Για τις δύο επόμενες μέρες, το κοντέρ της πράσινης BMW F 850 GS «έγραψε» περίπου 950 χλμ., ενώ τα σημαντικότερα αστικά κέντρα που συνάντησα καθοδόν ήταν οι πόλεις Saratov, Syzran και Samara. Κυκλοφοριακά κορεσμένοι οι επαρχιακοί οδικοί άξονες που οδηγούσαν στις συγκεκριμένες πόλεις, η συμπεριφορά των Ρώσων οδηγών απρόβλεπτη και επιθετική (σέβονταν μόνο την διπλή διαχωριστική λωρίδα), η τιμή της βενζίνης (92 και 95 οκτάνια) στα 0.80 Euro/lt, ενώ στη Σαράτοφ –και για πρώτη φορά από την αρχή του ταξιδιού– χρειάστηκε να φορέσω αδιάβροχα, αφού οι ουρανοί άνοιξαν και οι δρόμοι της πόλης μετατράπηκαν σε “παραπόταμοι” του Βόλγα.
Στον αστικό ιστό της Σαράτοφ
Διαθέτωντας λίγα αξιοθέατα, οι πόλεις Σαράτοφ και Σαμάρα δεν με συγκίνησαν ιδιαίτερα. Με σήμα κατατεθέν την μεγάλη μεταλική γέφυρα που «στεφάνωνε» τις όχθες του Βόλγα, η Σαράτοφ απλώνει τον αστικό ιστό της στη δεξιά όχθη του Βόλγα από το 1590. Η Σαμάρα, αντίθετα, είναι κτισμένη στην αριστερη όχθη του Βόλγα, ξεκίνησε την ζωή της το 1586 και φιλοξενεί σήμερα τις εγκαταστάσεις κατασκευής των πυραύλων Σογιούζ, που χρησιμοποιούνται στο διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας.
Το πιο “δυνατο” σημείο των δύο πόλεων ήταν οι παρόχθιες πεζοδρομημένες περιοχές δίπλα στον Βόλγα, εκεί που κτυπούσε η καρδιά τους κατά τις βραδυνές ώρες (σουλάτσο, φαγητό, καφέ). Παράλληλα, η περιπλάνησή μου στις δυο πόλεις του Βόλγα, μού αποκάλυψε, μεταξύ των άλλων, έναν αξιόλογο αριθμό εκκλησιών που πρόσφεραν στέγη στην ορθόδοξη πίστη του ρώσικου λαού. Με κύρια χαρακτηριστικά τους περίτεχνους ποικιλόχρωμους τρούλους, οι εκκλησίες που επισκέφθηκα συνιστούσαν εξαίσια αντιπροσωπευτικά δείγματα της τοπικής ορθόδοξης χριστιανικής αρχιτεκτονικής. Και φυσικά, η γνωριμία μου με την τοπική αστική πραγματικότητα συνεχίστηκε –και ολοκληρώθηκε–στις απόμακρες φτωχογειτονιές με τα ξύλινα σπίτια και τους σκονισμένους χωματόδρομους, μακριά από την απαστράπτουσα λάμψη του εμπορικού κέντρου.
Η πανέμορφη νύμφη του Βόλγα
Όταν ταξιδεύω με τη μοτοσυκλέτα, μου αρέσει να παίρνω το πρωινό μου στο …δρόμο! Να ξεκινώ νωρίς το πρωί και μετά από 1-2 ώρες πορεία να σταματώ για την ιεροτελεστία του καφέ στο πρώτο μαγαζί που βρω μπροστά μου. Κι επειδή τα περισσότερα ξενοδοχεία που επέλεγα εδώ στη Ρωσία δεν προσέφεραν πρωινό (καθότι φτηνά), στη διάρκεια του “VOLGA ROUTE” τήρησα κατά γράμμα το “έθιμο”. Και ειλικρινά, το ευχαριστήθηκα πολύ!
Στάση εκείνο το πρωινό για αχνιστό καφέ σε μια υπαίθρια καντίνα στην άκρη του δρόμου, παρέα με Ρώσους φορτηγατζήδες, επιβάτες υπεραστικών λεωφορείων και βιαστικούς οδηγούς επιβατικών αυτοκινήτων. Ήθελα οπωσδήποτε έναν δυνατό καφέ, μπας και ανοίξει το μάτι μου και αποφύγω τις θανάσιμες προσπεράσεις των Ρώσων οδηγών! Έχοντας αποχαιρετήσει την Samara, ακολουθούσα τη ροή του Βόλγα διατρέχοντας με την πράσινη BMW F 850 GS τις παραποτάμιες πόλεις Tolyatti, Syzran και Ulyanovsk.
Και τελικά, μετά από 520 χλμ. απροβλημάτιστης πορείας, “έπεσα” μέσα στην αστική αγκαλιά της Kazan (Καζάν), την πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ταταρστάν και λίκνο του πολιτισμού των Τατάρων. Φτάνοντας ωστόσο στην Καζάν, το ταξίδι μου κατά μήκος του Βόλγα είχε φτάσει περίπου στην μέση του. Πίσω μου είχα αφήσει τις πόλεις Astrakhan, Volgograd, Saratov και Samara, ενώ στα επόμενα χιλιόμετρα του “VOLGA ROUTE” θα με υποδέχονταν οι παραποτάμιες πολιτείες Nizhny Novgorod και Yaroslavsk. Και λίγο πιο μετά, με καρτερούσαν οι πηγές του Βόλγα!
Στα έκπληκτα μάτια μου, η Καζάν δικαίωσε απόλυτα την περίοπτη θέση της στην λίστα των πόλεων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Πανέμορφη και αρχοντική, με μοναδικά μνημεία Ιστορίας και πολιτισμού, η Καζάν αντιπροσώπευε ένα υπέροχο ψηφιδωτό σλαβικής και ισλαμικής κουλτούρας. Η λαμπερή νύμφη του Βόλγα –που το 2005 γιόρτασε τα 1000 χρόνια από την ίδρυσή της– για πολλούς αιώνες αποτελούσε πρότυπο ειρηνικής συμβίωσης Χριστιανών και Μουσουλμάνων, με τον πληθυσμός της να αποτελείται σήμερα απο Ρώσους (48,8%) και Τάταρους (47,5%).
Η καρδιά της πολύχρωμης Καζάν χτυπούσε δυνατά στον εκτεταμένο χώρο του Kazan Kremlin, εκεί όπου ορθωνόταν –ανάμεσα στα υπόλοιπα ιστορικά αρχιτεκτονήματα– το μεγαλοπρεπέστατο τζαμί Kul–Sharif , το μεγαλύτερο τζαμί της Ευρώπης. Σε όλο το κέντρο της πόλης υπήρχαν όμορφες γωνιές και καλαίσθητα μνημεία, ενώ για δυο μέρες έλιωσα σόλες στον κεντρικό εμπορικό πεζοδρομο Ulitsa Profsoyuznaya και περιμετρικά της αστικής λίμνης Kaban Lake, θαυμάζοντας την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση και –φυσικά– τις καλλίγραμμες Ρωσίδες!
Καζάν, η ομορφότερη πολιτεία του Βόλγα!
