφανείς: Καταδιώξεις, εμπλοκές με μηχανοκίνητες ομάδες της αστυνομίας και η ανάγκη συγκέντρωσης ομάδων γρήγορα και σε συγκεκριμένα σημεία, απαιτούν ευέλικτες και γρήγορες μοτοσυκλέτες. Οι Sportster που θα μπορούσαν να πληρούν τα χαρακτηριστικά αυτά, δεν έχουν τους μεγάλους κινητήρες, ούτε full size πλαίσια.

Οπότε κανένας δεν έχει διάθεση να έχει “λιγότερη” μοτοσυκλέτα, με κίνδυνο μείωσης του γοήτρου του, που σε τέτοιες παρέες μπορεί να γίνει θέμα ζωής και θανάτου.
Υπάρχει επίσης άλλο ένα πρόβλημα. Οι “άλλες” Harley δεν είχαν μέχρι πρόσφατα ελαστικές βάσεις στους κινητήρες (οι Sportster απέκτησαν μετά το 2003 και οι Softail αντίβαρα μετά το 2000). Οπότε, αν έπρεπε να πεταχτείς στην επόμενη πολιτεία, θα έφτανες νοιώθοντας μουδιασμένα χέρια και πόδια. Και δεν θα μπορούσες να τραβήξεις… πιστόλι!

Καθόλου καλή φάση για να χειριστείς όπλο ή να μπλέξεις σε καυγά. Οπότε, όλοι στρεφόντουσαν στις “άλλες” big twin, της σειράς FX. Παλαιότερα, το αγαπημένο μεταφορικό μέσο των Hell’s Angels ήταν οι FXR, που είχαν ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά.
Ελαφριές σχετικά μοτοσυκλέτες, με γεωμετρία Αμερικάνικου street, κάτι σαν μεγάλες Sportster με rubbermount κινητήρες. Η κατάργηση των FXR, έφερε στο προσκήνιο τις Dyna που έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά και αυτές αμέσως αγκαλιάστηκαν από την ίδια πελατεία. Αλλά φυσικά και από μη παράνομους, που απλά χρειαζόντουσαν μια μεγάλη Harley για κάθε μέρα στην πόλη και δεν ήταν διατεθειμένοι να ζήσουν με μικρούς χώρους, δυσκίνητα σασί ή υπερβολικούς κραδασμούς.

Dyna λέμε

Αφήνοντας στην άκρη τις ανάγκες των παρανόμων και εστιάζοντας στον απλό αγοραστή, η γκάμα Dyna είναι η περισσότερο ορθολογική και ταιριαστή στον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής και κίνησης, προσφέροντας περισσότερο street προσέγγιση που εξισορροπεί την οδική ποιότητα της μοτοσυκλέτας με την custom λάμψη. Οπότε, αξίζει μια πιο προσεκτική ματιά σε τούτες τις μοτοσυκλέτες, ξεκινώντας από τον πιο λιτό εκπρόσωπο της γκάμας, αλλά και την πιο προσιτή big twin, τη Dyna Street Bob.

Ο βασικός πρόγονος των Dyna, ήταν το μοντέλο FX του 1971, ένα μίγμα, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, του τουριστικού σκελετού της Electra glide, με πηρούνια και κοστούμια από Sportster. Η μίξη αυτή ενός τουριστικού μοντέλου (FLH) και ενός Sportster (XLH) δημιούργησε το ακρωνύμιο FX.
To 1982 η γκάμα μετεξελίχθηκε σε FXR, με το R να υποδεικνύει τη Rubbermount σχεδίαση (ελαστικές βάσεις του κινητήρα). Η δεύτερη σημαντική αλλαγή των FXR ήταν το 5-τάχυτο κιβώτιο ταχυτήτων που αντικατέστησε τα συμβατικά τότε 4άρια. Η σειρά αυτή, όπως και οι σημερινές Dyna, είχε μοντέλα είτε ελαφρά τουριστικά (FXRT) είτε σπορ (FXRS).

Οι επιδόσεις των μοντέλων, όπως είπαμε, ήταν ανώτερες, λόγω βασικά του μειωμένου βάρους, και το 1984, δέχθηκαν και τους νέους για τότε, EVOLUTION κινητήρες. Αποτέλεσμα ήταν ότι κάποιοι που, όπως είπαμε, συνδύασαν δουλειά με διασκέδαση, έμειναν εξαιρετικά ευχαριστημένοι. Το ευρύ κοινό της εταιρείας όμως δεν υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά τις FXR, λόγω κυρίως του σκελετού που έμοιαζε υπερβολικά με ιαπωνικό. Λιγότερο από δέκα χρόνια αργότερα, το 1991, στη σειρά FX μειώθηκαν στις δύο οι ελαστικές βάσεις του κινητήρα για γρηγορότερη συναρμολόγηση. Επίσης, το πλαίσιο υπέστη αλλαγές στην πίσω πλευρά ώστε να μοιάζει περισσότερο με Sportster αλλά και στην εμπρός πλευρά, ώστε να μπορεί να συνεργαστεί με φαρδιές πλάκες (wide glide) και πλέον η σειρά μετονομάστηκε σε Dyna.
Να σημειώσουμε ότι στην τελική του μορφή, το πλαίσιο των Dyna φαίνεται ελάχιστα, προβάλλοντας τον κινητήρα όσο το δυνατόν περισσότερο.

Το 1999, η σειρά δέχθηκε την πρώτη έκδοση των Twin Cam κινητήρων με 1450cc και σημαντικά αυξημένες επιδόσεις.
Το 2006, το πλαίσιο υπέστη και πάλι αλλαγές που περιλάμβαναν χώρο για το εξατάχυτο πλέον κιβώτιο ταχυτήτων και εμφανίστηκε το μοντέλο της δοκιμής μας, η Street Bob.
To έτος 2007, ο κινητήρας των Dyna έγινε 1584cc και το 2013 έφτασε τα 1690cc (η Street Bob κράτησε το μικρό κινητήρα και διατίθεται μόνο προαιρετικά με το μεγάλο).
Πως συνδυάζει λοιπόν η νέα Street Bob τις ποιότητες που έκαναν γνωστές τις Dyna με τα νέα της χαρακτηριστικά;

Η πρώτη γνωριμία

Με την πρώτη επαφή καταλαβαίνεις από πού προκύπτει το δεύτερο συστατικό του ονόματός της, το Bob.
Οι bobbers ήταν οι αμερικάνικες μοτοσυκλέτες μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, των οποίων οι, συνήθως βετεράνοι του πολέμου ιδιοκτήτες, έκοβαν τα ευμεγέθη φτερά μικραίνοντας και πετώντας αξεσουάρ, σε μια προσπάθεια μείωσης του βάρους.
Τα κίνητρα ήταν δύο: Στην αρχή η προσπάθεια εξομοίωσης με τις Ευρωπαϊκές μοτοσυκλέτες που ως στρατιώτες συναντούσαν στην Ευρώπη, αλλά αργότερα μια απέλπιδα προσπάθεια βελτίωσης της επιτάχυνσης για να έχουν λίγες παραπάνω πιθανότητες όταν οι αγγλικές μοτοσυκλέτες άρχισαν να έρχονται στην Αμερική και να επιβουλεύονται την κυριαρχία των Harley και Indian.

Η Street Bob φωνάζει από μακριά “bobber”. Χοντρό πίσω φτερό, με μικρό όμως μήκος, σαν κάποιος να το έκοψε, και ελάχιστο φτεράκι εμπρός. Οι κανονικές bobber δεν είχαν καθόλου, αλλά για να κυκλοφορείς νόμιμα στο δρόμο, πρέπει να έχεις ένα.
Ελάχιστη επίσης σέλα, αυστηρά για έναν. Μικρός προβολέας, minimal γενικά περιφερειακά και τα μαρσπιέ στη μέση.
Το τεράστιο σταντ που εκτείνεται στα πλάγια και ασφαλίζει από το βάρος της μοτοσυκλέτας, προσθέτει στο στυλ εποχής. Το χρωμιωμένο τιμόνι είναι αρκετά ψηλό, με την καλωδίωση να περνάει μέσα από το τιμόνι (mini ape) και ο εμπρός μαύρος τροχός δεν είναι 16άρης, αλλά 19 ιντσών. Και μάλιστα βρίσκεται ανάμεσα σε ένα θηριώδες τηλεσκοπικό πηρούνι 49 χιλιοστών διαμέτρου με μαύρες πλάκες τιμονιού, που φιλοδοξεί να επαναφέρει τη συμπεριφορά του στο 2014.

Πίσω, ένα 160άρι λάστιχο σε 17άρι τροχό, επίσης μαύρο, χαρακτηρίζεται απλά επαρκές, χωρίς υπερβολές. Ακτίνες και στους δύο τροχούς. Ο έλεγχος προέρχεται από δύο χρωμιωμένα αμορτισέρ με ρυθμιζόμενη προφόρτιση.
Οπότε έχουμε μπροστά μας την (όσο γίνεται) πιο λιτή έκδοση μιας μεγάλης Harley σχεδόν 1600 κυβικών, που στα μάτια μας είναι ο καμβάς για την περαιτέρω μετατροπή σε ότι ονειρεύεται ο αναβάτης.
Είτε Chopper, είτε Bobber, Street, ή οτιδήποτε άλλο επιθυμήσει, θα χρειαστεί μόνο πρόσθεση. Η αφαίρεση έχει γίνει ήδη από το εργοστάσιο.
Ο κεντρικός διακόπτης βρίσκεται στην κατάμαυρη κονσόλα του ρεζερβουάρ και εκεί βρίσκεται και το κοντέρ, ώστε να αφαιρεθεί κάθε περιττό στοιχείο από το τιμόνι.
Οι ενδείξεις του κοντέρ, είναι οι κλασικές. Αναλογική ένδειξη ταχυμέτρου και στο ψηφιακό μέρος του υπάρχει στροφόμετρο, ένδειξη επιλεγμένης ταχύτητας, ολικό χιλιομετρητή, δύο μερικούς χιλιομετρητές και ρολόι.

Να πούμε εδώ ότι όταν ο διακόπτης ξεκλειδώνει, τα κλειδιά αφαιρούνται και δε μένουν πάνω στη μοτοσυκλέτα ώστε να απειλούν την ακεραιότητα των βαμμένων μερών.
Υπάρχει επίσης σαν αξεσουάρ, πομπός που κλειδώνει ή ξεκλειδώνει το ηλεκτρικό σύστημα, ανάλογα με την παρουσία του κοντά στη μοτοσυκλέτα. Το ρεζερβουάρ με τα ανάγλυφα σήματα δεξιά-αριστερά, δεν έχει δύο τάπες όπως φαίνεται: Η μία είναι απλά ομοίωμα τάπας που περιέχει το δείκτη καυσίμου. Ο μαύρος κινητήρας με χρωμιωμένα καπάκια στις κεφαλές και το σύνολο φτερών-ρεζερβουάρ-σέλας συνεισφέρουν σε ένα όμορφο και αρμονικό σύνολο.

Road Bike

Η “ελαφριά” εμφάνιση σε συνδυασμό με το τεράστιο μοτέρ, προδιαθέτουν για μεγάλη διασκέδαση στο δρόμο. Go, not only show, όπως λέγαμε…
Το κάθισμα, λόγω της πολύ λεπτής σέλας, είναι το πιο χαμηλό από όλες τις Dyna και βρίσκεται στα 68 εκατοστά από το έδαφος.
Οποιοσδήποτε λοιπόν, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ακουμπάει με σιγουριά κάτω, κάτι που ελαχιστοποιεί την αίσθηση βάρους. Κοινό γνώρισμα όλων των custom, που κρύβουν έτσι τα, συνήθως πολλά, κιλά τους.
Το τιμόνι όμως, βρίσκεται αρκετά ψηλά, λίγο πιο κάτω από τους ώμους. Ανεβάζοντας τα πόδια στα μαρσπιέ, η αίσθηση στην αρχή είναι κομμάτι περίεργη. Ή το τιμόνι πρέπει να χαμηλώσει, ή τα μαρσπιέ να έρθουν μπροστά. Με τον τρόπο που είναι “στημένη” η θέση οδήγησης, δεν ικανοποιεί απόλυτα ούτε τους easy οδηγούς, ούτε τους πιο γρήγορους.

Προσωπικά, θα προτιμούσα τη λύση που δίνει το Street Bob Special Edition, όπου τα μαρσπιέ έχουν μεταφερθεί εμπρός, δίνοντας απάντηση στο δίλημμα.
Και επειδή δεν είμαι τόσο σκληραγωγημένος, μια μαλακότερη σέλα, παρακαλώ.
Μην ανησυχείτε, θα φτάνω κάτω. Άνοιγμα του διακόπτη και μιζιά.
Ένας μπάσος, όμορφος ήχος περικυκλώνει τον οδηγό και “φιμωμένοι” αλλά υγιείς κραδασμοί έρχονται να σου θυμίσουν τον κυβισμό του κινητήρα.
Πρώτη στο ήσυχο και ακριβές εξατάχυτο κιβώτιο και ξεκινάμε.

 

Το μοτέρ που οδηγήσαμε είναι το "μεγάλο" Twin Cam των 1690cc, αλλά αυτό δε φαίνεται πουθενά ιδιαίτερα, εκτός από την επιτάχυνση με χαμηλές στροφές, όπου η λειτουργία είναι γλυκύτερη.
Ψέματα, υπάρχει κάτι που φαίνεται.
Έχει πολύ λιγότερους μηχανικούς θορύβους και το λάτρεψα για αυτή του τη διακριτικότητα, που αφήνει να ακούγεται μόνο η εξάτμιση.
Μόλις οι στροφές όμως περάσουν τις 3.000, πρακτικά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τις επιδόσεις του «μικρού» από το «μεγάλο» των 120 παραπάνω κυβικών.

Φαίνεται όμως πόσο σημαντική και καλύτερη μηχανολογικά είναι η σχεδίαση των Dyna.
Πραγματικά, η rubbermount στήριξη προσφέρει εξαιρετική ποιότητα λειτουργίας, εξαφανίζοντας μετά το ρελαντί οποιονδήποτε ενοχλητικό κραδασμό και η ενιαία κάσα κινητήρα-κιβωτίου ταχυτήτων, προσφέρει πολύ καλύτερη κίνηση στην πρωτεύουσα μετάδοση και ακόμα πιο γλυκιά λειτουργία του κιβωτίου ταχυτήτων.

Εξαιρετικά χαρακτηριστικά

Τα ίδια εξαιρετικά χαρακτηριστικά προσφέρει και το πλαίσιο. Η πίσω ανάρτηση έχει εξαιρετική άνεση και σίγουρα ανώτερη από Softail, ενώ το μπροστινό σύστημα είναι απλά άκαμπτο σε στρέψεις, με σωστή σκληρότητα, παραμένοντας ταυτόχρονα πάνω από το μέσο όρο στο θέμα “στατική τριβή” (η τριβή των καλαμιών κατά την συμπίεση του).

Είναι κοινό μυστικό ότι ένα καλό πηρούνι, βελτιώνει και την απόσταση φρεναρίσματος.
Χωρίς τα φρένα να ξεφεύγουν από τα Harley standards, ο συνδυασμός του… αμάσητου πηρουνιού με τα σωστά ελατήρια και ενός εξαιρετικά διακριτικού ABS, δημιουργούν αισθητά αυξημένη αίσθηση ασφάλειας από τα μέχρι τώρα πρότυπα πέδησης που επεδείκνυαν τα μοντέλα από την άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Σε χαμηλές ταχύτητες φαίνεται και η καλύτερη από το συνηθισμένο δαγκάνα του πίσω φρένου. Συνολικά, το Street Bob μπορεί να οδηγηθεί με… Ευρωπαϊκούς ρυθμούς, χωρίς την αίσθηση ασάφειας που έχουμε συνηθίσει με άλλες μοτοσυκλέτες της κατηγορίας.
Φρενάρεις “εκεί”, σημαδεύεις να στρίψεις “εκεί” και βγαίνεις από τη στροφή σε “αυτό” το σημείο. Χωρίς λάθη.
Η μοτοσυκλέτα εκτελεί με ακρίβεια, με την ηρεμία των 29 μοιρών της κάστερ βέβαια.

Ο συνδυασμός τέτοιας κάστερ και του μεταξόνιου των 1630mm σίγουρα δεν εμπνέει supersport συμπεριφορές, αλλά από την άλλη μεριά η οδική συμπεριφορά είναι θετική, με τόνους feedback. Και το γλίστρημα, αν συμβεί, είναι εξαιρετικά αργό, προοδευτικό και συμβαίνει κατόπιν προειδοποιήσεων.
Τα δε Michelin Scorcher που επενδύουν τους τροχούς των Dyna, συμβάλλουν απόλυτα σε τέτοιες συμπεριφορές.
Βέβαια, τα περιθώρια κλίσης είναι σχετικά χαμηλά, στις περίπου 29 μοίρες από κάθε πλευρά. Προλαβαίνεις όμως να τρομάξεις τον εαυτό σου στρίβοντας το μεγάλο Dyna μέχρι να ακουμπήσει κάτω.
Οπότε, κανείς δε θα σπάσει ρεκόρ γύρου στην τοπική πίστα, αλλά από την άλλη πλευρά, κανείς επίσης δεν θα κινδυνεύσει από περίεργες συμπεριφορές, ψαλιδίσματα ή “δαγκώματα” του ελαστικού, αν αποφασίσει να κινηθεί γρηγορότερα.
Και αυτό είναι επίτευγμα, όταν πρόκειται για ένα δίτροχο σχεδόν 300 κιλών.

Gangsta Paradise

Είναι όπως ακριβώς την περίμενες - και ακόμα καλύτερη. Έχει την άνεση που περίμενες, αποτέλεσμα της rubbermount σχεδίασης. Έχει καλύτερη οδική συμπεριφορά και πιο προβλέψιμη από το μέσο όρο των custom μοτοσυκλετών.
Επιτέλους φρενάρει όπως ακριβώς θα ήθελες, τη στιγμή που… σε πλησιάζει αυτός που σε κυνηγάει και εσύ θες να χωθείς στο στενάκι για να ξεφύγεις. Είναι γυμνή και έτοιμη για να την κάνεις ότι καταλαβαίνεις, εμφανισιακά μιλώντας πάντα. Είναι η φτηνότερη big twin της Harley Davidson.Και συ, κάθεσαι ακόμα εδώ και κοιτάς γράμματα στην οθόνη, αντί να βουτήξεις το χρήμα και να φύγεις σφαίρα για την αντιπροσωπεία.
Τι διάλο, Gangsta είσαι ρε συ, ή κάνα ποζέρι;

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Κατασκευαστής	Harley Davidson Motor Company
Μοντέλο	FXDB Street Bob
Αντιπρόσωπος	Harley - Davidson Athena
Τιμή βασικής έκδοσης	15.990 euro
Εγγύηση	2 χρόνια
Κινητήρας
Τύπος	Τετράχρονος, δικύλινδρος σε V45, 2 εκκεντροφόροι, 2 βαλβίδες / κύλινδρο, αερόψυκτος
Κυβισμός (c.c.)	1690
Διάμετρος x Διαδρομή (mm)	95,3x111,1
Συμπίεση (:1)	9,2
Τροφοδοσία	Ηλεκτρονικά ελεγχόμενος ψεκασμός ESPF
Σύστημα εξαγωγής	2 σε 2 με καταλύτη
Λίπανση	Ξηρό κάρτερ, αντλία λαδιού
Εκκίνηση	Μίζα
Συμπλέκτης	Υγρός πολύδισκος μηχανικός
Μετάδοση	6 σχέσεων με ιμάντα
Πρωτεύουσα μετάδοση	Αλυσίδα – 34/46
1η σχέση	(συνολικά) 1/9,311
2η σχέση	(συνολικά) 1/6,454
3η σχέση	(συνολικά) 1/4,793
4η σχέση	(συνολικά) 1/4,748
5η σχέση	(συνολικά) 1/3,882
6η σχέση	(συνολικά) 1/2,79
Τελική μετάδοση	Ιμάντας 32/66
Πλαίσιο
Τύπος	Ατσάλι
Κάστερ (°)	29
Ίχνος (mm)	119
Μεταξόνιο (mm)	1.630
Ύψος (mm)	Δ.Α.
Ύψος σέλας (mm)	678
Μήκος (mm)	2345
Πλάτος (mm)	Δ.Α.
Βάρος (kg)	290
Ρεζερβουάρ/ Ρεζέρβα (lt)	17,8
Αναρτήσεις
Μπροστά	Συμβατικό μπροστινό σύστημα διαμέτρου 49mm /  καμία ρύθμιση
Πίσω	Δύο αμορτισέρ χωρίς μοχλισμό / Ρύθμιση προφόρτισης ελατηρίου
Ελαστικά
Μπροστά	100/90-19
Πίσω	160/70-17
Φρένα
Μπροστά	Δίσκος διαμέτρου 300mm με  δαγκάνα 4 εμβόλων
Πίσω	Δίσκος διαμέτρου 292mm με δαγκάνα 2 εμβόλων
Εξοπλισμός
	Αναλογικό ταχύμετρο, ψηφιακό στροφόμετρο, ολικός και 2 μερικοί χιλιομετρητές, ώρα, ένδειξη επιλεγμένης ταχύτητας, φώτα, φλας, πίεση λαδιού, διαγνωστικό ψεκασμού, ένδειξη καυσίμου
Επιδόσεις
Ισχύς εργοστασίου (ίπποι/σαλ)	Δ.Α.
Ροπή εργοστασίου (Nm/σαλ)	124/3.250

Φωτογραφίες οδήγησης

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Στατικές φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•