Ήρθαμε, παλέψαμε, ήμασταν λιγάκι άτυχοι, αλλά γυρνάμε πίσω σοφότεροι. Ήταν μία εβδομάδα γεμάτη προσπάθεια, κρύο, βροχή, χιόνια αλλά κι ένα συναίσθημα επίτευξης ενός στόχου τον οποίο σκεφτόμασταν καιρό. Τις μέρες που μας πέρασαν, όλοι εμείς στην ομάδα της North Star, γεμίσαμε χιλιάδες εικόνες, σκέψεις και εμπειρίες που θα έχουμε να λέμε για χρόνια. Κι από πού να ξεκινήσεις; Να μιλήσεις για τον καιρό, το κρύο και την βροχή;

Συναίσθημα δέους

Να πεις για το συναίσθημα δέους που σε γεμίζει μόλις μπαίνεις για πρώτη φορά στο λατομείο του Erzberg, αυτή την “Μέκκα” του extreme enduro για όλο τον κόσμο; Να πεις για την προσπάθεια του αναβάτη μας, Ανδρέα Παραγιού, που αγωνιζόμενος από τα πρώτα κιόλας μέτρα του αγώνα χωρίς καμία αίσθηση στον συμπλέκτη της μοτοσυκλέτας του λόγω ζημιάς που προκάλεσε μία πτώση, κατάφερε ηρωικά να φτάσει στο έβδομο σημείο ελέγχου του Red Bull Hare Scramble;

Μετά από την σπουδαία του πρόκριση, στο ένα και μοναδικό του τελικά πέρασμα από τις μεγάλες ευθείες του Generali Iron Road Prologue, ο Ανδρέας Παραγιός κατηφόρισε με αισιοδοξία το πρωί της Κυριακής τον φαρδύ δρόμο για την εκκίνηση του Red Bull Hare Scramble. Στην βάση του λατομείου, από όπου σταθερά τα τελευταία 19 χρόνια δίνεται η εκκίνηση για το κυρίως μέρος του αγώνα, νερά συσσωρευμένα από την ασταμάτητη βροχή των τελευταίων ημερών είχαν δημιουργήσει μία τεράστια λίμνη καφέ λάσπης.

Μηχανική βλάβη

Ο αναβάτης μας, με τον αριθμό 138 (λόγω αντίστοιχης πρόκρισης από τον Πρόλογο), έφτασε λίγο μετά την μέση της πρώτης αδύνατης ανηφόρας, μέχρι που η μοτοσυκλέτα ενός συναθλητή του, του ανέκοψε την πορεία. Κι από κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα. Σε ένα βούρκο κυλιόμενης λάσπης, μέσα στην οποία η μπότα χωνόταν μέχρι τον αστράγαλο και το κάτω μέρος των ελαστικών εξαφανιζόταν, ο Ανδρέας κατάφερε τελικά να ανέβει την πρώτη ανηφόρα μετά από μερικές προσπάθειες και μία καλή πτώση, για να διαπιστώσει τελικά πως η πτώση αυτή είχε προκαλέσει μια ανεπανόρθωτη μηχανική βλάβη.

Η βάση της προστατευτικής χούφτας στο Gas Gas του Ανδρέα, είχε πληγώσει το σωληνάκι του συμπλέκτη, κι έτσι η όποια πίεση από τη μανέτα χανόταν. Χωρίς αίσθηση και λειτουργία στον συμπλέκτη, ο Ανδρέας συνέχισε πέρα από τα όριά του, καταφέρνοντας στο τέλος του χρόνου των τεσσάρων ωρών, να φτάσει μέχρι το έβδομο checkpoint του αγώνα, με το όνομα “The Machine”. Ήταν μία αγωνιστική μέρα που μας γέμισε με ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς η ευτυχία της συμμετοχής σε αυτή την γιορτή του μηχανοκίνητου αθλητισμού, συμπληρώθηκε με μία ελαφρώς πικρή γεύση καθώς ο αναβάτης μας δεν μπόρεσε να οδηγήσει με τον ρυθμό και τον τρόπο που αυτός ξέρει.

Στον μακρύ δρόμο της επιστροφής, μέσα από πέντε χώρες, δε μπορούμε παρά να ευχαριστήσουμε θερμά όλους εκείνους που υποστήριξαν την προσπάθειά μας, καθώς και όλους τους φίλους που παρακολούθησαν την πορεία του αγώνα μας μέσα από την σελίδα της North Star στο δημοφιλές δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης.

Φωτό: Χ. Χριστόπουλος, Α. Γκλαβάς, Α. Παπαθανασίου

Φωτογραφίες