Σημαντικό βήμα αυτό, μιας και τα δύο προαναφερθέντα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε σε προϊόντα τα οποία έχουν μικρή αξία. Για παράδειγμα, είναι δύσκολο να προωθήσεις ένα αυτοκίνητο ή ένα σκάφος των 2.000.000euro μέσω social media, ακόμη πιο δύσκολο να το πουλήσεις μέσω internet, γιατί ποιος - κάτοχος τέτοιου ποσού- θα επέλεγε αυτό τον τρόπο για να αγοράσει ένα τέτοιο προϊόν.
Σε συζήτηση που είχα με μεγαλοστέλεχος εισαγωγικής αυτοκινήτων στην Ελλάδα, προ τετραετίας, και πριν έρθει η εποχή της πανδημίας, μου είχε αναφέρει εν μέσω άλλων, ότι μέχρι το 2030, η εταιρία που εκπροσωπεί, είχε στόχο να κλείσει τα φυσικά καταστήματα.
Ότι οι πωλήσεις θα γίνονται μέσω Intenet, ο αγοραστής θα μπαίνει στο ειδικό site που θα έχει φτιαχτεί, θα επιλέγει το αυτοκίνητο σε ότι χρώμα / εξοπλισμό / αξεσουάρ αγαπάει, θα επιλέγει το κατάλληλο καταναλωτικό πρόγραμμα, και θα καταθέτει την αίτηση. Και μετά, μία ωραία πρωία, θα του χτυπάνε την πόρτα, και θα του παραδίδουν το αυτοκίνητο στο σπίτι.
Μου φαίνονταν όλα πολύ ουτοπικά τότε, αλλά αυτό το πράγμα με τα configurators στα website's των εταιριών, έχει ήδη εφαρμογή, και το βλέπουμε και στην μοτοσυκλέτα να συμβαίνει από εταιρίες όπως BMW, Ducati, KTM, Yamaha, κ.α.
Ίσως στα αυτοκίνητα η εποχή αυτή να έρθει και νωρίτερα και να παραγγέλνεις το αυτοκίνητο και να σου έρχεται στο σπίτι.
Δεν υπάρχει όμως καμία σύνδεση των τεσσάρων με τους δύο τροχούς, και πιστέψτε με, είναι πραγματικά δύσκολο να απλουστευθεί τόσο εύκολα μία διαδικασία που δουλεύει σταθερά, με το ίδιο μοτίβο, τόσα χρόνια.
Ο αναγνώστης - αναβάτης μοτοσυκλέτας, διαβάζει και ενημερώνεται από τον ειδικό τύπο, βλέπει video και ακούει την μοτοσυκλέτα, την βλέπει να στρίβει, σχηματίζει άποψη, και έπειτα πάει έτοιμος στο website ή στο κατάστημα της εταιρίας, για να καταλήξει ή να μην καταλήξει σε αγορά.
Πολλοί οι παράγοντες που θα επιτρέψουν ή θα αποτρέψουν μία πώληση, αφού εκτός από τον ειδικό τύπο, παίζει φυσικά ρόλο το website της εταιρίας, το περιβάλλον του, το κατάστημα και η αντιμετώπιση που θα έχει, και φυσικά, το όνομα του brand, η μεταπώληση, το after sales, και η ευχάριστη σχέση που θα έχει ο υποψήφιος πελάτης με τους πωλητές.
Καμία σχέση, λοιπόν, με το αυτοκίνητο, που είναι ουσιαστικά απρόσωπο. Το παιχνίδι παίζεται στο αν το μελλοντικό τετράτροχο θα έχει τεράστια οθόνη, αν θα συνδέεται αμέσως ή όχι με το κινητό, αν έχει κουμπί SOS στον ουρανό, αν τα καθίσματα διατηρούν με μνήμη την θέση ρύθμισης, αν είναι θερμαινόμενα ή όχι. Και το πλέον σημαντικό για την εποχή, δηλαδή, πόσο καύσιμο καίει, ή σε πόσες ώρες φορτίζει / αδειάζει η μπαταρία.
Τι υπάρχει κάτω από το καπώ, αν έχει μέσα πετάλια αντί για κινητήρα, αν μετακινείται με κάποια μεταφυσική δύναμη, δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Άλλο κοινό.
Η μοτοσυκλέτα, λοιπόν, έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό που αναιρεί όλους αυτούς τους τρόπους προσέγγισης: Πέφτει. Και από την στιγμή που πέφτει, και μπορείς να χτυπήσεις, ή να πάθεις μεγάλη ζημιά, δεν μπορείς να την προσεγγίσεις ''ανάποδα''. Δεν μπορείς να την βρεις σε ένα φυλλάδιο super market, σε ένα πολυκατάστημα, και να την αγοράσεις επειδή ήταν προσφορά, ή να βασιστείς απλά στα τεχνικά χαρακτηριστικά, ή σε μία πολύ ωραία παρουσίαση του website της εταιρίας.
Η μοτοσυκλέτα, θέλει τον ειδικό της.
Θέλει να διαβάσεις αξιόπιστα τι είναι και τι κάνει, για να δεις αν σου κάνει, και αν τα λεφτά σου θα πιάσουν τόπο.
Και θέλει και κάτι ακόμη: Πάθος. Τεράστιο πάθος.
Και αυτό είναι που ξεχωρίζει τις τηλεπωλήσεις και τις τηλεαγορές, από το διάβασμα, την ενημέρωση και τελικά την απόκτηση ενός - αγαπημένου - δίκυκλου.
Πατροπαράδοτα και παραδοσιακά, με σύγχρονη προσέγγιση.
Τάκης Μανιάτης
