Μέσα σε τρία χρόνια από την πρώτη του αγωνιστική εμφάνιση, κατάφερε να κάνει πράγματα που άλλοι παλεύουν χρόνια να πετύχουν: Τερμάτισε στο International Six Days που έγινε στις Σέρρες, κέρδισε τον τίτλο στην κατηγορία Junior, και πρόσφατα, τον τίτλο στην κατηγορία στην E1. Ταυτόχρονα, ο Γιάννης Παυλίδης έγινε ένας από τους πιο γρήγορους αναβάτες της Ελλάδας αφού κονταροχτυπιέται στα ίσα με μεγάλα ονόματα του χώρου. Μιλήσαμε με το μέλλον του enduro που μετράει μόλις 22 χρόνια ζωής και μάθαμε σημαντικά πράγματα για την πορεία του.

Τα πρώτα σημάδια

Bikeit: Πότε, πως και γιατί ξεκίνησες το enduro;

Γιάννης Παυλίδης: Το ερέθισμα ήρθε από τον πατέρα μου, που έκανε παλιά enduro και είχε σχέση με το χώρο. Είναι και τέτοια η δουλειά μας (συνεργείο μοτοσυκλετών), που ήταν δύσκολο να μην προκύψει μία τέτοια ενασχόληση.  Ξεκίνησα περίπου εφτά χρονών, με μηχανάκι δρόμου, στο οποίο κάναμε μετατροπές για να πηγαίνει στο χώμα.  Γύρω στα δώδεκα απέκτησα ένα YZ 80 και πλέον άρχισα να πηγαίνω βόλτες στο βουνό.  Στα δεκαπέντε μου υπήρξε ένας τραυματισμός στον σπόνδυλο, και μέχρι τα δεκαεννιά δεν οδήγησα ξανά. Όμως, το Six Days που έγινε στις Σέρρες ήταν η αφορμή να αποκτήσω μία μοτοσυκλέτα. Αφού μου δόθηκε η αφορμή για να συμμετάσχω εκεί, ξεκίνησα ξανά την οδήγηση και τους αγώνες.

Bikeit: Ποια η σχέση σου με τον πολυπρωταθλητή Βασίλη Σιαφαρίκα, που μένετε στην ίδια πόλη, και πόσο σε βοήθησε στην ενασχόληση με το άθλημα;

Γ.Π.: Ο Βασίλης ήταν πελάτης μας στο μαγαζί και γνωριζόμαστε, αλλά ήταν και το πρότυπο μας τότε, μιας και ήταν ήδη αναγνωρισμένος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Αυτός μου έδωσε την ιδέα να τρέξω στους αγώνες, και από εκεί προέκυψε αυτή η εμπλοκή με το άθλημα.

Ευνοϊκές συνθήκες

Bikeit: Πόσο σε βοήθησε η διαμονή σε έναν εντουρότοπο σαν τα Γρεβενά, και η προπόνηση με τον Σιαφαρίκα;

Γ.Π.: Σίγουρα είμαι τυχερός που ζω στα Γρεβενά, έχουμε τα πάντα δίπλα μας, το δάσος και τις διαδρομές. Ο τόπος είναι σίγουρα ευνοϊκός, σε αντίθεση με άλλους αναβάτες που πρέπει να κάνουν αρκετά χιλιόμετρα για να προπονηθούν.
Η προπόνηση με τον Βασίλη σίγουρα με βοήθησε γιατί σαν πρωταθλητής, έθεσε τον πήχη. Είναι διαφορετικά να ξεκινάς δίχως να ξέρεις που πας, και αλλιώς να βλέπεις μπροστά σου κατευθείαν τον πιο γρήγορο της Ελλάδας.

Bikeit: Μέσα σε τρία χρόνια, από την πρώτη σου επίσημη συμμετοχή σε αγώνες, στο Six Days, κατάφερες να είσαι ένας από τους πιο γρήγορους αναβάτες, και να κερδίσεις μάλιστα τον τίτλο στην Junior το 2009, αλλά και στην Ε1 το 2011. Πως έγιναν όλα αυτά, και πως νιώθεις;

Γ.Π.: Ήρθαν σίγουρα μέσα από πολλή δουλειά. Αφιέρωσα πολύ προσωπικό στόχο για να το πετύχω, έκανα πολλή προπόνηση, μεγάλωσα σε ένα τόπο που ευνοεί τις συνθήκες προπόνησης, και το εκμεταλλεύτηκα ώστε να φτάσω σε ένα καλό επίπεδο. Είχα σαν μέτρο σύγκρισης τον Βασίλη κι έτσι ήξερα που πρέπει να στοχεύσω, να δω πως πρέπει να πηγαίνω για να βρεθώ ανάμεσα στους καλύτερους. Από κει και πέρα, το μόνο που χρειαζόμουν ήταν υποστήριξη από τους δικούς μου.

Six Days και πρωταθλήματα

Bikeit: Ποια ήταν τα συναισθήματα μετά τον τερματισμό σου στο Six Days, που ήταν ουσιαστικά και ο πρώτος σου αγώνας;

Γ.Π.: Στο Six Days πραγματικά μόχθησα για να τερματίσω. Έχασα εννιά κιλά από το βάρος μου, έτρεχα κάθε μέρα στο νοσοκομείο για να παίρνω ορό, γιατί το σώμα μου δεν άντεχε το φαγητό. Αυτός ο αγώνας ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου αλλά με έκανε να πεισμώσω πάρα πολύ. Δεν ήθελα να εγκαταλείψω με τίποτα, και δεν με ένοιαζε αν θα υπάρξουν συνέπειες για την υγεία μου. Ήθελα απλά να τερματίσω και πιστεύω πως αποζημιώθηκα.

Bikeit: Ο πρώτος τίτλος στην κατηγορία Junior, πόσο σημαντικός ήταν για σένα;

Γ.Π.: Έπαιξε μεγάλο ρόλο η συμμετοχή μου στο Six Days, αλλά και στους υπόλοιπους αγώνες του 2008 που ακολούθησα. Μετά από αυτά είχα μία σχετική εμπειρία και έμαθα πως πρέπει να δουλέψω για να κυνηγήσω τον στόχο μου. Αυτά λειτούργησαν σαν “πιλότος”, ώστε να ξέρω τι προετοιμασία να κάνω, και πώς να προπονηθώ, - ότι χρειάζεται ένας αναβάτης για να συμμετέχει με αξιώσεις σε έναν αγώνα.

Bikeit: Πως ήταν η συμμετοχή σε μία πιο ανταγωνιστική κατηγορία;

Γ.Π.: Mετά τον τίτλο του 2009, ήρθε η Husqvarna με την οποία συμμετείχα στην Ε2 με TE 450. Εκεί τα πράγματα άλλαξαν τελείως, υπήρξε μεγάλος ανταγωνισμός, υπήρχε και μία ομάδα που περίμενε ένα αποτέλεσμα από μένα. Οι αγώνες ξαφνικά πήραν άλλη διάσταση, από τη μία μέρα στην άλλη. Δεν ήμουν έτοιμος για να αντιμετωπίσω ένα τόσο ανταγωνιστικό κλίμα, στα 21 μου χρόνια, με αποτέλεσμα να είμαι ασταθής και να κάνω λάθη. Όμως και αυτά τα λάθη με βοήθησαν, και έμαθα μέσα από αυτά τι να προσέχω. Ουσιαστικά το 2010, ήταν η πρώτη σοβαρή χρονιά, μέσα από την οποία προετοιμάστηκα σωστά για το 2011.

Μεγάλος συναγωνισμός και τίτλος

Bikeit: Μίλησε μου για το 2011 και τον τίτλο στην Ε1.

Γ.Π.: Μετά από μία άτυχη χρονιά, η Husqvarna εξακολουθούσε να πιστεύει σε μένα και στις δυνατότητές μου, κι έτσι συνεχίσαμε μαζί, αλλάζοντας κατηγορία. Όπως και η Husqvarna, έτσι και οι άνθρωποί μου είδαν κάτι σε μένα, και αυτό μου έδωσε κυρίως την απαραίτητη ψυχολογία, και την βοήθεια που χρειαζόμουν, ώστε να φτάσω στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η εταιρία μου με στήριξε πάρα πολύ, οι άνθρωποί μου το ίδιο, δούλεψα περισσότερο, και σε συνδυασμό με την εμπειρία που απέκτησα από τις δύο προηγούμενες χρονιές, κατάφερα εκτός από το πρωτάθλημα, να κερδίσω και μία φορά την γενική κατάταξη στην Βέροια, αλλά και να κρατηθώ στην πρώτη τριάδα της γενικής – σημείο που σημαίνει πολλά για μένα.

Bikeit: Τι έγινε φέτος αγωνιστικά στην κατηγορία σου;

Γ.Π.: Βασικοί αντίπαλοι ήταν ο Γιάννης Τρίγκας και ο Αλέξης Ζώρας και στόχος μου ήταν να κρατηθώ μέσα στην τριάδα και να πάρω το πρωτάθλημα.  Το πρωτάθλημα ξεκίνησε πολύ αγχωμένα, μιας και ένα λάθος στον πρώτο αγώνα με κράτησε στην 3η θέση. Είδα εκεί πόσο κοντά είμαι με τους αντιπάλους και κατά πόσο μπορώ να διεκδικήσω μία πρώτη θέση στην κατηγορία. Από εκεί, βρέθηκα στον αγώνα της Βέροιας, όπου τερμάτισα πρώτος στην Γενική κατάταξη και στην κατηγορία,  κάτι που με ανέβασε πάρα πολύ. Ανακάλυψα έτσι ότι ο μακρινός μου στόχος, της γενικής κατάταξης, δεν ήταν πολύ μακριά.  Την δεύτερη μέρα κέρδισα πάλι την κατηγορία, και έτσι πίστεψα ότι έχω δυνατότητες για έναν τίτλο. Ο τραυματισμός του Γιάννη Τρίγκα, δυστυχώς μείωσε τον ανταγωνισμό, και αυτό που έπρεπε να κάνω έπειτα ήταν να κρατηθώ μπροστά από τον Ζώρα, διατηρώντας βαθμολογική διαφορά.

Bikeit: Πως ήταν ο ανταγωνισμός σε επίπεδο γενικής κατάταξης;

Γ.Π.: Σίγουρα ήταν μακρινός στόχος για μένα, μιας και η άφιξη του Βαγγελάκου στην E2, αλλά και η παρουσία του Σιαφαρίκα στην Ε3, είχε ήδη θέσει ψηλά τον πήχη. Έχοντας όμως κερδίσει την γενική κατάταξη στη Βέροια, κατάλαβα ότι με προσπάθεια και περισσότερη δουλειά, ίσως να έχω ελπίδες ακόμη και να πρωταγωνιστήσω τα επόμενα χρόνια. Τελικά κατάφερα να είμαι στην τριάδα της γενικής κατάταξης σε κάθε αγώνα, κερδίζοντας και ειδικές, έχοντας φυσικά στόχο να είμαι πρώτος πάντα στην κατηγορία μου.

Έντονα συναισθήματα

Bikeit: Μετά από μία εντυπωσιακή χρονιά και έναν τίτλο, πως νιώθεις, που βρέθηκες στην κορυφαία τριάδα, και μάλιστα συναγωνίστηκες στα ίσα τον Σιαφαρίκα, τον οποίο είχες σαν πρότυπο από μικρός, αλλά και τους υπόλοιπους κορυφαίους αναβάτες, όπως οι Βαγγελάκος, Κουζής, Τρίγκας, κλπ;

Γ.Π.: Ένιωσα σαν να με πετάξανε στο κλουβί, και να έπρεπε να παλέψω με τα θηρία. Σίγουρα το ήθελα πολύ να πρωταγωνιστώ κάπου μέσα στην γενική κατάταξη, αλλά δεν περίμενα ότι ήταν τόσο κοντινό σενάριο. Νιώθω πολύ καλά, για μένα είναι σαν να ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μετά από τόσες θυσίες και τραυματισμούς. Νιώθω ότι ανταποδίδω κάπως την υποστήριξη που έχω δεχθεί τόσο από την Husqvarna, όσο και από όλους τους δικούς μου ανθρώπους.

Bikeit: Ποια είναι τα σχέδια σου για την επόμενη χρονιά;

Γ.Π.: Στόχος μου είναι μία εξίσου καλή χρονιά όπως το 2011. Θα παλέψω για έναν τίτλο, και για μία καλή θέση στην γενική κατάταξη. Ελπίζω να συνεχίσω με τον ίδιο ρυθμό τις προπονήσεις μου και να κρατηθώ μακριά από τραυματισμούς και ατυχίες.

Bikeit: Ποιοι είναι οι άνθρωποι που συνέβαλλαν ώστε να φτάσεις στην κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου;

Γ.Π.: Σίγουρα η μεγάλη υποστήριξη ήρθε από την BMW Hellas και το κατάστημα Superbike – Γεωργαλάς, που πίστεψαν σε μένα και βοήθησαν ώστε να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Οφείλω όμως να ευχαριστήσω και τον Γιάννη Τζωρτζόπουλο για τον εξοπλισμό μου (Sidi, Shoei, Sinisalo), τον Στράτο Θαλασσούδη (Ελαστικά - OK Wheel), την 3P Racing και τον Λευτέρη Ποιμενίδη και φυσικά το Moto Pavlidis και τον πατέρα μου, που μου έδινε ρεπό και βενζίνη για να πηγαίνω για προπονήσεις!

Φωτογραφίες