Φτάνοντας στην πίστα της Doha, όπου για μία ακόμη φορά θα άνοιγε η αυλαία του MotoGP για τη σεζόν του 2012, λίγοι είχαν στο νου τους ως το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο τον Lorenzo.

Αντίθετα, στο δρόμο του Ισπανού για τον παγκόσμιο τίτλο, στεκόταν ένας από τους πιο ταλαντούχους πιλότους όλων των εποχών. Ένα «τέρας»… ο Casey Stoner!

Ο Αυστραλός προερχόταν από μια φοβερή σεζόν το 2011, όταν και διέλυσε με άνεση κάθε αντίσταση και κάθε αντίπαλο στο διάβα του.

Στην τελική βαθμολογία είχε αφήσει 90 βαθμούς (!) πίσω του τον δεύτερο Jorge Lorenzo και ακόμα πιο μακριά όλους τους υπόλοιπους.

Ο Stoner είχε 10 νίκες με την Honda του σε 18 αγώνες και 16 βάθρα (!) καθώς σε όλους τους αγώνες που τερμάτισε είτε κέρδιζε, είτε ανέβαινε στο βάθρο.

Αν υπολογίσουμε και τις τρεις νίκες του Dani Pedrosa, η Honda είχε καταφέρει να κερδίσει τους 13 από τους 18 αγώνες!

Η δυναμική του διδύμου της Repsol Honda – και ειδικά του Casey Stoner  - ήταν αδιαμφισβήτητη. Την ίδια ώρα πολλές ελπίδες έτρεφαν και στο στρατόπεδο της Yamaha.

Ο Ben Spies είχε κάνει ένα πολύ καλό 2011, με αποκορύφωμα τη νίκη του στο Assen της Ολλανδίας και στους μπλε περίμεναν ένα ακόμα καλύτερο 2012.

Παρόμοιες προσδοκίες είχαν και στην Ducati. Ο Valentino Rossi προερχόταν από τη χειρότερη σεζόν της μέχρι τότε καριέρας του και οι κόκκινοι ήλπιζαν σε μια θεαματική αντίδραση του Ιταλού.

Δύο σημειώσεις σε αυτό το σημείο: Το 2012 είχαμε περάσει πλέον από τα 800cc στα 1000cc και εκείνη τη χρονιά είχαμε και τις CRT μοτοσυκλέτες στο grid.

Το πρωτάθλημα ξεκίνησε με έναν ωραίο αγώνα στο Κατάρ, εκεί όπου ο Jorge Lorenzo σχεδόν «έπαιξε» με τις δύο Honda προτού πάρει τη νίκη, με τον Pedrosa δεύτερο και τον Stoner τρίτο.

Η αντίδραση του Casey Stoner ήταν άμεση και κέρδισε τους δύο επόμενους αγώνες, μέσα στην πατρίδα του Jorge (Jerez) και μετά στην αγαπημένη πίστα του Jorge, το Estoril.

Ο Spies, που υποτίθεται θα μπορούσε να βοηθήσει τον Lorenzo απέναντι στις Honda, έκανε καταστροφική αρχή στη σεζόν και ποτέ του δεν ανέκαμψε.

Έτσι ο Jorge Lorenzo έμεινε μόνος του ουσιαστικά, απέναντι στις δύο δυνατές Honda. Και τα κατάφερνε περίφημα.

Μετά τις δύο συνεχόμενες νίκες του Stoner, ο Lorenzo «απάντησε» με τρεις δικές του νίκες σε Γαλλία, Καταλονία και Αγγλία.

Και φτάσαμε στο Assen, με τον Ισπανό μέχρι τότε να είναι ο μόνος από τους τρεις διεκδικητές του τίτλου που ήταν πάντα στο βάθρο.

Ωστόσο ήταν τότε που ένας εντελώς λάθος υπολογισμός του Alvaro Bautista, είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του ίδιου που παρέσυρε και τον Lorenzo.

Η ευκαιρία για τον Stoner ήταν τεράστια και δεν την άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτη, κατακτώντας τη νίκη και αποκτώντας και το ψυχολογικό αβαντάζ λίγο πριν τα μισά της σεζόν.

Αν το Assen ήταν μια σημαντική καμπή για το πρωτάθλημα, ο επόμενος αγώνας στο Sachsenring ήταν αποφασιστικής σημασίας για τον τίτλο.

Στη Γερμανία η Yamaha δεν τα πάει καλά και ο Jorge δεν έχει ελπίδες για νίκη. Κρατάει όμως την τρίτη θέση, με τις δύο Honda μπροστά να κυριαρχούν.

Πρώτος είναι ο εντυπωσιακός Dani Pedrosa. Ακολουθεί ο Casey Stoner που θέλει πάση θυσία τη νίκη και τους 25β.. Όμως παρασύρεται, κάνει το λάθος και πέφτει μόλις δύο στροφές πριν το τέλος.

Μια πτώση που θα άλλαζε το momentum του πρωταθλήματος, μιας και μετά από αυτή ο μεγάλος Casey Stoner – που είχε ήδη ανακοινώσει ότι εκείνη ήταν η τελευταία του σεζόν – δεν θα έπαιρνε παρά μόνο 2 νίκες στους επόμενους δέκα αγώνες.

Η μία από αυτές στο Phillip Island και ήταν η 6^η συνεχόμενη, σε μια πίστα που κανείς δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει.

Από την άλλη, ο Dani Pedrosa μετά τη νίκη του στη Γερμανία ήταν φαινομενικά ασταμάτητος με νίκες στην Indianapolis και στο Brno, ενώ προηγουμένως ήταν στο βάθρο σε Mugello και Laguna Seca.

Φτάνει στο Misano με την αυτοπεποίθησή του στα ύψη, αλλά όπως στην περίπτωση του Lorenzo στο Assen, έτσι και τώρα ένα λάθος ενός αντιπάλου του (Hector Barbera) τον αφήνει στο «μηδέν».

Η ευκαιρία δεν πάει χαμένη και ο Lorenzo που «πετούσε» στην ιταλική πίστα, παίρνει τη νίκη και αμέσως μεγαλώνει τη διαφορά του στους 38β επί του Pedrosa.

Μια διαφορά ασφαλείας για τον Ισπανό της Yamaha. Μπορεί στους επόμενους τρεις αγώνες ο Dani Pedrosa να τερμάτιζε στην πρώτη θέση, όμως πάντα πίσω του ήταν ο Jorge.

Το αποτέλεσμα ήταν να «δώσει» στον αντίπαλό του μόλις 15 βαθμούς, καθώς το paddock όδευε προς Phillip Island.

Εκεί ήρθε η μόλις δεύτερη πτώση σε όλο το πρωτάθλημα του Dani Pedrosa. Μια πτώση όμως που έδινε στο πιάτο τον τίτλο στον Lorenzo.

Ο Ισπανός, πάνω στην Μ1 του, τερμάτιζε δεύτερος πίσω από τον Stoner και πανηγύριζε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.

Ένας Jorge Lorenzo στα καλύτερά του. Ένας πιλότος που τότε πιστεύαμε ότι θα κυριαρχούσε και θα μάζευε πολλούς ακόμα τίτλους στη συνέχεια.

Την ίδια όμως περίοδο ανδρωνόταν σιγά-σιγά ένα πραγματικό φαινόμενο του MotoGP και από το 2013 και μετά θα είχε την απόλυτη κυριαρχία και τον πρώτο λόγο στα Grand Prix…